خانم‌ها لطفا عصبانی نشوید

عصبانیت زنان شاغل و پیامدهای آن

این پادکست مصاحبه‌ای است با دکتر ویکتوریا برسکل، محقق رشته روا‌‌ن‌شناسی در دانشگاه ییل، درباره عصبانیت و پیامدهای آن برای زنان شاغل. این مصاحبه را کالین چادکس، از همکاران روابط عمومی در دانشگاه ییل، انجام داده است.

کالین: فرض کنید شما بر اثر اشتباه یکی از همکارانتان امکان بستن یک قرارداد خوب را با یک مشتری از دست داده‌اید. آیا این اتفاق باعث عصبانیت شما می‌شود؟ قضاوت دیگران درباره شما که از اشتباه همکار خود عصبانی شده‌اید، چگونه است؟ آیا قضاوت آنان بر اساس آنکه شما مرد باشید یا زن فرق می‌کند؟ من کالین چادکس هستم از بخش روابط عمومی دانشگاه ییل وگفت وگویی کرده‌ام با دکتر ویکتوریا برسکل درباره این موضوع.

دکتر برسکا، شما در این باره یک تحقیق تجربی انجام داده‌اید. برایمان بگویید مصاحبه شوندگان پس از آنکه ویدیویی از چنین موقعیتی را دیدند، درباره شخصی که از دست اشتباه همکارش عصبانی شده بود، چه نظری داشتند؟

ویکتوریا: افراد مصاحبه‌ شونده وقتی ویدیویی را می‌دیدند که عصبانیت یک زن را در محیط کار نشان می‌داد، بلافاصله در قابلیت حرفه‌ای او تردید می‌کردند. بیشتر افراد پس از مشاهده ویدیوی زن عصبانی اظهار می‌کردند که او را برای استخدام انتخاب نمی‌کنند. این قضاوت در موارد مشابهی که مردی عصبانی می‌‌شد، یکسان نبود. در این موارد افراد فکر می‌کردند که مرد عصبانی فرد قابلی است و شایسته قدرت، استقلال و مقام است.

کالین: آیا این برداشت در میزان درآمد فرضی که افراد مصاحبه شونده برای زنان عصبانی در نظر می‌گرفتند، تاثیر‌گذار بود؟

ویکتوریا: بله! این یکی دیگر از نتایج چشمگیر این تحقیق تجربی بود. افراد مصاحبه شونده برای زن عصبانی در مقایسه با مرد عصبانی حقوق کمتری پیشنهاد می‌کردند. در واقع، میزان حقوق پیشنهادی برای زن عصبانی سالیانه ۱۴ هزار دلار کمتر از حقوق پیشنهادی برای مرد عصبانی بود.

کالین: و نشان دادن عصبانیت چگونه در میزان حقوق پیشنهادی برای مرد تاثیر می‌گذاشت؟

ویکتوریا: در واقع، در مواردی که مرد عصبانیت خود را نشان می‌داد، حقوق بیشتری برایش پیشنهاد می‌شد تا مواردی که در شرایط مشابه عکس‌العملی نشان نمی‌داد و فقط ناراحت می‌شد.

کالین: چگونه این نتایج با نتیجه پژوهش‌های قبلی درباره مردان و عصبانیت آنها در محیط کار قابل مقایسه است؟

ویکتوریا: تحقیقات قبلی در این زمینه بیشتر به واکنش افراد به عصبانیت مردان توجه کرده‌اند. این تحقیقات که توسط دکتر لریسا تندنز در دانشگاه استنفورد انجام شده، نشان می‌دهد که افراد واکنش مثبت‌تری نسبت به مردان عصبانی نشان می‌دهند تا مردان غمگین. افراد بیشتر مایل هستند که مرد عصبانی را برای استخدام انتخاب کنند و به او قدرت، استقلال و مقام پیشنهاد کنند تا به مرد غمگین. یکی از این تحقیقات به ویژه خیلی جالب بود. در این تحقیق به تعدادی افراد ویدیو‌هایی را نشان می‌دادند از بیل کلینتون وقتی رسوایی رابطه جنسی او با مونیکا لوینسکی فاش شد. نیمی از افراد به ویدیویی نگاه کردند که نشان می‌داد پرزیدنت کلینتون در برابر اتهام رابطه جنسی با خانم لوینسکی بسیار عصبانی و تدافعی برخورد می‌کند و نیمی دیگر از مصاحبه شوندگان ویدیویی را تماشا کردند که نشان می‌داد او از این اتفاقی که افتاده غمگین و شرمسار است. با اینکه تمام این افراد در زمان وقوع این حادثه اتفاق‌ نظر داشته‌اند که پرزیدنت کلینتون باید از همان ابتدا شرمندگی و ندامت خود را از این موضوع ابراز می‌کرده، اکنون پس از گذشت زمان از این واقعه، این افراد درواقع ارزیابی‌شان دراین‌ باره کاملا تغییر کرده‌ بود. آنها می‌گفتند که احتمال بیشتری دارد که او را به عنوان رئیس جمهور انتخاب کنند و معتقد بودند که رفتار او در مقام یک رئیس جمهور در ویدیویی که از خود عصبانیت نشان می‌دهد بسیار مقبول‌تر است.

