…………………….
چه باید گفت با جانان؟
چه باید گفت با باران ِ سیلا سیل؟
چه باید گفت با خَیل ِخراب ِ خانه بر دوشان ِ خوزستان؟
ویا آن شهر وُ دیگر، شهر.
کدامین دست، باید از سرود ِ سرد ِ چشم ِ کودکان ِ درد بنویسد ؟
ویا از زاری وُ بیزاری ِآن مادران ِ پای، تا سَر، گِل.
وغمگین خوان ترین مردان ِدریاوار ِ خونین دل.
کدامین چشم، باید تا بگرید بر چنین افسوس ؟
کدامین خشم باید تا فروریزانَد ،از بنیاد –
دریغ وُ درد وُ شیون را
درین کابوس.
چراغی در فراسوی دلم افروختم در این شب ِ تاریک.
که ره را از مسیر ِ چاه ، بشناسم.
وجا پای ِ قدم های ترا ای آه ِ بی پایان !
ازین ویرانسرا تا سرزمین ِماه، بشناسم.
وبنوازم تمام ِ آرزوهای درخشان را –
که با ما همچنان با مهربانی ، دوستی دارند.
مرا بنواز ای دنیای شاد ِشعر ِشورانگیز !
که با من با سلام ِچشمهای دختر ِعاشق ، گذر کردی.
مرا بنواز ای رنگین ترین آواز !
اگر چه چشم ِ غمگین ِمرا همواره ، تَر کردی.
…………..
۲۱ فروردین ۹۸
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.