سرگردانی و تبعید به زندان‌های دورافتاده؛ ممنوع الملاقات شدن دو زندانی سیاسی

علی عبادی جامخانه با ۶۴ سال سن و ۱۵ سال سابقه محبوس بودن در زندانهای دوره پهلوی ودهه ۶۰ که در فروردین ۱۳۸۸ همزمان با پسر و دختر و دامادش دستگیر و درنهایت، به “اتهام اقدام علیه امنیت ملی” به شش سال زندان و۱۰ سال تبعید به خلخال محکوم شد.
وی مهمترین اتهامش برگزاری مجلس خصوصی ( جشن تولد نوه خود) بود که در آن یادی از دوستان اعدام شده در سال ۱۳۶۷ را بازگو کرده بود، در پی این اتهام بیش از ۴۰۰ روز در سلولهای انفرادی وزارت اطلاعات مشهد را گذراند و تا امروز بیش از ۲۰۰۰ روز در زندان بدون حتی یکروز مرخصی، دوران محکومیتش را سپری کرد.
آقای عبادی تحت فشارهای بازجویی و انفرادی طولانی مدت دچار بیماریهایی چون فشار خون وپروستات شد و مشکلات جسمی بوجود آمده، رنج تحمل دوران حبس ایشان را در شرایط تاسف بار زندان وکیل آباد مشهد مضاعف کرد.
اینبار در زمانی که تنها ۴ ماه به پایان محکومیت آقای عبادی باقیمانده بود، دستگاه قضایی با همکاری وزارت اطلاعات در طی برنامه ای تازه، امید آزادی را برای خانواده ایشان به ناامیدی تبدیل کرد وبدون اطلاع قبلی وهیچ گونه حکم قضائی ویا دلیل قانونی اجرای این تصمیم، در تاریخ ۶ آبان وی را به زندان سرخس تبعید کرد. زندان سرخس نیز همانند وکیل آباد مشهد فاقد بند سیاسی است و محل نگهداری زندانیان عادی با جرائم اعتیاد و قتل و… است و باتوجه به کهولت سن و بیماریهای متعدد آقای عبادی انتقال ایشان به مکان جدید و ناشناخته و دور از دسترس خانواده، گذراندن چند ماه پایانی محکومیت ۶ ساله را برای ایشان و خانواده سخت وطاقت فرسا کرد.
روز شنبه ۲۴ آبان ماه که خانواده آقای عبادی با طی سختی مسیر سه ساعته و گذراندن جاده های خطرناک، برای ملاقات به درب زندان سرخس مراجعه کردند، مسئولین زندان از ملاقات خانواده با ایشان امتناع کرده واعلام کردند زندانی ممنوع الملاقات می باشد ودلیل آن برای کسی روشن نمی باشد.

۲: آقای مهدی جلیلی با ۶۱ سال سن و سابقه زندان در دهه ۶۰، در تیر ماه سال ۱۳۸۸ دستگیر و با سپری کردن بیش از ۲۵۰ روز درسلول انفرادی وزارت اطلاعات مشهد وفشارهای بسیارزیاد به اتهام “اقدام علیه امنیت ملی” به ۱۶ سال حبس محکوم شد که در دادگاه تجدید نظر به ۸ سال کاهش یافت واکنون با داشتن بیماریهای فراوان وگذراندن بیش از ۵ سال حبس بدون یک روز مرخصی، ایشان نیز بدون هیچ حکم قضائی و همزمان با آقای عبادی به زندان درگز تبعید شد و هم اکنون ایشان نیز ممنوع الملاقات شدند.
سرگذشت خانواده این دو زندانی تبعید شده که مجبور می شوند برای ملاقات آنها هر هفته جاده های سخت و خطرناک زندانهای سرخس و درگز را بپیمایند و حتی بدون پاسخی مناسب و محروم از دیدار آنها بازگردند،
یادآور کشته شدن خانواده پیمان عارفی و مجروح و به کما رفتن ماهها خواهر و مادر شهرام احمدی است که آن دو نیز بی دلیل به زندان های مسجد سلیمان و رجایی شهر تبعید بودند.
تبعید به زندانهای دور از محل زندگی زندانی، راه دیگری شده است برای شکنجه و عذاب خانواده و خود زندانی که هم چنان ادامه دارد.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)