هزار بار نه به اعدام، دکتر بهرام آبار

اعدام درملاء عام یکی از مجازاتهای بیرحمانه و خفت باریست که در برخی کشور ها مانند جمهوری اسلامی برای ایجاد رعب و وحشت در بین مردم همه روزه اجراء میشود. رژیم اسلامی از اعدام برای ترساندن و سرکوب سازمان های دانشجویان معترض انتقاد گرا و اقلیت ها و گروه های مذهبی وجوامع قومی استفاده میکند. حتا برای “جرایم” ساده وبی اهمیت نوجوانان مخالفش را بجرم ارتداد به مجازات اعدام محکوم میکند.

محروم کردن مخالفین از حق حیات، افراطی‌ترین شکل اعمال قدرت یک دولت مرتجع برمردم است. حق دولت‌ها به انجام چنین اعمال قدرتی، کانونی برای بحث دربارۀ مجازات اعدام میباشد. لذا در جوامع مدرن بعلت بی اثر بودن اعدام دررشد بزهکاریها، احکام آن مترود شده و برای جلوگیری از اعدام در کلیه کشور های جهان فعالیت میشود. در واقع باید پذیرفت که هیچ انسانی اجازه گرفتن حق زندگی یا جان انسان دیگری را ندارد وهیچ قانونی را برای انجام آن نباید پذیرفت و به هیچ فردی نباید این امکان را داد, حق حیات انسان دیگری را بگیرد. ازاینرو هزار بار نه به اعدام.

سازمان عفو بین الملل مجازات اعدام را “سلب و نقض نهایی و بازگشت ناپذیر حقوق بشر” تعریف کرده و خواستار لغو مجازات اعدام در کلیه کشور های جهان شده است. بیش از ۱۳۱ کشور پیشرفته جهان، این قاَنون زشت وخشن را لغو نموده یا آنرا تعلیق کرده اند. بسیاری از مردم، در بسیاری از کشورها، هنوز به این باور نرسیده‌اند که مجازات مرگ نه تنها امنیت بیشتری به جامعه نمی‌بخشد و خشونت درجامعه پاسخی جز خشونت دریافت نمی‌کند حتی خشونت را افزایش میدهد. اگرچه لغو مجازات اعدام رو به فزونی است، اما این تحول بسیاربکندی پیش می‌رود.

زندگی یک انسان با برخورد و ترکیب دو سلول جنسی دربطن مادر شروع میشود. پس از مرحله جنینی با زاده شدن، شان، مقام وحقوق انسانی وحق حیلت را بطور کامل کسب میکند. هر نوزاد سالمی با مغزی دارای صد میلیارد سلول بدنیا میآید. عقل، هوش وادراک اواکتسابیست وهیچ ربطی به تعداد سلول های مغزی ندارد. نحوه پرورش، آموزش و فضای رشد، آن کودک را فردی مفید، خردمند ونیکوکار یا مضرو تبهکار، به جامعه انسانی تحویل میدهد. ایجاد فضای مناسب برای رشد ونمو وآموزش، پرورش خردمندانه کودکان، جزئی ازوظائف یک جامعه پیشرفته ودوراندیش است. آموزش، پرورش، نحوه زندگی و فضای رشد کودکان درهرجامعه ای رابطه مستقیم با پیش گیری از افزایش تبهکاری دارد. برای مثال کودکان خیابانی محروم ازمهر وعطوفت، محروم از تغذیه مناسب، محروم از آموزش و پرورش، در فضائی نامناسب وشاید آلوده به بزهکاری، فحشا واعتیاد، رشد میکنند، آنها باکسب تجربیات و آموزه های ناپسندشان آینده ای بس تاریک ونامعلوم در پیش دارند. بیقین درمیان آنان گروهی از تبهکاران بثمر خواهند رسید. جامعه ایکه در مورد کودکانش اینگونه بی توجه واهمال کار است، با مجازات واعدام هم کاری ازپیش نخواهد برد. مبارزه با جرم وبزهکاری، بدون از میان بردن و ریشه کن کردن عوامل فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی مقدورنخواهد بود.

