آخرین نامه محمدرضا پورشجری از زندان، خطاب به احمد شهید

سیامک مهر(محمدرضا پورشجری) در کنار دخترش- عکس از ارشیو تریبون زمانه

قابل توجه جناب آقای احمدشهید گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد،

و همچنین قابل توجه:

سازمان عفو بین الملل

سازمان دیده بان حقوق بشر

سازمان گزارشگران بدون مرز

وسایر ارگان ها و نهادهای فعال در زمینه حقوق بشر

ونیز خطاب به همه فعالین حقوق بشر در سراسر جهان

با درود فراوان

پیش از این، دولت جمهوری اسلامی و دستگاه قضایی این رژیم، مراکه آرا و اندیشه ها ونظرات خود را پیرامون مسایل و مشکلات جامعه ایران در صفحه شخصی خود در فضای مجازی منعکس میساختم بنا به اتهاماتی پوچ و واهی چون اقدام علیه امنیت کشور، توهین به رهبری جمهوری اسلامی و توهین به مقدسات به مدت چهار سال به زندان افکندند.

در طی این زمان، براثر شکنجه ها و کتک خوردن ها وماه ها حبس در سلول انفرادی در بازداشتگاههای وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی و نیز به سبب فشارهای روانی و تنش های عصبی و سختی ها ورنج های حاصل از سالهای زندان به بیماریهای قلبی و عروقی مبتلا شدم و به مرور زمان و تداوم این شرایط، دیابت وامراض کلیوی و ورم غده پروستات و سیاتیک و دیسک کمرهم به آن افزوده شد. درسال ۱۳۹۱ بدنبال سکته قلبی و براساس تشخیص پزشکی قانونی که مراحل معاینات و روند تشخیص متخصصان در پرونده پزشکی من در بهداری زندان کرج موجود می باشد، دیگر قادر به تحمل حبس و زندان نبودم و میباید از زندان آزاد می شدم. ولی متاسفانه دستگاه قضایی رژیم اسلامی به این تشخیص وقعی نگذاشت و توجه نکرد. در نتیجه وبه ناگزیرمن پس از تحمل دوران حبس دراول شهریور ماه ۱۳۹۳ از زندان آزاد شدم.

اما وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی بلافاصله وپس از گذشت تنها ۳۸ روز از آزادی من، دوباره مرا بازداشت کرده و با افترا و پاپوش و پرونده سازی از طریق دادسرای انقلاب کرج و سپس در یک جلسه دادگاه کاملا فرمایشی به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام اسلامی، مرا به یک سال حبس و دوسال تبعید به شهرستان طبس و مصادره اموال محکوم کرد.

اکنون که به روزهای پایانی حبس خود نزدیک می شوم، به روشنی آگاهم که قادر به تحمل دوران تبعید آنهم در بدآب و هواترین نقاط در وسط کویر ایران نمی باشم و جان خود را ازین بابت بطور جدی در معرض خطرمرگ می بینم.

لذا از شخصیت ها و ارگان ها و سازمان های نامبرده ونیز ازهم میهنانم تقاضا دارم تا با هشداردرباره وضعیت مخاطره آمیز زندگی من و بااعتراض به مقامات جمهوری اسلامی، افکار عمومی را نسبت به طلم و بیدادی که بر من هموار شده آگاه نموده و از فرستادن من به تبعیدگاه جلوگیری نمایند.

با سپاس

محمدرضا پورشجری (سیامک مهر) نویسنده وبلاگ گزارش به خاک ایران

۱۸ شهریور ۱۳۹۴

زندان کرج (ندامتگاه)

 ترجمه انگلیسی این نامه در ادامه آمده است:

To Mr. Ahmad Shaheed, special U.N rapporteur on Iran,

And also:

Amnesty International

Human Rights Watch

Reporters without Borders

Other Human Rights organizations and institutions,

And also to all human right activist all over the world

A while back, the Islamic Republic regime and its Judiciary sentenced me to four years in prison under the false charges of Acts against national security, insulting the supreme leader, and blasphemy; while my only crime was publicizing my opinions and views on the issues and problems of Iran in virtual space.

During this time, due to tortures and months of solitary confinement in jails of Islamic Republic’s ministry of intelligence, and the mental pressure and hardship that I went through during those years in prison, I developed heart problems. Over time, suffering those terrible conditions, I also developed diabetes, kidney, prostate, sciatic, and lumbar problems. In 2012 I suffered a heart attack, and after examinations, the doctors recommended that I should be release from prison since I am in terrible health; but the Islamic Republic Judiciary ignored their opinion. Therefore I was released after I finished my sentence in 2014.

But only 38 days after my release, the Ministry of Intelligence arrested and framed me again. They charged me with propaganda against the regime in a mock trial, and sentenced me to one year in prison and two years banishment to Tabas town and confiscation of property.

Now that I’m reaching the final days of my prison sentence, it is clear to me that I will not be able to endure banishment in one of the harshest environments in the middle of Kavir desert in Iran, and I seriously fear for my life.

Therefor I ask these respected figures and organizations and also my countrymen to inform the public about my health conditions and the injustice that I have suffered, and to voice their objections to Islamic Republic, so that it might prevent my banishment.

Thank you

Mohammad Reza Shajaripour (Siamack Mehr) Writer of “Reports to Iranian soil” blog.

September 9th, 2015

Karaj Prison

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)