برگزاری مراسم تندیس صدیقه دولت آبادی به مناسبت روز جهانی زن

امسال مراسم تندیس صدیقه دولت آبادی به مناسبت هشتم مارس درحالی برگزار شد که به روال چندسال اخیر تندیسی به هیچ کتابی داده نشد.

چهاردهم اسفندماه، مراسم تندیس صدیقه دولت آبادی برگزار شد. در ابتدای مراسم زهره ارزنی مجری مراسم ضمن خیر مقدم و تبریک هشتم مارس گفت: برنامه امروز در دو بخش سخنرانی و نمایش فیلم برگزار می شود و سپس از شیوا دولت آبادی برای سخنرانی دعوت کرد.

شیوا دولت آبادی در این مراسم در مورد سیمین بهبهانی صحبت کرد و ضمن برشمردن خصائل او و همراهی هایش با فعالان زن گفت: سیمین خانم را به یاد می آورم وقتی وزن های شعر پارسی را شکسته بود و شعر شتر را می خواند و می گفت وزن های قدیم ظرفیت مطرح کردن مسائل دنیای جدید را ندارد. سمین خانم  را به یاد می آورم وقتی به لطف نسبت خانوادگی با صدیقه دولت آبادی جز هیئت امنای کتابخانه او شدم و  سیمین خانم مرتب و پرشور و خلاق در تمام جلسات حضور می یافت.

او ادامه داد:باز به خاطر می آورم یکی از اعضای کانون نویسندگان که او نیز دیگر در بین ما نیست می گفت هروقت باید پای نامه ای را امضا کنیم که عاقبت ان معلوم نیست سیمین جلو می آید و می گوید امضای مرا بگذارید. او با تعهد اجتماعی اش پیشتاز راهپیمایی های هشت مارس بود و با همین تعهد خواستار ساختن دوباره وطن اش بود.

دولت آبادی تاکید کرد: سمیمین برای من مام وطن است او با آن یک متر وهفتاد و یک صدم بر بلندای هفت هزار تاریخ ما ایستاده است.

در ادامه هما مداح درمورد مهساشکرلو از فعال حقوق زنان که امسال درگذشت صحبت کرد و گفت: مهسا از ابتدای تاسیس مرکز فرهنگی زنان به آن پیوست و از ابتدای تاسیس کتابخانه صدیقه دولت آبادی مشارکت زیادی در زمینه جذب  و کمک برای  تهیه کتاب های آن داشت. او سه سال پیش به سرطان مبتلا شد و مبارزه تن به تن را با سرطان را آغاز کرد مانند تمام ماجراجویی هایش در زندگی. او همیشه در تلاش برای نو شدن بود و از این رو تجارب زیادی در جاهای مختلف داشت. در زمان زیستش نقد رویکردهای رایج به توانمندسازی زنان را شکل داد و مقاله و کتاب هایی که در مورد زنان ایرانی را که به انگلیسی نوشته شده بود را معرفی می کرد .

او ادامه داد: خانواده مهسا همه کتاب های انگلیسی او را به کتابخانه صدیقه دولت آبادی اهدا می کنند به امید این که کتابخانه دوباره بازگشایی شود.

نرگس طیبات سخنران بعدی مراسم در مورد نتیجه داوری کتاب هایی که در سال نود و دو در حوزه زنان منتشر شده اند گفت: از چهل  کتابی که در این سال نوشته شده بودند همه به داوری راه پیدا نکردند چرا که معیار اصلی داوران این جایزه داشتن رویکرد جنسیتی و نقد نابرابری های موجود است .

طیبات افزود: امسال نیز به هیچ کتابی، تندیس صدیقه دولت آبادی اهدا نمی شود و فقط چند کتاب برای خواندن توصیه می شوند از جمله بررسی آسیب های اجتماعی، روسپیگری نوشته سعید مدنی، جوان ، شهر، زندگی روزمره نوشته سعید ذکایی، جنسیت در آرای اخلاقیاز قرن سوم پیش از اسلام تا قرن چهارم هجری نوشته فاطمه صادقی .

همچنین در این مراسم سهیلا رضایی چند شعر خواند و سپس نوبت به فیروزه مهاجر رسید که خاطره ای از ضیا اشرف نصر از نوادگان شیخ فضل الله نوری در مورد صدیقه دولت آبادی را برای جمع بخواند. مهاجر بعد از این خاطره گویی در مورد رفتار و سلوک صدیقه دولت آبادی افزود: در همه جای جهان ماه مارس، ماه زنان است و من پیشنهاد می کنم برای سال اینده دو تم «میراثی که برای دخترانمان می گذاریم» و «زن ها و کم آبی» برای بیان خاطرات اتنخاب شوند و هر کس که مایل است در نوشتن همراهی کند، می تواند بعدا اسم نویسی کند.

در ادامه پروانه قاسمیان مترجم کتاب «آنسوی پیکر طبیعی»؛ دیرین شناسی هورمون ها به معرفی این کتاب پرداخت و گفت که نویسنده این کتاب نلی اندشورن با نگاهی پست مدرنیستی در مورد علم و چگونگی ساخت هورمون ها دانش را زیرسوال می برد و مورد نقد معرفت شناسانه قرار می دهد. این که چگونه دانشمندان از ذهن خودشان حرکت می کنند و آن را به جای حقایق علمی به جامعه معرفی می کنند.او خواندن این کتاب را به حاضران توصیه کرد.

همچنین در این مراسم فیلم «طرقه»  اثرمحمد حسن دامن زن، پخش شد. مستندی که شرایط بخشی از زنان روستاهای شمال خراسان را به تصویرمی کشد. در طرقه داستان زنانی را می‌بینیم و می‌شنویم که با ساز دوتارشان زخمه بر ساز می‌زنند و هر زخمه بر دوتار آرامشی آنی به آنها می‌بخشد. زنانی که در طرقه دوتار می‌زنند کمتر فرصت حضور اجتماعی دارند و بیشتر شوهرانشان یا آنها را رها کرده‌اند و یا بر سرشان هوو آورده‌اند.

در این شرایط سخت و در جامعه‌ای با روحیه مرد سالارانه که نسل به نسل از پدر به پسر رسیده این زنان و دختران جوان نوازندگان و خوانندگان ماهری شده‌اند که محمد حسن دامن‌زن زندگی این زنان را ثبت کرده است.