جنگ همین است که می‌بینید

من با خواندن بعضی از مسائل در فیسبوک سردرگم می شود. باز هم کاری به این ندارم که در ماجرای اسرائیل و فلسطین چه کسی مقصر است. آنچه برای من تعجب برانگیز است اظهار تعجب اکثر افراد درمورد کشته شدن افراد است! آیا اصولا این افراد از اینکه جنگ چیست اطلاع دارند؟ مگر در جنگ قرار است گل و شیرینی تقسیم کنند؟ جنگ همین است که می بینید.

در عادلانه ترین جنگ هم افراد کشته می شوند؛ تلفات غیر نظامی وجود دارد؛ زنان و فرزندان قربانی می شوند. اصولا مگر می شود از اینکه حتما در حمله شما فقط نظامیان کشته می شوند اطمینان حاصل کرد؟ مگر در حمله های ایران به شهرهای عراق، یا جنگ جهانی دوم و حمله آمریکا به آلمان نازی افراد کشته نمی شدند؟ مگر ویرانی وجود نداشت؟ مگر زن و بچه به خاک و خون کشیده نمی شد؟ این درحالی است که هیچ انسان معقولی معتقد نیست که حمله ایران به عراق یا حمله آمریکا به آلمان نازی غیر اخلاقی بود. جنگ همین است که می بینید. سیاست هم همین است.

اصلا معیار تمیز سیاست از غیر سیاست همین در میان بودنِ وجود فیزیکی انسانهاست. من متوجه می شوم کسی در برخورد با واقعیتی مثل خون و خونریزی مشکل داشته باشد. اما این را نمی فهمم که چرا چنین افرادی در قامت فعال و روزنامه نگار سیاسی ظاهر می شوند! اگر روحیه مطالعه و بحث در مورد مسائل سیاسی را ندارید بهتر است به حوزه ای متناسب تر با روحیه خودتان بپردازید. و اگرنه در حال خودآزاری ِ خودخواسته هستید. با چنین نگاهی نه می توانید تحلیل درستی ارائه دهید و نه واقعیت را درست روایت می کنید.

کل تحلیل و اظهار نظر شما می شود چیزی در حد روضه و اشک گرفتن از مخاطب. ما در سیاست مفهومی داریم بنام جنگ عادلانه: در جنگ عادلانه همین اتفاقات ِ خشونت بار اتفاق می افتد. مسئله فقط اینجاست که این جنگ عادلانه است یا خیر. این هم مسئله ساده ای نیست که در فیسبوک و با خواندن سایتهای موافقِ نظر خود حل شود. نیازمند مطالعه، بررسی معیارهای جنگ عادلانه، زمانبندی وقایع منتهی به درگیری، بررسی بی طرفانه مسئولیت هر دو طرف و غیره است؛ طرفداری از تیم فوتبال نیست.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)