چرا «بانوی زمین» آشوراده را نمی‌خواهد؟

نهم آذرماه هر سال، سالگرد آزادسازی و بازگشت جزایر سه گانه بوموسا، تنب بزرگ و تنب کوچک به مام میهن گرامی‌داشته می‌شود؛ جزایری که به دلیل اهمیت استراتژیک فوق‌العاده، همواره مورد طمع و ادعاهای ارضی دشمنان کشورمان قرار داشته و در مقابل، حساسیت‌های بجای ایرانیان، مانع از دست‌درازی ایشان به این بخش از مام میهن شده است.

ولی نهم آذر امسال برای تنها جزیره ایرانی دریای مازندران ( که به نادرست خزر خوانده می‌شود) حکایتی دیگر را در برداشته است. در ساعت ۱۰ صبح ۹ آذر ۱۳۹۳ تفاهمنامه «طرح گردشگری در جزیره آشوراده» به امضای سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری رسید، روزی که رئیس محترم جمهور در آستانه سفر به استان گلستان خبر تکان‌دهنده امضای آن را رسانه‌ای کرد.

این گونه بود که آشوراده که به عنوان ذخیره گاه زیست کره نه تنها ثروتی ایرانی بلکه سرمایه ای جهانی محسوب می‌شود، در تیر رس بساز و بفروشان برج ساز سود جو قرار گرفته است.

به راستی در حالی که در هفته‌های اخیر ستاد مردمی‌نجات آشوراده به نمایندگی ده‌ها سازمان مردم نهاد طرفدار حفاظت محیط زیست با قاطعیت و با بهره گیری از توجیهات به روز علمی‌و تخصصی لغو فوری تفاهمنامه مشکوک و پرخطر تغییر کاربری را از سازمان محیط زیست خواستار شده است، دلیل مقاومت «بانوی زمین» * در برابر آن چیست؟ خانم دکتر ابتکار همچنان از پاسخ چند پرسش طفره می‌رود.

۱- وقایع پشت پرده چیست که همان خانم دکتر معصومه ابتکار که مخالف واگذاری آشوراده در دولت احمدی نژاد بود امروز در تغییر جهت ۱۸۰ درجه ای سیاسی، به تنها مدافع سرسخت طرح تبدیل آشوراده به مرکز گردشگری تبدیل شده است؟

۲- چرا دکتر ابتکار جدای از آنکه نظرات علمی‌و کارشناسی استادان دانشگاه‌ها و گروه‌های دلسوز مردمی‌طرفدار محیط زیست را نادیده می‌گیرد، حتی به نظرات معاونان پیشین محیط زیست طبیعی سازمان متبوع خود و حتی مشاور منصوب خود هم بی اعتناست؟

دکتر اسماعیل کهرم، به عنوان مشاور دکتر ابتکار به نابودی جزیره آشوراده در نتیجه این تفاهمنامه اعتراف کرده و اعلام کرده است: «واگذاری مدیریت این منطقه برای توریسم به معنای ساخت هتل‌های ۲۰ طبقه، هجوم جمعیت و درخواست‌هایی مانند ساخت تله کابین، جت اسکی، افزایش آلودگی‌ها، افزایش سروصدا، تجمع زباله‌ها و ورود پساب‌ها به تالاب و هجوم انواع ماشین‌ها و درخواست برای پارکینگ و… است.»

البته ایشان سعی کرده نقش دولت و اصرار به انجام پروژه نابودساز محیط زیست آشوراده را دلیل تصمیم ابتکار بداند. ولی به واقع دلیل پافشاری بر این پروژه از پیش باخته توسط بانوی زمین چیست؟

چرا دکتر ابتکار کار را به‌آنجا کشیده که دو معاون پیشین سازمان، بابت نابودی حتمی‌جزیره آشوراده به سازمان بازرسی شکایت برده اند؟

۳- دلیل قانون شکنی دکتر ابتکار چیست؟ چرا ایشان به ماده ۱ و ماده ۶ قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست، بی اعتناست. قانونی که وظیفه سازمان محیط زیست حفاظت را پیشگیری و ممانعت از هر نوع آلودگی و اقدام مخربی می‌داند که منجر به از بین رفتن تعادل اکولوژیک طبیعت می‌شود. چرا ابتکار ماده ۱۶قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست را نقض کرده است؟ قانونی که تاکید می‌کند سازمان حق واگذاری ( حتی یا نام تغییر کاربری گردشگری ) مناطق را ندارد. چرا ایشان به ماده ۸ همین آیین نامه بی اعتناست؟

چه منافعی پشت این تفاهمنامه است که به خطر افتادن موقعیت ایران در نهاد‌های بین المللی یونسکو، اتحادیه جهانی حفاظت، کنوانسیون رامسر، کنوانسیون حفاظت از تنوع زیستی و کنوانسیون محیط زیست دریای مازندران را توجیه می‌کند؟

مرور سوء تدبیر در سازمان حفاظت محیط زیست پیشینه تاسف بار این سازمان را کاملا نمایان می‌سازد:

واگذاری منطقه حفاظت شده جزیره «فارور» و جزیره «بنی فارور» به منطقه تجاری اقتصادی، واگذاری چهل هکتار زمین‌های منطقه حفاظت شده «دنا» به شهرک صنعتی، واگذاری ۷۰۰ هکتار از منطقه «جاجرود» به مسکن مهر، واگذاری ۲۷۰ هکتار از پارک ملی «کلاه قاضی» اصفهان به شهر بهارستان، واگذاری ۲۱۰ هکتار از پارک ملی «بمو» به توسعه پالایشگاه و مسکن مهر، واگذاری ده‌ها هکتار از منطقه حفاظت شده «سراج» برای طرح‌های نفتی هرمزگان، واگذاری پارک ملی «لار» برای هتل‌سازی و… همه نشان از این دارد که به راستی سازمان حفاظت محیط زیست به سازمان «تجارت» محیط زیست تبدیل شده است.

آیا به راستی زمان آن فرا نرسیده که با تشکیل وزارتخانه‌ای با نام «وزارت منابع طبیعی و محیط‌زیست» و الزام پاسخگویی ویزر مربوطه به نمایندگان ملت، تا حدی جلوی این ترکتازی، سوء مدیریت و تاراج سرمایه‌های طبیعی نسل‌های آینده گرفته شود؟

*لقبی که سازمان ملل در سال ۲۰۰۶ (۱۳۸۵ خورشیدی) به دلیل فعالیت‌های محیط زیستی به خانم ابتکار داده است.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)