هردم از این باغ امید

دولت امید که سه تن از اعضایش ، با سابقه های ویژه ، و یک نفر از مدیران بی ربط به موضوع ، آن را هدایت کردند حتما می دانستند که این حد اقل کمتر از پول قاقا لی لی ناز پرورده های آقا و خانم زاده های بالا نشین کشور است ، که این دولت، وهمه ی دولت های پیشین ، و به ویژه این دولت نولبرال برجام آور، همه ی همت خود را صرف برتر نشینی آنان کردند.

نهال فهرست انتخاباتی امید یا حامیان دولت یکی یکی به بار مینشیند و میوه اش به بازار می آید. در روزهای اخیر بازداشت کار گران و روشنفکران آزادی خواه و دگر اندیشان، مثل شتاب اتو موبیل های وارداتی های یک میلیاردی آقا زاد ه ها به برکت نولیبرالیسم دولت رفسنجانی- روحانی، شتاب گرفته است. احکام زندان هم که صادر می شود.کار گران با مزدهای عقب افتاده هم چنان حسرت به دل مانده اند. اما نوبرانه ی شب عیدی دولت تعیین حد اقل دستمزد بود معادل ۸۱۲۶۰۰ تومان . با این دستمزد و به فرض اجرای تمام و کمال مصوبات قانون کار و پرداخت یارانه ها این رقم به سختی به ۱۴۰۰۰۰۰تومان می رسد. بدین ترتیب بیش از سال گذشته ، یعنی بیش از ۷۰ درصد، خانوار های کار گری به زیر خط فقر مطلق در می افتند. دولت امید که سه تن از اعضایش ، با سابقه های ویژه ، و یک نفر از مدیران بی ربط به موضوع ، آن را هدایت کردند حتما می دانستند که این حد اقل کمتر از پول قاقا لی لی ناز پرورده های آقا و خانم زاده های بالا نشین کشور است ، که این دولت، وهمه ی دولت های پیشین ، و به ویژه این دولت نولبرال برجام آور، همه ی همت خود را صرف برتر نشینی آنان کردند. مقایسه ای بین فقر و غنا و بین مکنت و نکبت و بین سرمایه داران و طبقه ی کار گر این حقیقت تلخ را باز برای محرومان بر ملا می کند. انتخابات سازمان یافته ی ۱سفند ۱۳۹۴ برای دو مجلس مهر تائیدی برتسلیم شدگی به نا رضایتی ها نمی زند گرچه جواز عبور سیاست های دولت مایه داران را از مرزستم صادر کرده است. در شرایطی که بی کاری از ۱۸٫۵ در صد گذشته است و بخش اعظم قرار دادهای کار به صورت موقت و شکننده در آمده اند شادمانی سلطه گران اقتصادی و صاحب منصبان سیاسی آنها را، همگی و صرف نظر از رقابتها بر سر اریکه ی قدرت ، دو چندان کرد. رای دهندگان بد و بدتری و سلبی مسلک با چشاندن میوه ی تهی دستی به خانواده ۱۳٫۵ میلیون کار گرمزد تلاش فعال خود را ، که عبارت بود از رفتن از در منزل تا سر صنوق و صرف یک ساعت وقت ،گرفتند.

این نام ها را، که امسال سند فقر فزاینده کار گری را امضا کردند، از یاد نبریم:
نمایندگان دولت:علی ربیعی وزیر کار، تعاون و رفاه ، محمد رضا نعمت زاده وزیر صنایع و معادن و تجارت،علی طیب نیا وزیر اقتصاد. این هر سه از تدوین کنند گان و امضا کنند گان نامه ی سر گشاده به رئیس جمهور بودند که در آن نگرانی عمیق خود را از این که سرمایه داری مالی و بانکی و تولیدی خودمانی کمی آینده اشان کم رنگ شود اعلام کردند .و من نوشتم که تدبیر آنان جز تدبیر دولت تدبیر برای پیچاندن فلکه ی فشار بر گرده ی محرومان نیست – و چنین هم شد. نیره پیروز بخت نیز، که رئیس سازمان ملی استاندارد است و ربطی به تعیین حد اقل دستمزد ندارد- مگر برای هرچه کالائی کردن کار گران یا برای نمایش یک چهره ی زن و موجه جلوه دادن سند- در جمع دولتیان حضور داشت.
نمایندگان کار فرمایان:جمال رزاقی جهرمی،حسین صلاح وزیری، مرتضی رجبی. این سه تن در پافشاری بر این که خانوارهای کار گری همین بخور نمیر معیشتی بسشان است و اصل اقتصاد یعنی دفاع از اصالت سرمایه گوی سبقت از همه یپیشنیان ربودند و در سنگ دلی به قهرمان سرمایه داری ایران تبدیل شدند- مگر آن که هم پالگی ها قدرشان را ندانند.
نمایندگان کار گران :ناصر برهانی، احمد رضا معینی، هوشنگ درویشی. اینا ن از اعضای دسته ی خانه ی کارگر وا ز وابستگان محجوب ، که خود چشم و چراغ هاشمی- روحانی است، به شمار می آیند. آنان نماینده کار گران نیستند . کار گران حق انتخاب نماینده و حتا مشاور نداشته اند. اینان یهودای طبقه ی کار گراند
فریبرز رئیس دانا

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)