آمریکا برای توجیه بودجه نظامی لجام گسیخته و کلان و هم‌چنین جنگ‌‌افروزی‌های خود نیازمند به دشمن است که باید اختراع گردد، زیرا چنین دشمنی وجود ندارد. پیونگ‌یانگ می‌داند چه بر سر یوگسلاوی، افغانستان، عراق، لیبی، سوریه و یمن و کشورهای دیگر که از طرف ایالات متحده مورد حمله پیش‌گیرانه واقع شدند، آمد. پیونگ‌یانگ سعی دارد بهترین امکانات دفاعی را به وجود آورد تا از تبدیل شدن به هدف بعدی ممانعت به عمل آورد.
جیمی کارتر، رئیس جمهور سابق ایالات متحده در مصاحبه‌ای با واشنگتن پست گفت:
«خطر بزرگ یک جنگ دیگر در کره… بزرگترین تهدید صلح جهانی است و هیچ گزینه دیگری وجود ندارد جز این که پیونگ‌یانگ و واشنگتن راهی جستجو کنند تا از شدت تنش کاسته و به وحدت نظر صلح‌آمیز و درازمدتی دست یابند.»
در واقع گره مسأله در واشنگتن می‌باشد و نه در پیونگ‌یانگ که ده‌ها سال خواستار عادی کردن روابط با آمریکا و غرب است.
جیمی کارتر در گذشته با «کیم ایل سونگ» مؤسس جمهوری خلق کره، «کیم یونگ نام» بزرگ ترین پسر و جانشین او و هم‌چنین رییس مجمع عالی مجلس خلق ملاقات کرده بود.
او آن‌ها و دیگر نمایندگان جمهوری دمکراتیک خلق کره را برخلاف آن‌چه که به غلط توسط عقاب‌های ایالات متحده و دیگر کشورهای غربی گفته می‌شود، دیوانه نمی‌پندارد، بلکه آن ها را «کاملاً منطقی و مصمم برای حفظ میهن خود» تجربه کرده بود.
کارتر گفت خواست‌های آنان کاملاً مشروع است. آن‌ها خواستار مذاکرات مستقیم با واشنگتن و قرارداد صلحی هستند که به آتش‌بس شکننده موجود پایان بخشد.
آن‌ها می‌خواهند که تحریمات برداشته شود و عدم تهاجم و حمله عریان مانند جنگ دهه ۱۹۵۰ تضمین گردد. آن‌ها خواستار روابط عادی با جامعه بین‌المللی هستند.
آن‌ها هیچ تهدیدی برای ایالات متحده آمریکا و یا کشور دیگری ایجاد نمی‌کنند. آن‌ها می‌خواهند که استقلال حاکمیت آنان پذیرفته شود. حق آن‌هاست که خواست‌های آنان تحقق یابد.
آن‌ها به حق از حمله پیش‌گیرانه ایالات متحده به کشور خود نگرانند و به همین دلیل به دنبال بازدارنگی موشکی، برای دفاع از خود و نه حمله به دیگران هستند.
کره شمالی در طول تاریخ خود از جنگ دوم جهانی تاکنون هرگز کشور دیگری را مورد حمله قرار نداده است. ایالات متحده با درنده‌خویی عریان کلیه مللی را که حاضر نیستند به خواسته آن گردن نهند تهدید می‌کند و مقدمات تغییر رژیم در کشورهای مستقل را فراهم می سازند.
به علت وجود تهدیدات واشنگتن «هیچ شانسی … برای این که جمهوری خلق کره با خلع سلاح اتمی کامل خود که این کشور را بی‌دفاع خواهد نمود موافقت کند، موجود نیست.»
آن‌ها در قبال تحریم‌های سخت مصونیت دارند و می‌توانند با وضعیت بد مدارا کنند. بقای کشور دارای بالاترین اولویت‌هاست.
کارتر از دولت ترامپ می‌خواهد «یک هیأت بلندپایه برای مذاکرات صلح به پیونگ‌یانگ اعزام دارد و یا از یک کنفرانس بین‌المللی مرکب از کره شمالی و جنوبی، ایالات متحده و چین در محلی که مورد قبول هر دو طرف باشد، حمایت کند.»
«تیلرسون» پیشنهاد مذاکره کرد ولی ترامپ آن را رد نمود و متأسفانه آن را اتلاف وقت نامید.
آمریکا برای توجیه بودجه نظامی لجام گسیخته و کلان و هم‌چنین جنگ‌‌افروزی‌های خود نیازمند به دشمن است که باید اختراع گردد، زیرا چنین دشمنی وجود ندارد.
پیونگ‌یانگ می‌داند چه بر سر یوگسلاوی، افغانستان، عراق، لیبی، سوریه و یمن و کشورهای دیگر که از طرف ایالات متحده مورد حمله پیش‌گیرانه واقع شدند، آمد.
پیونگ‌یانگ سعی دارد بهترین امکانات دفاعی را به وجود آورد تا از تبدیل شدن به هدف بعدی ممانعت به عمل آورد.
داشتن سلاح هسته‌ای و موشک‌های بالستیک به دستگاه دیپلماتیک ترامپ امکان می‌دهد، به این مطلب بیاندیشد که آیا می‌توان به کشوری که قادر است ضربه متقابل سختی وارد کند و نیروهای منطقه‌ای و هم‌پیمانان آن را به خطر افکند، حمله کرد.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.