این بحث در مورد طولانی‌ترین جنگ متعارف کلاسیک در قرن بیستم (جنگ ایران و عراق) است. جنگ هشت ساله که نزد اعراب با نام‌های «قادسیه صدام» و «جنگ اول خلیج» (حرب الخلیج الأولی) و در ایران با نام‌های «دفاع مقدس» و «جنگ تحمیلی»… شناخته می‌شود.

بیش از یک ربع قرن از آن تراژدی انسانی که یکی از فاجعه‌های تاریخ بشری است می‌گذرد و بر ماست که به آن بدون حب و بغض بنگریم.
نه در دستگاه کاسبان جنگ برویم و نه گفتمان یکسویه‌ای را که بیشتر در دافعه استبداد زیر پرده دین، مطرح می‌شود وحی مُنزل پنداریم.
در تجاوز به ایران مسئولیت رژیم عراق و حزب بعث تردید برنمی‌دارد اما قاتلین زندانیان سیاسی هم در برافروختن تنور جنگ بغایت مقصر بودند. چرا؟ چون با سیاستهای نابخردانه خویش که هنوز دامن مردم ستمدیده ایران را رها نکرده‌است، زمینه عینی ورود متجاوزین را فراهم نمودند. در تنور جنگ هیزم ریختند و به آتش دامن ‌زدند.

ادامه این مقاله (و عکسها) را در آدرس زیر ببینید:
http://www.hamneshinbahar.net/article.php?text_id=174

سایت همنشین بهار
http://www.hamneshinbahar.net

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)

این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com