بر اساس آمارهای غیررسمی که از سوی سازمانهای سیاسی و حقوق بشری جمع‌آوری شده طی سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۶ نزدیک به ۱۱ هزار زندانی سیاسی در شهرهای مختلف ایران اعدام شده یا در زیر شکنجه جان باخته‌اند.
موج گسترده اعدام زندانیان سیاسی از خرداد ۱۳۶۰و تظاهرات گسترده هواداران سازمان مجاهدین خلق در ۳۰ خرداد آن سال آغاز شد. براساس گزارش عفوبین‌الملل در یک دوره سه‌ماه‌ونیمه پس از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ دست‌کم۱۶۰۰ تن بدون رعایت موازین قضایی، داشتن حق دفاع و برگزاری دادگاه‌های منصفانه اعدام شدند. این اعدام‌ها منحصر به اعضا و هواداران سازمان مجاهدین نبود و بسیاری از فعالان سیاسی طیف چپ نیز در همین دوره بازداشت و پس از محکومیت در دادگاه‌های چند دقیقه‌ای به سرعت اعدام شدند.
پس از سرکوب شدید مخالفان در تابستان و پاییز ۱۳۶۰ دوران فعالیت علنی سازمان‌ها و نیرو‌های سیاسی پایان یافت و بسیاری از اعضای و هواداران آنها به زندگی مخفی روی آورند. طی سه سال ۱۳۶۰-۱۳۶۳ اعضا و هواداران این سازمان‌ها شدیدترین فشارها را تجربه کردند و بسیاری از اعضای آنها در این دوران بازداشت و اعدام شدند. بنیاد برومند اسامی ۳۸۹۵ نفر را که در فاصله ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ تا ۳۰ خرداد ۱۳۶۳ اعدام شده‌اند، ثبت کرده است، اما از آنجا که بسیاری از اعدام‌ها هرگز از طریق منابع رسمی اعلام نشده، دسترسی به آمار دقیق اعدام‌شدگان در این دوره ممکن نیست. آنچه بر اساس گزارش سازمانهای حقوق بشری، سازمان ملل و همچنین شهادت زندانیان سیاسی و خانواده‌های‌شان اثبات شده، برگزاری دادگاه‌های چند دقیقه‌ای برای زندانیان سیاسی، عدم دسترسی آنها به وکیل مدافع، نداشتن حق تجدیدنظرخواهی، شکنجه شدید زندانیان در دوران بازجویی و بازداشت و اجرای سریع احکام اعدام است که اغلب به صورت تیرباران بوده است.
برگرفته از کتاب «داستان ناتمام»، مادران و خانواده‌های خاوران، سه دهه جستوجوی حقیقت و عدالت، انتشارات عدالت برای ایران ١٣۹۴
متن پی دی اف کتاب را از اینجا دریافت کنید
کانال تلگرام عدالت برای ایران را دنبال کنید
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.