در کنیا قربانیان فراموش شده تجاوز، حرف‌هایی برای گفتن دارند

سال گذشته، دولت کنیا سرانجام بودجه‌ای برای کمک به قربانیان خشونت‌های گسترده سال ٢٠٠۷ تا ٢٠٠۸ که در نتیجه انتخابات ریاست جمهوری در این کشور به وجود آمد، اختصاص داد.
این اولین بارقه‌های امیدی بود که در دل صدها زنی که طی آن دوران درگیری به طرز وحشیانه‌ای مورد تجاوز قرار گرفته بودند و هنوز نیز از پیامدهای آن رنج می‌برند، به وجود آمد. اما پس از گذشت یک سال دولت هنوز هیچ اقدام خاصی برای استفاده از این بودجه انجام نداده است و معلوم نکرده که آیا قربانیان تجاوز نیز از این بودجه بهره‌ای خواهند برد یا نه؟ زمانی که «اهورو کنیاتا» رئیس جمهوری کنیا اعلام کرد که نردیک به ۹۶ میلیون دلار در ماه مارس گذشته به عنوان بودجه در نظر گرفته شده، توضیح داده بود که این بودجه صرف بازاجرای عدالت برای قربانیان خواهد شد.

هنوز بر سر اینکه چه کسی غامل این خشونت بوده و یا آیا کسی به عنوان مسئول این خشونت‌ها شناخته خواهد شد در سراسر کنیا و خارج از این کشور موضوع بحث است. اما ماجراهای صدها زن و کودک قربانی این خشونت‌ و مبارزه آن‌ها هنوز بازگو نشده است.
این در حالی است که دولت به کسانی که در سال ٢٠٠۹ و بین سال‌های ٢٠١١ و ٢٠١٢ آواره شدند، غرامت پرداخت کرده است. اما قربانیان تجاوز و دیگر خشونت‌های جنسی چنانچه مال‌باخته و یا آواراه نشده بودند، سهمی از این غرامت‌ها نبردند.
این تجاوزها به طرز فوق‌العاده‌ای وحشیانه بوده است. دستان این زنان را می‌بستند و پاهایشان را از هم باز می‌کردند و آن‌ها را روی یک سطح خشن پرت می‌کردند و با وسایل سنگین آن‌ها را می‌زدند، به آن‌ها لگد می‌زدند و با قمه بدن‌شان را می‌بریدند. در بدن بعضی از این زنان، چوب و بطری فرو می‌کردند. بعضی از زنانی که به آن‌ها تجاوز شده می‌گویند که در هنگام تجاوز از هوش رفته‌اند. برخی از این زنان همه چیزشان را از دست داده‌اند و اکنون به دلیل درد و بیماری حاصل از تجاوز قادر به انجام کار و بازار رفتن نسیتند. آن‌ها می‌گویند که دچار چنان بحران روحی هستند که شب‌ها نمی‌توانند به خواب روند و تمام روز به کشتن خود فکر می‌کنند. همسران‌شان آن‌ها را کتک می‌زنند و در این تجاوز آن‌ها را مقصر می‌دانند. برخی از این زنان هر روز در جدال‌اند تا بتوانند کودکان حاصل از این تجاوزها را بزرگ کنند.
مقمامات دولتی و حکومتی در کنیا چشم خود را بر فقر، بیماری و طردشدگی اجتماعی این زنان بسته است.
در ٢۷ دسامبر ٢٠٠۷، زمانی که «موایی کیباکی» پیروز انتخابات ریاست جمهوری کنیا اعلام شد و بعد از آن در کنیا بحران و درگیری‌های سیاسی، اقتصادی و خشونت‌های ضدبشری بسیاری رخ داد. حزب جنبش دموکراتیک نارنجی به عنوان رقیب کیباکی ادعا کرده بود که در این انتخابات تقلب شده است. و این سرآغاز درگیری‌های قومی وسیع و خشونت بار در کنیا شد.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)