اندکی صبر، سحر نزدیک است.

بنده از بولتن نظرات شبکه تلوزیونی ایران فردا برای ارائه نظرات، انتقدات و پیشنهادات خود بطور ناشناس استفاده می کرده ام. بارها این بیان را از جناب دکتر نوری زاده شنیدم که فرمودند هر کسی در بیان نقد و اظهارات خود مبتنی بر رعایت احترام و ادب آزاد است و گاهی عبارت معروف هر چه می خواهد دل تنگت را بگو بصورت پاورقی در برنامه های ایشان می دیدم. حیاط خلوتی آزاد را احساس می کردم که در آن اندیشه و قلم آزاد است. با کمال احترام بصیرت خود را در صفحه نظرات بیان می کردم تا اینکه دو شب پیش در کمال حیرت دیدم نظرات بنده پاک شده است. گفتم مانعی نیست بهر دلیل که پاک شده باشد باز هم اینجا تریبونی آزاد است با قلم آزاد. شاید خواسته اند با پاک کردن بخشی از این نظرات خانه تکانی ای کرده باشند، اما هنگامیکه خواستم دیدگاه بعدی خود را منعکس کنم با مانع مواجه شدم و شاهد آن بودم که ورود مرا برای ارائه نظر ممنوع کرده اند. ناگهان مانند کسی که جرقه ای در ذهن او ایجاد شده باشد به یاد صحبت جناب آقای خاتمی افتادم که فرمودند دموکراسی ای را که به ما وعده آنرا می دهند چه تضمینی است که ما را به حقیقت دموکراسی برساند؟ و در ورای این دموکراسی براستی معلوم نیست که چه چیزی نهفته باشد.
عمده احزاب و نهادهای خارج از کشور بی آنکه خود بدانند در پی حصول نوعی دموکراسی ایدئولوژیک هستند. دموکراسی ایدئولوژیک که ابتدا به پشتوانه حمایت مردم شکل می گیرد رفته رفته قدرت ایدئولوژیک خود را بر جامعه استیلا می دهد. لباس زیبای دموکراسی را بر تن کرده و مردم و جامعه را در جمال هزار رنگ و افسانه خود مسحور می کند و از ابزار تبلیغات قدرتمندی نیز برخوردار است. به تدریج شاهد استیلای یک ایدئولوژی و تفکر برتر بر غیر خودیها و خودیها خواهیم بود و این بینش منظومه خود را بر محور نوع افکار خود توسعه می دهد. این دموکراسی از ظاهر دموکراسی برخوردار است ولیکن به تدریج به نوعی استبداد گروهی و سلطه خاص بر عام تبدیل می شود. در ابتدا از حساسترین مواضع یعنی نقاط درد اجتماع شروع کرده و به عنوان مدافعان حقوق بشر خود را عرضه می کند. قلبهای مردم را به سمت خود معطوف و جذب کرده و بجای اشاعه سلطه مردم بر مردم بواسطه قانون، سلطه حکومت بر مردم بواسطه ابزار قانون را بسط و توسعه می دهد. این نمونه یک جامعه دموکراتیک در مقیاسی کوچک است که وعده های آنرا به مردم مشتاق می دهند و چنان فریبا است که عاملان آن نیز ناخواسته اسیر سحر و جادوی آن می شوند. مقیاسی کوچک از مدینهء فاضله ای که نظرات مخالف را از دایره غیر خود به بیرون می نهد. تنها راه نجات مردم ایران اصلاحات است.

تاریخ نگارش متن: Feb 6’th, 2015

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)