آن چه انشقاق و ناامنی به بار می‌آورد ستم و تبعیض است

در پی حادثه تروریستی روز ۱۷ خرداد در ساختمان مجلس شورای اسلامی هانیه اکبریان، آموزشیار پرتلاش سازمان نهضت سوادآموزی جان باخت. او متولد سال ۵۸ بود و در سال‌های ۹۰ تا ۹۵ با سازمان نهضت سوادآموزی همکاری داشت و بیش از ۴۰ سوادآموز را تحت پوشش سوادآموزی، قرار داد.

آموزشیاران نهضت سوادآموزی، محله به محله و خانه به خانه جست‌وجو می‌کنند تا افراد بی‌سواد را بیابند و آن‌ها را در کلاس‌های سوادآموزی جذب کنند. سختی‌های این کار بسیار است. زیرا بسیاری از بی‌سوادان بنا بر دلایل مختلف در کلاس شرکت نمی‌کنند و یا اصلا اعلام نمی‌کنند که بی‌سواد هستند. در موارد بسیاری نیز، سوادآموزان در کلاس شرکت می‌کنند اما ادامه‌ی آموزش را رها کرده و دیگر به کلاس نمی‌آیند. یکی دیگر از مشکلات مهم آموزشیاران نهضت این است که عموما مکانی برای برگزاری کلاس ندارند. چون همیشه این امکان وجود ندارد که در مسجد یا مدرسه‌ی محل، کلاس را برگزار کنند در نتیجه در منزل یکی از سوادآموزان و یا منزل خود آموزشیار کلاس درس برگزار می‌شود. مشکل دیگر زمان پرداخت حقوق این آموزشیاران است. برخی از آموزشیاران می‌گویند شده است که ۴ یا ۵ ماه حقوق به ما نداده‌اند.

هانیه اکبریان نیز به‌عنوان یک آموزشیار نهضت، مدت‌ها با این مشکلات روبرو بود و دست‌وپنجه نرم کرد. او همچون بسیاری دیگر از آموزشیاران نهضت، برای پیگیری استخدام خود و بهبود شرایط شغلی‌اش، بارها به مجلس مراجعه کرد و انتظار داشت که به مطالبه‌اش رسیدگی شود؛ اما سهم خود و خانواده‌اش این بود.

به نظر می‌رسد رسیدگی به مشکلات زنان معلم و آموزشیار باید در دستور کار فوری دولت و مجلس قرار گیرد. تجمعات بسیاری از سوی معلمان غیررسمی (آموزشیاران نهضت، معلمان حق‌التدریس، مربیان پیش‌دبستانی، معلمان آزاد و معلمان شرکتی) صورت گرفته است و مطالبات آن‌ها به شیوه‌های مختلف به اطلاع مسئولان رسیده است. اما نوع وعده‌هایی که داده شده، حکایت از این دارد که پاسخ اجرایی و لازم به مطالبات این دسته از معلمان داده نشده و صرفا در حد یک وعده و حرف باقی مانده است. در حالی که این معلمان که شمار بسیاری از آنان زن هستند سهم مهمی در آموزش‌وپرورش دارند و فشار و ظلم سنگین ناشی از خصوصی‌سازی آموزش را به دوش می‌کشند.

ضمن  محکوم کردن این حادثه خشونت‌بار و تسلیت به خانواده‌های کشته‌شدگان و خانواده‌ی هانیه اکبریان و جامعه‌ی معلمان و دانش آموزان، از قوه‌ی مقننه و مجریه خواهان رسیدگی هر چه سریع‌تر به وضعیت معیشت و اشتغال معلمان غیررسمی هستیم.

همچنین خواهان آن هستیم که این حادثه تبدیل به بهانه‌ای برای سرکوب خواسته‌ها و اعتراض‌های حق طلبانه‌ی مدنی به مجلس نشود و فرصتی برای تقویت روحیه نژادپرستی، قومیت/ملیت پرستی در میان مردم و حاکمان نباشد. زیرا این ملیت، نژاد و مذهب نیست که زمینه‌ساز ترور می‌شود؛ آن چه انشقاق و ناامنی به بار می‌آورد ستم و تبعیض بر مبنای جنسیت، ملیت، نژاد، مذهب و طبقه است.