پنج واقعیت درباره‌ی خودارضایی مردان

درباره‌ی ضررها و منفعت‌های خودارضایی بحث‌های زیادی وجود دارد. یکی از بحث‌برانگیزترین فعالیت‌های جنسی بشر که در جامعه‌های سنتی کمتر مورد بحث قرار می‌گیرد و به‌ندرت مردم پیرامون فایده‌های آن برای سلامتشان اطلاعات کسب می‌کنند، هم‌چونین یکی از شایع‌ترین فعالیت‌های جنسی بشر محسوب می‌شود.

در این مقاله سعی داریم شما را با تعدادی از حقایقی آشنا کنیم که به‌احتمال زیاد در مورد خودارضایی نمی‌دانسته‌اید.

خودارضایی منفعت‌های قابل‌توجهی برای سلامت شما دارد.

خودارضایی سیستم ایمنی بدن را ارتقا می‌دهد. پروستات و قلب دو عضوی هستند که از این فعالیت سود می‌برند و این عمل هم‌چونین فشار خون را در حد طبیعی نگه می‌دارد. از دیگر سو، تحقیقات نشان داده است که احتمال ابتلا به دیابت نوع دو در افرادی که به‌طور منظم خودارضایی می‌کنند کمتر است. هم‌چونین در مردان، خودارضایی با کاهش خطر ابتلا به سرطان پروستات همراه است. به تمام موارد بالا باید این نکته‌ی مهم را هم افزود که افزایش جریان خون در رگ‌ها و  تغییراتی که در اثر خودتحریکی در مغز و بدن فرد ایجاد می‌شود، می‌تواند او را در برابر افسردگی و استرس ایمن کند.

خودارضایی برای مردان مفید است اما نه به اندازه‌ی آمیزش جنسی.

تا مدت‌ها تصور می‌شد که خودارضایی و نعوظی که در اثر خودتحریکی در مردان به وجود می‌آید، می‌تواند همان اثرات نعوظ در رابطه‌ی جنسی را شبیه‌سازی کند، اما مطالعات جدیدتر نشان داده است که چونین نیست. خودارضایی منفعت‌های زیادی دارد، ولی نمی‌تواند از نظر فایده‌هایی که برای سلامتی دارد، با رابطه‌ی جنسی مقایسه شود. حجم مایع منی و حتا ترکیبات شیمیایی آن در انزالی که در اثر خودارضایی ایجاد می‌شود با انزال منتج از آمیزش جنسی متفاوت است.

خودارضایی لزومن به معنای بودن در یک رابطه‌ی نارضایت‌بخش نیست.

خودارضایی برای مردان می‌تواند یک عادت روزمره مانند گوش‌دادن به اخبار یا نگاه‌کردن به تیتر روزنامه‌ها باشد که صرفن جنبه‌ی جنسی ندارد بلکه نوعی روش برای تخلیه‌ی تنش محسوب می‌شود. این یک افسانه است که خودارضایی ممکن است رابطه‌ی شما را تخریب کند یا اگر مردی خودارضایی می‌کند، به این معنی نیست که از رابطه‌ی جنسی‌اش رضایت ندارد. خودارضایی به‌طور معمول باعث نمی‌شود که شما نسبت به همسر یا شریک جنسی‌تان بی‌میل شوید. ممکن است این اتفاق‌ها با هم و در یک زمان روی دهند، ولی به‌ندرت بین آن‌ها رابطه‌ی علی وجود دارد. همه‌ی مردانی که خودارضایی می‌کنند از رابطه‌شان ناراضی نیستند و همه‌ی مردان ناراضی از رابطه هم خودارضایی را به‌عنوان راه‌حل جبرانی انتخاب نمی‌کنند.

خودارضایی خالی از خطر هم نیست.

درست است که خودارضایی جزو کم‌خطر‌ترین‌ها و شاید هم ایمن‌ترین نوع فعالیت جنسی محسوب شود. همین‌طور این مساله هم در میان است که خطر بارداری یا انتقال بیماری از طریق خودارضایی وجود ندارد. بااین‌حال مسایلی مانند پارگی پوست ناحیه‌ی تناسلی، شکستگی یا دررفتگی آلت و تحریک پوستی ناشی از خودارضایی شدید که می‌تواند منجر به کبودی و خون‌مردگی شودر از خطرهایی محسوب می‌شوند که در اثر خودارضایی می‌توانند به وجود آیند.

چیزی به نام «تعداد دفعات طبیعی» را نمی‌توان در مورد خودارضایی تعیین کرد.

نیاز جنسی افراد با هم متفاوت است و در نتیجه هر فرد انسانی زمینه‌ی ذهنی و سطح انگیزش جنسی متفاوتی دارد. به‌همین‌دلیل، نمی‌توان با قاطعیت عددی را تعیین کرد و گفت که برای نمونه، بیشتر از این مقدار خودارضایی در روز یا هفته غیرطبیعی است. ممکن است برای کسی روزی یک‌بار خودارضایی لازم باشد و کس دیگری با هفته‌ای دوبار خودارضایی احساس کند نیازش برطرف شده است. به‌همین‌دلیل است که به‌طور معمول از نظر پزشکی نمی‌توان هیچ نقظه‌ی برش یا مرز عددی خاصی را برای این موضوع تعیین کرد. بااین‌حال از دیدگاه روانشناسی، زمانی‌که فرد به‌طور دایم اشتغال ذهنی با خودارضایی یا سکس به‌طور پیدا می‌کند که دیگر نمی‌تواند بر کارها و وظیفه‌های روزمره‌اش تمرکز کند، مصداق اعتیاد جنسی یا وسواس تلقی می‌شود. در این زمان است که فرد باید به‌دنبال رفع مشکل برآید.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)