بن بست سینماداران کشور

سینماداران کشور مدتی است با مشکلات گوناگونی دست و پنجه نرم می‌کنند و به نظر می‌رسد روز به روز این مشکلات ابعاد وسیعتری را در بر می‌گیرد و همین مشکلات در کنار عدم فروش مورد انتظار سینما داران نگرانی آن‌ها را افزایش داده است. سینماداران عدم وجود فیلم‌های خوب، عدم فضای استاندارد در سینما‌ها، هزینه‌های جاری سرسام‌آور نگهداری سالن‌های سینما عدم برنامه ریزی صحیح مسوولین وزارت ارشاد و فشار نهادهایی مانند نیروی انتظامی، شهرداری و دارایی را از جمله مشکلات صنفی خود عنوان می‌کنند.

غول مالیات و عوارض شهرداری

یکی از مشکلات اساسی سینماداران کشور بحث پرداخت هشت درصد مالیات بر ارزش افزوده و پنج درصد عوارض شهرداری است آن هم در حالی که اکثر فعالیت‌های فرهنگی در کشور معاف از مالیات هستند. به گفته سینماداران پرداخت مالیات بر ارزش افزوده و عوارض شهرداری باعث افزایش شدید هزینه‌های آن‌ها شده است. سینماداران می‌گویند این موضوع از طرف انجمن سینماداران بار‌ها در دولت قبل پیگیری شد اما بی‌نتیجه ماند. آن‌ها که خواهان حذف مالیات بر ارزش افزوده و عوارض شهرداری هستند، با روی کارآمدن دولت یازدهم در اولین نشست خود با مسولین مطالبه خود را مطرح کردند و تاکنون نامه‌های متعددی از انجمن سینماداران به وزارت ارشاد و شهرداری تهران ارسال کرده‌اند، همچنین بنا بر خبر‌ها چندی قبل هیأت مدیره انجمن سینماداران با ابوالحسن مختاباد، مسوول کمیسیون هنر شورای شهر تهران نشستی در اینباره برگزار کرده‌اند که تاکنون از سوی مسولین ذیربط پیرامون این موضوع پیگیری خاصی صورت نگرفته است.

گفتنی است فروش سینمای ایران در سال گذشته حدود ۳۰ میلیارد تومان بود که از این رقم یک میلیارد و ۸۰۰ میلیون آن بابت مالیات به دولت و یک و نیم میلیارد آن به شهرداری‌های کشور داده شد. سینماداران معتقدند این عدد و رقم‌ها در بودجه دولت و یا شهرداری‌ها پول خُرد است اما در مقابل می‌تواند خیلی از مشکلات سینماداران را حل کند تا آن‌ها بتوانند برای مشکلات سالن‌هایشان فکری بکنند.

چالش سرگروهی سینماها

یکی از چالش‌های جدید در مورد سینماهای کشور که در روزهای گذشته خبرگزاری‌ها به آن پرداخته‌اند، بحث سرگروهی سینمایی در تهران است. در حال حاضر پنج سرگروه در سینماهای تهران وجود دارد که چهار سرگروه را سینماهای دولتی ازآن خود کرده‌اند. در همین زمینه

محمدقاصد اشرفی، رییس انجمن سینماداران پیرامون این موضوع معتقد است در حال حاضر بخش خصوصی چندانی در سینما نداریم، بخش خصوصی ما در تولید و نمایش نابود شده و سینما بیشتر از هر زمان دیگری دولتی است به عبارتی دقیق‌تر در سینما بخش خصوصی اصلا دیده نمی‌شود.

رییس انجمن سینماداران که با ایسنا گفتگو کرده است می‌گوید: همان‌طور که می‌دانید سرگروه‌های «استقلال»، «آفریقا»، «قدس» و «آزادی» تقریبا در یک محدوده هستند و جزو سینماهای پرمخاطب محسوب می‌شوند. نکته بسیار مهم درباره جایگزین کردن یک یا دو سینما بجای آن‌ها، این است که در صورت انجام چنین اقدامی، ممکن است دو سه سینما مجبور شوند فیلم‌های یکسان به نمایش بگذارند که این کار به همین اقتصاد نحیف سینما هم ضربه خواهد زد.

