گزارش کنفرانس جهانی ایلگا ۲۰۱۴-مکزیکوسیتی(روز سوم)

کنفرانس روز سوم با حضور بیش از پانصد نفر لزبین، گی، بایسکشوال، ترنس و اینترسکس در سالن اصلی آغاز به کار کرد؛ این بالاترین آمار افراد شرکت‌کننده در کنفرانس‌های جهانی ایلگاست که هر دو سال یک بار برگزار می‌شوند. برنامه با گزارش هیئت امنای ایلگا در مورد مشکلات این نهاد در دو سال گذشته آغاز شد و پس از اشاره به انتقال دفتر اروپایی ایلگا از بروکسل به ژنو، تغییرات رخ داده در پرسنل ایلگا توضیح داده شد. بنا بر این گزارش، ایلگا در این دو سال سه سمینار در سه منطقه برگزار کرده و به نهادهای ال‌جی‌بی‌تی در مورد فعالیت‌هایشان و در ارتباط با ساز و کارهای سازمان ملل یاری مشاوره داده و یاری رسانده است. خبر دیگر آن که ایلگا موفق شده منابع مالی لازم برای تثبیت فعالیت‌های خود در آینده را تامین کند.

در ادامه، دو تن از مشاوران بخش ویژه زنان/لزبین‌ها (اکینی) و ترنس‌ها (تامارا) به توضیح دستاوردها و مشکلات خود پرداختند. این دو مشاور که به صورت داوطلبانه فعالیت می‌کنند، هر دو سال یک بار در این کنفرانس انتخاب می‌شوند. در بخش پایانی گزارش‌ها، سازمان‌هایی که امسال با عضویتشان در در ایلگا موافقت شده معرفی شدند و شبکه لزبین‌ها و ترنس‌جندرهای ایرانی (شش رنگ) با تایید هیئت امنای ایلگا به عضویت این نهاد بین‌المللی درآمد. این شبکه فعالیت‌های خود را از این پس در بخش ایلگای آسیا با دیگر اعضای این سازمان هماهنگ خواهد نمود.

در بخش بعدی برنامه، پنلی با عنوان “استعمارزدایی از بدن” با حضور سونیا کرآ از برزیل، جنیک چارلبوز از کانادا و ریچارد لوزیمبو از اوگاندا برگزار شد. مدیریت این پنل را یکی از دبیران باسابقه ایلگا به نام گلوریا پرز بر عهده داشت. در این پنل، مباحث ارزش‌مندی در مورد نقش تئوری‌های آکادمیک در نگاه افراد به بدن، تاثیر مذهب و گفتمان‌های حاکم بر جوامع گوناگون ارائه شده و تصورات رایج از زنانگی و مردانگی به چالش کشیده شدند. پس از آن به سوالات حضار پاسخ داده شد. در پایان این بخش، گلوریا پرز نتایج حاصل شده در تحقیق مشترک شش رنگ و عدالت برای ایران در مورد عمل های تغییر جنسیت و نقض حقوق همجنسگرایان و ترنسجندرها در ایران را به حاضرین معرفی نمود و در نهایت علاقمندان فعال در این حوزه به خانم شادی امین مراجعه نموده و گزارش تحقیقی شش رنگ را دریافت کردند. شادی امین ادامه‌ی برنامه امروز را چنین گزارش می‌کند:

بعد از استراحت ناهار، گروه‌های کاری مختلفی تشکیل شدند تا هر یک به موضوعات خاصی بپردازند. من به گروه کاری ترنس‌ها پیوستم که مسئولیت آن را تامارا ادرین از ونزوئلا و مارو کابرال از آرژانتین بر عهده داشتند. مارو که خود ترنس‌مرد است، فعالیت خود را بر تغییر تعریف “ترنس” در مجموعه تعاریف پزشکی سازمان بهداشت جهانی متمرکز نموده و می‌کوشد تا با پزشکینه شدن و ارائه‌ی تعاریف آسیب‌شناسانه از “ترنس” مقابله کند. پیشرفت محسوس قوانین این عرصه، بی تردید مدیون تلاش‌های افرادی چون ماروست. باید منتظر رسیدن روزی باشیم که تمام افرادی که از این دستاوردها بهره‌مند می‌شوند، خود برای تحقق و حفظ آنها تلاش کنند.

