آقایان نامجو و نجفی و کاریکاتوریست گرامی آقای نیستانی با آثار مفهومیشان اهانت غیر مستقیمی به زنانگی و اهانت مستقیمی به بدن زنانه کردند. آثاری که با سرعت نور در جامعه ی غفلت زده ی ما در حال پخشند. ارائه ی تصویر سکسیست از طبیعی ترین کارکرد بدن زن و خون، احساس خیلی بدی در من ایجاد کرده که نوعی نگاه خیره ی و فضول مرد ایرانی رو در مورد تک تک اعضای بدنم حس می کنم. از اون جا که خون به طور طبیعی پاک و نماد زندگی است، دیدگاه این آقایان و بسیاری مردان ایرانی دیگر – مسلمان و غیره – متاسفانه چیزی نیست جز دیدگاه مردسالارانه و بنیادگرا.

از این نحوه ی برخورد با زنانگی متاثرم و بدتر از این از جامعه ی بی در و پیکری که این فرهنگ را تشویق می کند. شاید اگر این آثار در کشوری دموکرات پخش می شدند، این هنرمندان دچار دردسر می شدند. دیکتاتوری هم شرایطی ایجاد کرده تا همه از آب گلالود فرهنگ ماهی بگیرند. افراد در هر موقعیتی باید اول زن ستیزی و بسته بودن دیدگاه خود را ببینند و بعد نوک تیغ انتقاد را سمت سیاست بگیریند. این گونه آثار ریشه های روانی و فرویدی عمیقی دارند

نویسنده: آتوسا-ص

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)

این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com