زنى که
انحناى قامت اش
در شیشه هاى شکسته ى پنجره
پیچ و تاب مى خورد
با تاروپود پوسیده ایى
خیالش را
به جهان پیوند مى زند
حس ساده ایى از پنجره عبور مى کند
و اکسیر ترس
غبارهاى هوا را مى بلعد
زن
زن…گیسوانِ پریشانِ طوفان است
بر قطره هاى مواجِ آبهاى سبز…
زن
در حادثه ایى آغاز مى گردد
که از حجمِ پنجره
گریخته است
زن ، شعر مى بافد
و در میانه ى غم
در نگاهش ،خنده مى کارد
ردى از پاهاى جهان
بر قامت زن
قدم میزند
ساعت ها در ذهن زمان ،تیک تاک مى کنند
و امیدى به تاخیرِ اندوه نمانده است
اندوه
جان زن را به خاکستر نشانده است
ودستان سبزینه ى اعتماد
در فقدان
خشکیده اند
زن ، از پشت شیشه هاى شکسته
قطره هاى باران را نوازش مى کند
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر میکنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و میخواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.