شکایت بازماندگان ۱۴۰۰ ناپدیدشده قهری از ارتش نپال

بیش از ۱۰ سال پس از جریان جنگ خونین داخلی در نپال سرانجام این کشور پروسه رسیدگی به پرونده‌های قضایی ناپدیدشدگان قهری را آغاز کرده است.
خانواده ناپدیدشدگان طی درگیریهای سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۶ سرانجام دادخواست خود را ابلاغ کردند، اما همچنان پاسخی نگرفته‌اند.

کمیسیون رسیدگی به ناپدیدشدگان قهری و کمیسیون حقیقت و آشتی سال گذشته پس از چند سال تاخیر در نپال تشکیل شدند. آن‌ها مسئول رسیدگی به پرونده‌هایی مانند تجاوز، آدم‌ربایی، قتل، ناپدیدشدن، معیوب سازی و شکنجه هستند.
«رام کومار بانداری» که طی این سال‌ها برای خانواده‌های ناپدیدشدگان مبارزه کرده است، میگوید: « این کمیسیون‌ها آمادگی لازم را نداشتند و بسیاری از مردم ساکن مناطق روستایی حتی از وجود آن‌ها آگاهی لازم را نداشتند.» بانداری که پدرش توسط ارتش ناپدید شده است، میگوید: « کمیته صلح محلی که مسئول ثبت شکایات است، پر از افرادی سیاسی است که خود با متهمان در ارتباط هستند.»
او در ادامه می‌گوید: « مراقبت و حفاظت از خانواده‌ها باید در اولویت قرار بگیرد زیرا بسیاری از آنان از سوی پلیس و ارتش که متهمان در بیش‌تر این پرونده‌ها، هستند، تهدید شدند.»
یک سخنگوی ارتش نپال می‌گوید که ارتش تمام مدارک لازم درباره ناپدیدشدگان قهری را از طریق وزارت دفاع به کمیسیون حقیقت و آشتی داده است.
نزدیک به ۱۶ هزار نفر طی یک دهه درگیری بین پیکارجویان مائویست و ارتش نپال کشته شدند و دستکم ۱۴۰۰ نفر مفقود شدند. مسئول ناپدید شدن اکثر این افراد بر عهده نیروهای امنیتی است.
با امضای یک موافقتنامه تاریخی صلح بین دولت نپال و پیکارجویان مائوئیست این کشور در روز چهارشنبه ۲۲ نوامبر ۲۰۰۶ در کاتماندو ،جنگ داخلی ۱۱ ساله این کشور پایان یافت.

کانال تلگرام عدالت برای ایران را دنبال کنید

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)