ای خاطره! خانه را چراغان کن!
وقتی که دلم زابر ها خالی ست
وقتی که هوای دلکشِ باغم
چون چهره ی شادمانه ی شالی ست-
این شبزده را ستاره باران کن !
ای خاطره! با تو همنشینم من
آنگونه که آن ستاره ، با مهتاب.
شب، در همه شب که در، فروبندم
جُز با نفَسِ تو نیست، پیوندم.
یک بار دگر بیا مرا دریاب!
آب ست غزلسرای این خاک ست.
خاک ست ترانه خوانِ افلاک ست.
تو خاکِ منی! یگانه با من باش!
ای خاطره! ای ترانه! با من باش !
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.