مجازات اعدام قتل عمدیست که قوانین بی خردانه آنرا موجه حتی اجباری نموده و دولت آنرا اجراء می‌کند. مجازات اعدام اشد خشونت وتجاوزکاری، کیفریست که دردادگاه در قبال ارتکاب جرمی برای سلب زندگی یک انسان، صادر میشود و به مرگ فرد محکوم میانجامد. ارتکاب جرم انسان را از انسانیت خلع نمی کند. کرامت، شرافت، حیثیت و شأن انسان با ارتکاب جرم محو نمی شود. اجرای حکم اعدام موجب هتک شخصیت وحیثیت فرد محکوم و خانواده اوست. چه بسا پس از مدتی بیگناهی محکوم آشکار شده ولیکن جان فرد بیگناه بی برگشت از دست رفته است. کیفراعدام یکی از موارد پیش بینی شده در قانون دادرسی برخی دولتهاست که در آن به حکم قانون و بر اساس حکم دادگاه عمومی، جنایی، نظامی و غیره، به سلب زندگی انسانی منجر میگردد. درانعکاس با نفی جهانی اعدام، سردمداران بیخرد ومرتجع حکومت اسلامی جار میزنند؛ اعدام قانون اسلام میباشد وهرکه آنرا نفی کند مرتد است. حاکمان رژیم فقاهتی درک نمیکنند با بالا بردن میزان مجازات اعدام نمیتوان ازجرم و جنایت جلوگیری کرد. در ولایت فقیه وحکومت اسلامی، جامعه کنونی درباتلاقی ازفساد، بیکاری، تورم، فقر، فحشا، خشونت، هرج و مرج، بی‌قانونی، تبعیض و نادرستی فرورفته است. در جامعه ای که رقم دزدی و اختلاس از سرمایه عمومی بالغ بر صد ها میلیارد دلاراست وبنا بدستور رهبردزد، رسانه های خبری اجازه ندارند، هویت متهمّان را فاش کنند، اعدام بینوایانیکه توان سیر کردن شکم فرزندانشان را ندارند، اغتشاش در افکار عمومی و گردوخاک برای پنهانکاریست.

گروهی از چهره‌های سرشناس منتقد حکومت اسلامی هم با انتشار بیانیه هائی خواستار تلاش برای محدودیت و لغو گام به گام اعدام در جمهوری اسلامی شده‌اند، آنها به ویژه خواسته‌اند که اجرای مجازات سنگسار و اعدام در ملاعام متوقف شود. ما ایرانیان مخالف جمهوری اسلامی مقیم اروپا هم با ابرازانزجارازاین مجازات خشن ومتحجرانه، خواستار لغومجازات اعدام در کلیه کشور های جهان هستیم. فشارهای افکار همگانی و سازمان‌های مدافع حقوق بشر در کاهش صدور مجازات اعدام و یا کنار گذاشتن آن موثر بوده‌اند. بسیاری از کشورهای جهان باهمه‌ پرسی، راه را برای برگزاری نفی اعدام و حذف آن از قوانین قضایی خود باز کرده‌اند.

ما ایرانیان سکولار دمکرات مخالف جمهوری اسلامی مقیم اروپا هم با ابرازانزجارازاین مجازات خشن ومتحجرانه، خواستار لغومجازات اعدام درایران وکلیه کشور های جهان هستیم. گرچه احتمال نمیرود که بدون برکناری نظام خودکامه اسلامی تغیری در نقض حقوق بشر واعدام های نظام فقاهتی بوجود آید. لذا خاتمه دادن به زندان وشکنجه واعدام در ایران، فقط با براندازی این نظام سرکوبگر ممکن و مقدور خواهد بود. ده ها سال خود محوری، تشتت واز هم گریزی اپوزیسیون خارج، درادامه کار نظامی ضد مردمی ودزد ومخرب، نقش بسزائی داشته. همه میدانیم براندازی این نظام ننگ آفرین وبرپائی نظامی سکولار دمکرات در وطنمان ایران، بدون همبستگی کلیه رهبران گروها، سازمان ها واحزاب اوپوزیسیون خارج و داخل مقدور نخواهد بود. برای تشکل یک سازمان رهبری یا شورای مرکزی ازهمبستگی کلیه رهبران اوپوزیسیون، بسیاری از شخصیت ها هنوز در تردیدند. گرچه اولین گام همبستگی برای برکناری حکومت اسلامی واز میان برداشتن جنایتکاران نظام برداشته شده. اما آیا خود شیفتگیهای ذاتی سد راه همبستگی کلیه رهبران اوپوزیسیون است؟

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)