آرزوهاى انسانى یک زن؛ مرورى کوتاه بر دنیایى که پانته‌آ عباسى به دنبالش بود

آرزوهاى انسانى یک زن
مرورى کوتاه بر دنیایى که پانته‌آ عباسى به دنبالش بود.

این که ما تصمیم گرفتیم در مسیر یک اقدام انسان دوستانه حرکت کنیم؛ تنها به یک حقیقت بر می گشت: “ما نتوانستیم چشم بر مصایب و سختی های سایر انسان ها ببندیم و بی تفاوت باشیم!”
این جملات بطور قطع مى تواند پاسخ موثرى براى این پرسش باشد که از فعالان حقوق بشرى پرسیده مى شود: “چرا این کار را میکنید!؟ مگر وقت اضافه دارید!؟”
آن نکاتى که در بالا بدان اشاره شد، مطالبى که در ادامه مى خوانید، بخشى از آرزوهاى انسانى و حقوق بشرى یک زن است. زنى که بدون کمترین پشتوانه حمایتى از دیگران، بخش بزرگى از وقت و زندگى خود را صرف حمایت از پناهجویان و پناهندگان فارسى زبان کرد. زنى که از روال عادى زندگى اش دست شسته و با قبول مصایب دورى از فرزندان خود، به صدا و تقاضاى کمک ایشان، آرى گفت و از هر اقدامى در این زمینه کوتاهى نکرد. مجموعه کوچکى با چند نفر از دوستان معتمد را با هزینه شخصى، ثبت و راه اندازى کرد. او کسى جز خانم “پانته آ عباسى ( پانى )” نبود.
خوب است بدانید، از بین همه ی صدای انسان های نیازمند به کمک رسانی و حمایت در جهان – صدای پناهجویان و پناهندگان – کمتر شنیده شده است! چرا که تصور غالب مردم, این است که آن ها از حمایت های کامل سازمان ملل متحد و تحت عنوان ” کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل ” برخوردارند. در حالی که برخلاف تصور همگانی ,این سرویس به اکثر پناهجویان ارایه نمی شود! و به واسطه ی شرایط شکننده ی روحی و عدم ثبات و پایداری موقعیت در این دوران – و نیر کشوری که در آن اعلام پناهندگی کرده اند و بی اطلاعی از قوانین مصوب – امکان استفاده و برخورداری از حداقل های نسبی زندگی را ؛ ندارند.

خانم پانته آ عباسى – موسس بنیاد هاتف – روز گذشته – و در کشور ترکیه – در حالى فوت نمود که با اطلاع از این شرایط, و تمام حس انسان دوستى خود، تصمیم گرفته تا با حضور در نزدیکترین مکان پناه جویان و پناهندگان فارسى زبان، به آنها صادقانه و بدون هیچ چشمداشتى خدمت کند.
او نقشه اهداف بنیاد هاتف را – که خود و بدون هیچ گونه حمایت از فرد، کشور یا مجامع بین المللى راه اندازى نموده بود – را بر اساس کمک هاى عام المنفعه مردمى ترسیم کرده بود. حمایت هایى هر چند کوچک اما موثر؛ تا بنیاد هاتف بتواند در تغییر موقعیت پناهجو – پناهندگان و رسیدگی به وضعیت سلامت و آموزش ایشان نقش موثری را داشته باشد.
وقتى از او درباره چرایى قدم گذاردن در این راه مى پرسیدى، پاسخ اش تنها این جملات بود:
” کافی است خودتان را در شرایط عدم ثبات فکری و زندگی تصور کنید تا صدای آنها را بشنوید.بی اعتمادی به هر آنچه در اطراف شان میگذرد و نگرانی از تکرار گذشته و موقعیت آینده,در چشمان آنها موج می زند. من براى کمک به آنها در اینجا هستم. من صداى آنها را شنیده ام ”
فوت ناگهانى این فعال حقوق بشرى، و از فعالان جنبش سبز مردم ایران، شوک بزرگى براى خانواده و دوستان ایشان و جامعه فعالان حقوق بشرى ایران بود. پانته آ عباسى املشى متولد ١٣۴٩ تهران و فارغ التحصیل کارشناسى ارشد، رشته حقوق از امریکا بود و از او دو فرزند به یادگار مانده است.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)