مارو به دنبال تغییر بخش پنجم کتاب بیماری‌های سازمان بهداشت جهانی ICD-10 است که به تعریف ترنس و هویت جنسیتی می‌پردازد. سخنان علمی و دقیق او از تلاش و تعهدی مسئولانه خبر می‌داد. در ادامه‌ی این نشست، من نیز تجربه‌ی کارمان در تحقیق مربوط به عمل‌های تغییر جنسیت را با جمع در میان گذاشتم و به چالش‌ها و مشکلات تحقیق اشاره نمودم. پس از آن تامارا از من خواست تا در نشستی اختصاصی که به مسائل ترنس‌ها و استراتژی آینده‌ی ایلگا می‌پردازد و فردا برگزار می‌شود شرکت کرده و تجربیات تحقیق را در اختیار آنها قرار دهم. بعد از این جلسه‌ی فشرده که حتی فرصت نوشیدن یک قهوه را هم به من نداده بود، با خستگی بسیار راهی مدیکال سنتر شدم تا سردرد شدیدی را که مانع از ادامه‌ی کار می‌شد برطرف کنم.

در ادامه، با وجود علاقه به شرکت در نشستی با موضوع امنیت و ایمنی، به جلسه‌ی دیگری وارد شدم که همزمان برگزار می‌شد و به پناهندگان ال‌جی‌بی‌تی اختصاص داشت. دلیل این امر، حضور آرشام پارسی و فعالین دیگری از انگلستان و کانادا بود که در این جلسه در مورد فعالیت‌هایشان توضیح می‌دادند. متاسفانه ما به خاطر مانعی که برای سفر یکی از دوستان شش رنگی به مکزیک پیش آمد، کارگاهی را که برای ارائه‌ی نتایج تحقیق‌مان در نظر گرفته بودیم از دست دادیم. پس از این نشست، در جلسه‌ی بررسی و تصحیح اساسنامه‌ی ایلگا حاضر شدم؛ جایی که تمامی دست‌اندرکاران ایلگا در جمعی چهل نفره به نکات و پیشنهادات مطرح شده رسیدگی می‌کردند. بحث‌های مربوط به اساسنامه و آیین‌نامه معمولا به شکلی کند و مساله‌دار به پیش می‌روند. با این همه، پیشنهادات سازنده و سوگیری‌های مثبت اعضای این جلسه موجب شد تا مباحث به شکلی کاملا ساده و سریع ارائه شوند. بعد از این جلسه، با فعالینی از تونس، مصر و سودان قرار ملاقات گذاشتم تا بتوانیم در مناطقی که معضلاتی مشابه وجود دارند به فعالیت‌هایی مشترک بپردازیم. این گونه بود که به تصمیماتی مشترک رسیدیم.

شام در ساعت هشت سرو می‌شد و همراه با آن مراسم اهدای جایزه‌ی “دیده شو” (Go visible) هم برگزار گردید. این جایزه از سوی بخش ال‌جی‌بی‌تی اتحادیه‌ی اروپا به نهادهایی اهدا می‌شود که در این عرصه دستاورد برجسته‌ای داشته‌اند. از میان پنجاه سازمانی که برای دریافت جایزه کاندید شده بودند، سه تشکل موفق به دریافت آن شدند: “جامعه‌ی ترنس -اف تو ام- پرو”، “تشکل شوف از تونس”، و “تشکل گالنگ از فیلیپین”. اولریکه لوناسک، نماینده‌ی اتریش در پارلمان اروپا، این جایزه را که شامل لوح تقدیر و هزار یورو وجه نقد بود به سه نفر از نمایندگان این سازمان‌ها اهدا کرد.

عکس : شادی امین

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)