جامعه ای که پریود نیست!

فمنیستهای دو آتشه که همه چیز را فقط از منظر زنی و مردی می بینند و قوه ادراک و نگاهشان بیش از این نیست، امروز در نقد موزیک جدید شاهین نجفی نقدی نوشته اند که باید جوابی بگیرد. نوشته این دوستان را نمی توان نقد نامید و اگر هم بخواهیم به اکراه نام نقد به ان بگذاریم، نقدی وارونه و بی ربط است. این آهنگ بر خلاف ادعای این دوستان، به موضوع پریود زن کاری ندارد و آن را مسخره نکرده. بر خلاف ادعای این نوشته فرهنگ مردسالارانه و نرینه را هم بیان نکرده. هر چند می توان رگه ای از نگاه تحقیر آمیز به زن بخاطر پریود بودنش را در آن دید. اما این نقد واقعی نیست.

ترانه شاهین نجفی، جامعه سرکوب شده ایران را همچون دوره پریود زنان، منزوی، بی حس و حال و کلافه و سردرگم نشان میدهد. جامعه ای سرد و بی روح که نسبت به همه چیز بی تفاوت است و تلاشی هم برای رفع مشکل نمی کند. جامعه ای که ظاهرا غرق در افکار سنتی و عقب مانده مذهبی هم هست. تصویری به شدت پاسیفیستی و غیر واقعی که تنها کلافه بودن سراینده ترانه از وضعیت فعلی ایران را نشان می دهد. اما باید کمی بیشتر دقت کرد. این ترانه برای چه قشری است؟ به نظرم این آهنگ برای مخاطبی که «آی نقی» را می ستود نیست.

این آهنگ اتفاقا بنظر می رسد دارد آن بخش از نیروهای درون نظام، یعنی مانکنهای خیابانی رژیم در یوم اله هایی نظیر ۲۲ بهمن و روز قدس را که با بعضی کارهای شاهین نجفی «حال» می کنند مخاطب قرار می دهد. اینجاست که شاهین نجفی خودش را از یک هنرمند آوانگارد به یک هنرمند قشری تنزل می دهد. چیزی که البته خودش همیشه به ان اعتراف کرده. او قبل از انتشار این اهنگ می نویسد: «انکار نمی کنم،از انتشار پریود شاد نیستم. آه نجات دهنده ی عزیز! برای ما جزامیان درمانی نازل کن و یا حتی مرهمی ،مُسَکِنی تا با درد خویش خو کنیم و بخوابیم.دیگر گفتن و خواندن و نوشتن را توانی نیست. ما اکثر مان با اکثر مان فرق می کنیم.هَمَه از هَمَه بدتَرهَ(با صدای عمام بخوانید). بگویید خیلی خاصیم! بعد روی اش کمی بول بریزید روی این اطوارهای چندشِ لَچَر .»

او در ادامه چنین افکار پریشان و نامعقولش را به رخ مخاطب می کشد:»امید من به جزیره ای ست که در آن هیچکس نیست.هیچ چیز نیست.خدا نمی وزد و زن نیست که عاشقش شوی و خیانت نیست که بکنی و کرده شوی و بعد گریه کنی و درد نیست که بکِشی و غاصب نانی نیست که در خیالت بکُشیش و در رویایت بغض کنی و تویی و خلوتی بی انتها که خیلی ها از آن می ترسند و از ترس آن خود را می فروشند.مرگ آنقدرها هولناک نیست ،اگر دوستانه با او برخورد کنی.آنها که عاشق زندگی هستند می دانند که چه می گویم.امید می خواهی نه؟بیا من امید های زیادی دارم که بر گُرده ام سنگینی می کند.»

آهنگ «پریود» با ضرب اهنگی تکراری و خسته کننده، با دادن تصویری تحقیرآمیز از موضوع پریود بودن زن، بر سر جامعه می زند و می گوید تو هم مثل دوران پریودی زن هستی. سستی، بی حوصله ای، فکرت در هم و برهم است و معلوم نیست داری چکار می کنی. نسبت به همه چیز بی اهمیت شدی و از این دست حرفا. تصویری سیاه و سفید از زندگی و آینده.

از این منظر کاره جدید شاهین نجفی مخاطب «آی نقی» را نه فقط راضی نمی کند، بلکه تصویری کاملا دور و عقب مانده از وی می دهد…

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)