فقر یکی از عوامل آسیب های اجتماعی/آسیب های اجتماعی با زندان و شکنجه حل نخواهد شد!!

هفته گذشته جعفری دولت‌آبادی، دادستان تهران، خطاب به رئیس سازمان بهزیستی درخواست جمع‌آوری زنان تن‌فروش را مطرح کرد. شهیندخت مولاوردی، معاونت امور زنان و خانواده ریاست‌جمهوری در واکنش به این امر با بیان اینکه جمع‌آوری این افراد به تنهایی موثر نیست از طرح ملی ساماندهی مراکز توانبخشی زنان خبر داد. زنانی که دچار مشکلات اجتماعی و انحرافات جنسی شده‌اند، در همه دنیا وجود دارند. در کشورهای دیگر این قبیل زنان ساماندهی شده‌اند تا معضلات و مشکلات احتمالی که از این رفتار در جامعه ایجاد می‌شود کنترل شده و قابل پیشگیری باشد. بخشی از این دست زنان بیماران اجتماعی هستند و بخشی دیگر معلول‌های اجتماعی. به دلیل مشکلاتی که در جوامع به ویژه در زمینه اقتصادی ایجاد می‌شود به صورت زنجیروار حوزه‌های دیگر هم دچار مشکل می‌شود. حوزه فرهنگ و اجتماع در اغلب موارد در زیر چرخ‌دنده‌های این مشکلات له شده و حتی به حساب نمی‌آید.

به دلیل شرایطی که از دیرباز در کشور به لحاظ تنگناهای اقتصادی وجود داشته و در ۱۰ سال گذشته شدت گرفته است، معلولان اجتماعی یعنی افرادی که معضلات و مشکلات اجتماع را در زندگی و رفتار فردی‌شان بروز می‌دهند، وضعیتی نامطلوبی پیدا کرده‌اند. توجه ناکافی به ورودی‌ها و آن تعداد افرادی که به شکل مشخص با پدیده مذموم تن‌فروشی درگیرند سبب می‌شود مشکلات این افراد روز به روز بیشتر شود. اغلب این زنان به دلیل مشکلاتی که در اثر تن‌فروشی پیدا می‌کنند گاه تا پایان عمر از داشتن زندگی سالم محروم می‌شوند و با آسیب‌های جسمی و روانی متعددی دست به گریبان خواهند بود. علت این قبیل مشکلات جای دیگری است و اینها همه معلول‌های اجتماعی هستند در حالی که علت را باید در جای دیگری جست‌وجو کرد. در کشور‌های دیگر زمانی که زیرساخت‌های کشور مهیا بود و زنانی که بر مسند تصمیم‌گیری بودند، در پارلمان تعدادشان به حد نصاب رسید، تصمیم گرفتند برای حل معضل تن‌فروشی چاره‌اندیشی کنند و راهکاری که آنها در این خصوص ارائه دادند توانمندسازی زنان آسیب‌دیده بود. این راهکار اجرایی شده و نتایج آن رضایت‌بخش بود. باید به این نکته توجه کرد که نباید با پاک کردن صورت مساله و برخورد با معلول به جای علت، صرفا به زندانی کردن و جمع‌آوری این زنان تاکید داشت؛ این نکته حائز اهمیت است که این زنان خودشان نتیجه و معلول مشکلاتی بوده‌اند که باید بر آنها تمرکز می‌شد. خانم مولاوردی نظر کارشناسانه‌ای داده‌اند و جمع‌آوری این زنان هیچ مشکلی را حل نمی‌کند. بنده در مجلس پنجم با همکاری بیش از ۱۸۰ نماینده نزدیک به چهار، پنج مینی‌بوس که شامل خود نمایندگان و همسران آنها چه زن و چه مرد می‌شد را با همکاری سازمان بهزیستی کشور برای بازدید از منطقه کهریزک با خود همراه کردم تا همه مسئولان و حتی خانواده‌های آنها متوجه حاد بودن این مساله در کشور بشوند. آسایشگاه کهریزک مکانی بود که این قبیل زنان را که با عنوان زنان ویژه از آنها یاد می‌شد در آن نگهداری می‌کردند. در این بازدید متوجه شدیم از دختر ۱۳ ساله بدحجاب تا زن ۶۰ ساله حرفه‌ای تحت عنوان زنان تن‌فروش با هم نگهداری می‌شوند. این بازدید به ما نشان داد نگهداری این قبیل افراد به این شکل کار درستی نیست. در درجه اول از نظر بهداشتی، چه بهداشت جسم و چه بهداشت روان، این زنان مراقبت نشده و به عنوان معضلات اجتماع به حال خود رها می‌شوند. در درجه دوم هیچ نهادی به تنهایی مسئول این معضل نیست و همه دستگاه‌ها در کنار هم باید برای حل معضل تن‌فروشی تلاش کنند. در این راستا باید عقلانیت واحد در بحث ساماندهی معضلات اجتماعی چه درباره زنان و چه درباره مردان وجود داشته باشد تا ساماندهی آنها فقط شکل جمع‌آوری و زندانی کردن به خود نگیرد. در بحث معتادان کارتن‌خواب، هر چند وقت یک بار شاهد این هستیم که نهاد‌های مختلف اقدام به جمع کردن این افراد و تحویل آنها به گرمخانه‌ها می‌کنند در حالی که نمی‌توان ادعا کرد با این قبیل اقدامات این معضل برطرف شده و حتی کنترل شده باشد. پدیده‌های اجتماعی همگی بر بستری از علت‌های مختلف و زیرساخت‌های کشور رشد می‌کنند و برای برطرف کردن آنها باید به این علت‌ها و زیرساخت‌ها پرداخت.
* عضو اسبق فراکسیون زنان مجلس