گفتگوی ایران اینترنشنال با مهرداد درویش‌پور، محمد رهبر و حسین رزاق، فعال سیاسی
در این گفتگو اشاره شد که حکومت در موقعیت نه راه پیش و نه پس قرار دارد . اگر سرکوب نکند، اعتراضات پراکنده می توانند به سرعت از جنبه مطالباتی به سیاسی و از اشکال پراکنده و خودانگیخته به اشکال سازمان یافته و فراگیر بدل شده و مسیر رسیدن به یک ابرجنبش را تسریع کنند.
در مورد اصفهان با توجه به آن که از پایگاه های اصلی حکومت بوده است؛ هم چنین این واقعیت که گردهمایی روزهای قبل اصفهان از پرازدحام ترین اعتراضات در سطح یک شهر در سالهای اخیر بود؛ و از آنجا که فراخوان گردهمایی برای روز جمعه تلاشی برای عبور اعتراضات از اشکال خودانگیخته به اشکال سازمان آن یافته بود، حکومت کوشید با تمام قوا جلوی برگزاری آن را بگیرد تا این حادثه به جرقه ای برای جهشی کیفی در مبارزات اخیر مردم بدل نشود. گفته شد که هرچند تعادل قدرت هنوز به سود نیروهای سرکوبگر حکومت است، اما هر حرکت اعتراضی را می توان نبردی موضعی خواند که مردم با شکل بخشیدن به آن اعتماد به نفس خود را گسترش داده و پیروزی معینی را با نفس برگزاری این اعتراضات کسب می کنند. اضافه شد هنوز روشن نیست این نبردهای موضعی که تاکنون حکومت قادر به محو آن نبوده کی و کجا ممکن است به تغییر توازن قدرت و ابرجنبش یا جرقه یک انقلاب بدل شود. اما همه حوادث نشان گر هموار شدن مسیر شکل گیری یک ابر جنبش است. در واقع نطفه ای که در دی ۹۶ شکل گرفت و درآبان ۹۸ بارور شد، به رغم سرکوب ها از بین نرفته است. هرچند نمی توان به سادگی سرنوشت آینده این جنبش ها را پیش بینی کرد، اما به نظر می رسد یک رویارویی فراگیر محتمل ترین چشم اندازی است که به یمن نارضایتی های هردم فزاینده مردم و ناتوانی حکومت درپاسخ گویی به آن (جز از طریق سرکوب) ممکن است رخ دهد. به این میزگرد می توان از طریق لینک زیر گوش فرا داد.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.