کالین: و نتایج تحقیق شما درباره تاثیر غمگین بودن این موضوع را اثبات می‌کند.

ویکتوریا: بله! درست است!

کالین: چگونه واکنش افراد به مرد غمگین با واکنش آنها نسبت به زن متفاوت بود؟

ویکتوریا: واکنش آنها یکسان بود و فرقی نمی‌کرد.

کالین: بگذارید برگردیم به مورد کلینتون. رئیس کمیته ملی حزب جمهوریخواه اخیرا در جایی گفته ‌است که هیلاری کلینتون زن عصبانی‌ است و کاندیدای خوبی برای مقام ریاست جمهوری نیست. تنها مدلی که ما برای رئیس جمهور در آمریکا داریم، مدل‌های مردانه است. آیا اصلا امکان دارد که زنی در مقام ریاست جمهوری آمریکا قرار بگیرد و به دلیل رفتارهایی که مغایر با هنجارهای جنسیتی کنونی است محبوبیت خود را در میان مردم حفظ کند؟

ویکتوریا: در واقع سوال خیلی جالبی است. فکر می‌کنم دیگر وقتش باشد که چنین اتفاقی در آمریکا بیافتد ولی صادقانه بگویم که گمان نکنم کسی جواب دقیقی برای این سؤال داشته باشد. وقتی زنان می‌خواهند وارد عرصه قدرت شوند، باید با موانع بسیار زیادی دست و پنجه نرم کنند و البته رئیس جمهور آمریکا شدن یعنی به ‌دست آوردن بالاترین مقام در عرصه قدرت. مردم آمریکا در حال حاضر به خوبی می‌دانند که چه قیافه ظاهری یا رفتاری را از یک رئیس جمهور مرد می‌پسندند ولی ما دقیقا نمی‌دانیم که چگونه یک زن را باید در این قالب بگنجانیم. مثلا یکی ازموضوعاتی که ممکن است که بی‌اهمیت به‌ نظر آید آن است که یک کاندیدای ریاست جمهوری باید چگونه لباس بپوشد. در مورد مردان، جواب خیلی مشخص است: یک دست کت و شلوار با رنگ تیره و سبک محافظه‌کارانه با کرواتی معقول. ولی در مورد زنان، ماجرا کاملا متفاوت است. آیا باید کت و دامن بپوشند که خیلی مردانه به نظر نیایند یا باید کت و شلوار بپوشند که خیلی زنانه و در نتیجه ضعیف به نظر نیایند. رسانه‌ها بسیار به نحوه لباس پوشیدن زنان صاحب‌ منصب توجه می‌کنند. در حال حاضر، بسیاری از توصیه‌هایی که درباره نحوه پوشش به زنان صاحب مقام می‌شود فقط بر اساس حدس و گمان است و نه داده و تحقیق. بنابراین باید به سادگی بگویم که هنوز جوابی برای این سؤال نداریم.

کالین: جالب است که چند روز پیش نیویورک تایمز یک مطلب درباره هیلاری نوشته بود که در آن مارک کت او را گفته بود.

ویکتوریا: بله همیشه همین طور است.

کالین: ولی کسی درباره باراک اوباما چنین اطلاعاتی نمی‌دهد.

ویکتوریا: کاملا درست است. اگر یادتان باشد در جلسه بازگشایی مجلس که نانسی پلوسی در مقام رئیس زن مجلس آمریکا سخنرانی کرد، درباره کت و دامن بنفشی که پوشیده بود کلی اظهار نظر شد، حتی درباره آنکه چه نوع رنگ بنفشی است.

کالین: بله یادم هست. ولی یادم نمی‌آید که چنین توصیفاتی درباره لباس مردان رییس مجلس آمریکا شنیده باشم.