اشرفی تصریح کرد: اگر سالن مناسبی در اختیار داشتیم که می‌توانستیم آن را جایگزین سرگروه‌های سینمایی کنیم، حداقل به طور آزمایشی و برای محک زدن این کار را می‌کردیم اما متأسفانه سینماهای فعلی قابلیت سرگروهی ندارند.

رییس انجمن سینماداران که مدیر پردیس «ماندانا» در شرق تهران نیز هست، درباره این سخنانش و با نام آوردن از پردیس «اریکه ایرانیان» توضیح داد: از نظر ما سینما «اریکه ایرانیان» برای سرگروهی مناسب بود و از ابتدای امسال قرار بود که جایگزین گروه «عصر جدید» شود اما مالک آن در ‌‌نهایت رضایت نداد و باعث شد که سینما «فرهنگ» که متعلق به بنیاد فارابی است به عنوان سرگروه معرفی شود.

وی درباره دلیل رضایت ندادن مدیر سینما «اریکه ایرانیان» برای سرگروهی اظهار کرد: ‌ در هر صورت سالن‌های سینما «اریکه ایرانیان» چند منظوره است و آن‌ها نمایش تئا‌تر و برگزاری کنسرت موسیقی نیز دارند. اینکه یک سینما به عنوان سرگروه معرفی شود، علیرغم امتیازاتی که دارد محدودیت‌هایی را برای سینمادار ایجاد می‌کند و به همین دلیل تعدادی از سینماهای مناسب حاضر نیستند به عنوان سرگروه معرفی شوند.

این سینمادار درباره محدودیت‌های سرگروهی در سینمای ایران گفت: در هر صورت سینماهای سرگروه موظند که همه فیلم‌ها را در یک بازه زمانی مشخص اکران کنند اما سالن‌های دیگر چنین اجباری ندارد و اگر یک فیلم فروش خوبی نداشته باشد، می‌توانند آن را با یک فیلم بهتر جایگزین کنند؛ در حالی که سرگروه‌ها در هر حالت و حتی اگر هر روز کل صندلی‌هایشان خالی باشد، باید یک فیلم را در مدت زمان اکران، روی پرده نگه‌ دارند.

مرگ تدریجی سینماها

گفتنی است بر اساس آمار ۶۵ تا ۷۰ درصد سالن‌های سینما در ایران نابود شده و دیگر احیا نشده است. بسیاری از سینماهای کشور سال‌هاست تعطیل شده یا تغییر کاربری داده‌اند. از برخی از سینما‌ها هم تنها نامی برجای مانده چون ساختمان قدیمی آن تخریب و بنای جدیدی با کاربری جدید جایگزین آن شده است. برای نمونه کرمانشاه حدود سه دهه پیش ۱۴ سالن سینما داشت که بعد از تهران، یکی از پرسالن‌ترین شهرستان‌ها به شمار می‌رفت، اما اکنون از آن تعداد فقط سه سینما فعال هستند.

سالن‌های سینما دچار مرگ تدریجی شده‌اند؛ مرگی که ناشی از عدم صرفه اقتصادی سینماداری در کشور است. عوامل دخیل اقتصادی که یک سینمادار را مجبور می‌کند تا سینمای خود را تعطیل یا واگذار کند، متعدد است. بخشی از این مشکلات به کاهش میل به تماشای فیلم در سینما‌ها و افت فروش گیشه باز می‌گردد که محل اصلی درآمد سینمادار و به قولی محرک اصلی چرخه اقتصادی سینما است. اما بخش دیگری که کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد، نبود حمایت‌های دولتی از سینما‌ها برای ادامه حیات این محیط‌های فرهنگی است. مشکلات مالی سالن‌های سینما تا حدی است که بسیاری از سالن‌ها دست به گریبان بانک‌ها و حتی در مزایده بانک هستند.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)