مقدمه
شیوع ویروس کرونا در جهان یک بار دیگر عجز و نا توانی نظام سرمایه داری در تامین سلامت و رفاه مردم را آشکار ساخت. در همان روزهای اول شیوع این بیماری مشخص شد که دولت های سرمایه داری در اروپا تا آمریکا و دیگر نقاط دنیا آمادگی برای مواجهه با این ویروس مهلک را نداشتند. در حالیکه در بودجه سالانه همه کشورها میلیارد ها دلار بابت تجهیزات جنگی و مقابله با جنگهای احتمالی در آینده در نظر گرفته میشود ولی مبلغ ناچیزی از آن برای سلامت و نیازهای بهداشتی و منجمله آمادگی برای بیمارهای مهلکی نظیر کرونا گنجانده نشده است. بیجهت نیست که با شیوع بیماری کرونا کمبود کادر درمانی، عدم امکانات بهداشتی و کمبود تخت و اکسیژن برای مبتلایان در همه کشورها محرز شد. بزودی معلوم شد که اساس این نظام نه درجهت بر آوردن نیازهای انسان بلکه بر مبنای سود دهی و افزایش ثروت عده قلیلی است. در حالیکه میلیونها انسان در اثر کرونا سلامت و یا جان خودر را از دست داده اند و میلیون ها انسان کار کن و زحمتکش به خیل بیکاران پیوسته اند ولی در همین یک سال گذشته بر تعداد میلیاردرها در دنیا افزوده شده است.
تاثیرات مخرب کرونا در کشور ایران با حکومت جنایتکار جمهوری اسلامی چندین برابر است. وخامت اوضاع در حدی است که همین چند هفته پیش مسعود مردانی عضو کمیتۀ علمی ستاد مقابله با کرون اعلام کرد که “وضعیت فعلی ما باید با زمان جنگ مقایسه شود. الان وضعیت بیماری در کشور بحرانی و حتی فوق بحرانی است.” اما بزودی معلوم شد که تمامی ارگانهای قدرت هیچ علاقه ای برای مقابله با کرونا را ندارند. تو گویی که کرونا همچون جنگ هشت ساله ایران و عراق “نعمت الهی” بود تا سردمداران جنایتکار جمهوری اسلامی همه بدبختی های ناشی از کرونا برای مردم را به حساب تحریم ها بیندازد و از قبول هرگونه مسئولیتی اجتناب کنند.
این روزها اوضاع وحشتناک در هندوستان ناشی از شیوع مجدد کرونا در این کشور مورد توجه خبر گزاری ها غرب قرار گرفته است. آنچه که در مرکز این خبرها ملاحظه میشود استیصال و بدبختی مردم است. اما این وظیفه نیروهای مترقی و سوسیالیست است که چهره کریه و ضد انسانی نظامی که در آن انسان قرن بیست ویکم با اینهمه پیشرفت علم و صنعت قادر به مقابله با ویروس کرونا نیست را نشان دهند. باید مقصر اصلی این همه تلفات یعنی دولت مودی و طبقه سرمایه دار هندوستان را بمردم نشان داد.
برطبق آمار منابع موثق تنها در روز ۲۸ آوریل ۳۸۰،۰۰۰ نفر مبتلا به ویروس کرونا و بیش از ۳۶۰۰ نفر فوت کرده اند. محققان می گویند تلفات واقعی به احتمال زیاد خیلی بیشتر است. در دهلی نو در هر دقیقه چهار نفر جان خود را از دست میدهند که البته این آمار سیر صعودی دارد. در شهرهای بزرگی نظیر دهلی نو و بمبئی بیمارستان ها و سایر مراکز پزشکی دیگر گنجایش رسیدگی به مبتلایان به ویروس کرونا را ندارند. کمبود اکسیژن بحدی است که پرسنل بیمارستان به خانواده های مبتلایان به کرونا رسما اعلام کرده اند که خودشان باید برای بیماران اکسیژن تهیه کنند و بیماران را در خانه نگهداری کنند. و این در حالی است که بیمارانِ در حال مرگ در کریدورهای بیمارستانها، پارکینگ ها، در خیابان ها و در خانه ها به حال خودشان رها شده و میمیرند. از این گذشته و بنا بر گزارش منابع موثق، خانواده ها باید ساعت ها منتظر بمانند تا نوبت آنها برای سوزاندن اجساد فوت شدگان فرا رسد. بهمین خاطر و برای تسریع سوزاندن اجساد از پارکها و دیگر امکان عمومی خالی از سکنه بعنوان “مرده سوز خانه های موقت” استفاده میشود.
در چنین اوضاع و احوالی و در حالیکه متخصصین در هفته های گذشته اخطار به مبتلا شدن ۴۰۰،۰۰۰ تا ۵۰۰،۰۰۰ نفر در روز در هفته های آینده مینمودند، دولت مودی و با حمایت سردمداران مالی در کشور مشغول ” باز گشایی اقتصاد” بوده و از سرمایه گذاری در سیستم بهداشتی که فاقد هرگونه بودجه برای آمادگی با این موج جدید میباشد خود داری کردند. درهمین جمعه هفته گذشته بود که وزیر اقتصاد ، در فورم “تلاش هندوستان برای رسیدن به یک قدرت اقتصادی” سیاست دولت مودی مبنی بر مخالفت دولت با تعطیل کردن استانی و یا کشوری برای مقابله با شیوع ویروس را تکرار کرد و گفت: “محدویت های جزئی در مناطق راهی است که ما در پیش خواهیم گرفت.” وزیر اقتصاد برای اطمینان خاطر حضار در این فورم میگوید اگر هم لزومی به بستن یکی دو تا از مراکز باشد، بستن این مراکز، “برنامه خصوصی سازی و یا هر برنامه دولتی برای رفرم که اعلام کرده ایم را مختل نخواهد کرد.” لازم به تذکر است که بر طبق مقاله ای در روزنامه “بلوم بِرگ” در بعضی از استانها دولت مبلغی از قیمت واکسن را پرداخته و در دیگر استانها مردم باید تمام مخارج واکسن را بپردازند.
اما شواهد نشان میدهد که خشم مردم بر علیه دولت مودی و طبقه سرمایه دار هندوستان، بخاطر بی توجه آنها در مهار کردن ویروس کرونا و عدم ارایه خدمات درمانی برای مبتلایان به بیماری و رشد بی سابقه اختلاف طبقاتی، در حال گسترش است. به گزارش سی ان ان” ده ها هزار نفر با امضا کردن هشتک هایی نظیر “مودی استعفا بده” ، “مودی، بزرگترین پخش کننده” نا رضایتی خود را از سیاست های دولت مودی نشان داده اند. در عوض دولت مودی بخاطر ترس از انفجار این نا رضایتی ها از مسئولین توئیتر خواسته که این نوع توئیت ها را بر دارند. اما مودی و دولت او باید بدانند این تنها گوشه ای از خشم مردم جان به لب رسیده است. دولت و طبقه سرمایه دار در هندوستان باید در انتظار تظاهرات میلیونی در آینده ای نزدیک باشند. تظاهرات میلیونی کشاورزان و دیگر مردم زحمتکش و کارکن در چند ماه گذشته و در مخالفت با قوانینی که باعث قطع شدن یارانه ها به میلیون ها کشاورزان میشود خود شاهدی بر مبارزات توده های مردم بر علیه دولت و طبقه سرمایه دار در هندوستان است.
محمد کاظمی
سی ام آوریل سال ۲۰۲۱
منابع:
https://www.wsws.org/en/articles/2021/04/27/inco-a27.html
https://www.socialist.net/india-covid-catastrophe.htm
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.