ویکتوریا: کاملا درست است.

کالین: شما قبلا وقتی هیلاری کلینتون نماینده مجلس بود با او کار می‌کردید. هیچ‌ وقت در دوران مبارزات انتخاباتی او نظراتتان را دراین ‌باره با او در میان گذاشته‌اید؟

ویکتوریا: نه. من در آن زمان در کنگره کار می‌کردم و مشاور او در کمپین انتخاباتی نبودم. اما مطمئنم که مشاوران کمپین انتخاباتی او کاملا به مشکلات و کلیشه‌های جنسیتی زنان درهنگام مبارزه برای کسب قدرت واقف بوده‌اند.

کالین: شما برای کاهش دادن زیانی که یک زن متخصص به دلیل بروز خشم در محیط کار می‌بیند، راه‌ حلی پیشنهاد کرده‌اید. می‌توانید در این باره صحبت کنید؟

ویکتوریا: بله! تحقیق ما نشان می‌دهد که برای جلوگیری از آسیب جدی به موقعیت شغلی زنی که عصبانیت خود را در محیط کار نشان داده است، آن زن باید در درجه اول بتواند یک توجیه کاملا معقول و مستدل از آنچه او را عصبانی کرده است ارائه دهد. این راه حل یک نصیحت ساده به نظر می‌رسد اما در صورت اجرا نتایج بسیار مهمی در بر خواهد داشت.

کالین: این روش، برداشت‌ها را دگرگون کرد؟

ویکتوریا: بله! همین طور است! اگرچه هنوز هم زنی که برای عصبانیتش دلایل منطقی بیان می‌کند، در مقایسه با مرد عصبانی که دلیلی برای خشمش عنوان نمی‌کند، مزد کمتری نصیبش می‌شود یا از قدرت کمتر و مقام پایین‌تری برخوردار می‌شود. اما وضعیت او در مقایسه با زمانی که هیچ توضیحی برای عصبانیتش ارائه نمی‌کند، بهتر خواهد بود.

کالین: در مورد زن و مردی که علت عصبانیتشان مشخص نبود، افراد مصاحبه‌شونده چه فرضیاتی را ارائه می‌کردند؟

ویکتوریا: در مورد مرد، پیش‌فرض این است که شرایط خاص محیطی باعث عصبانیت او شده است، مشکل از کس دیگری، مثلا همکارش، ناشی می‌شود یاعصبانیت او ناشی از یک مشکل کاری است. بدین‌ترتیب عصبانیت او موجه قلمداد می‌شود. اما، به هر دلیلی، مردم فرضشان بر این است که عصبانیت زن ناشی از شخصیت اوست. آن زن کلا عصبی‌ مزاج ‌است. عصبانیت او منشأیی درونی دارد و به شرایطی که زن در آن قرار گرفته مربوط نیست. این یافته تا حدی می‌تواند جوابگوی این سوال باشد که چرا عصبانیت مرد و زن تاثیرات متفاوتی را در افراد ایجاد می‌کند.

کالین: پس وقتی مردی عصبانی است، مشکلی در محیط وجود دارد اما وقتی زنی عصبانی است مشکل ناشی از شخصیت اوست.

ویکتوریا: درست است!

کالین: این در واقع پرسشی جدی‌ است. تحقیقات نشان می‌دهد که زنان هنوز با تعصبات جنسیتی زیادی در محیط کار مواجه هستند. آیا یافته‌های این تحقیق باعث عصبانیت شما شد؟

ویکتوریا: در مقام یک دانشمند باید بگویم نه! اما در مقام زنی که به تازگی وارد بازار کار شده باید بگویم که این نتایج، دست کم، مرا افسرده کرد. بنابراین، من به جای عصبانی شدن، غمگین شدم. اما، با این حال، هنوز امیدوارم که بتوانم به تلاش خود در دستیابی به موقعیت و جایگاه بالای قدرت ادامه دهم. اطمینان دارم که بسیاری از این کلیشه‌ها و تعصبات جنسیتی شکسته خواهند شد، به خاطر اینکه ما الگوی بهتری در دست خواهیم داشت.

کالین: اما ساختن این الگوی جدید کار بسیار سختی برای زنانی است که مجبورند پیشتاز باشند.

ویکتوریا: برای دستیابی به وضعیت مطلوب، همه ما باید نگاه نقادانه داشته باشیم.

کالین: خیلی ممنون.