انتخابات ترکیه

آیا آقای اردوان نخست وزیر کنونی ترکیه می تواند در انتخابات پیش رو ریاست جمهوری پیروز شود ؟ پاسخ به این سئوال شاید با توجه به انتخابات گذشته شهرداریها زیاد سخت نباشد . هرچند که مسائلی چون فساد اقتصادی ، کشته شدن معدنچیان و حمایت از داعش و حمله به مردم در پارک گزی محبوبیت او را پائین آورده است اما با توجه به موفقیت اقتصادی و همچنین ثبات نسبی ترکیه پیروزی او در انتخابات ریاست جمهوری قطعی است . جامعه ترکیه بافتی مذهبی و مانند ایران دارد اگر چه نهادهای دمکراسی پیشرفته تر از ایران در آن گسترش یافته است . همانگونه که احمدی نژاد با اقدامات پوپولیستی خود در زمانی که شهردار تهران بود توانست عده ای از مردم را طرفدار خود نماید نخست وزیر اسلامگرا نیز اینچنین کارهائی را در ترکیه انجام داده است .البته کارهائی که اردوان در طول مدت نخست وزیری خود انجام داده قابل قیاس با رئیس جمهوری ایران نیست و این خود باعث حمایت بیشتر مردم از او شده است . اما آنچه که اردوان را پیروز این میدان میکند تنها اقدامات اقتصادی وی نیست آس او عدم یکپارچگی مخالفانش می باشد که این فرصت را به اردوان میدهد تا بتواند از پیروزی خود و به دست آوردن اکثریت نسبی ،حداقل در دور اول مطمئن باشد . همانطور که در انتخابات شهرداریها هم به دلیل ضعف رهبران دو حزب مخالف یعنی باهچلی و کمال کیلیچ داراولو، نتوانستند از بحرانهای به وجود آمده به درستی بهره برداری نمایند و عرصه را به دلیل عدم هماهنگی و نداشتن اتحاد و عدم شناسائی و بهره برداری از بحران به وجود آمده ، به رقیب دیرین خود واگذار نمودند . به طور حتم نماینده معرفی شده از سوی کردهای ترکیه نیز به دلیل مخالفت احزاب ملی گرا نمی تواند در این انتخابات پیروز شود اما شاید با قدرت بتوان گفت که علیرغم پیشرفت ها در مذاکره با عبداله اوجالان و لایحه هائی که دولت به منظور رفع محدودیت های کردها به مجلس فرستاده ، این قشر به آقای اردوان نیز رای نخواهد داد و در مناطق کرد نشین پیروزی مطلق از آن آقای دمیرتاش خواهد بود . امری که از نظر ملی گراها زیاد خوشایند نیست و شاید ترجیح دهند رقیب اسلامگرایشان جام پیروزی را سر بکشد . کار آن موقع برای آنها مشکل میشود که نامزدهای دو حزب عدالت و توسعه ، و صلح و دمکراسی مجبور باشند در دور دوم با یکدیگر به رقابت بپردازند . آقای اردوان نیز به خوبی به این نکته واقف است که رقیبان او توانائی مبارزه یا بهتر بگوئیم پیروزی بر او را ندارند به همین دلیل است که او و معاونش کم کم و البته با احتیاط تفکرات اسلامگرایانه خود را بروز می دهند . از تصمیم گیری برای داشتن سه فرزند تا نخندیدن در اجتماع . حال باید دید هفت سال بعد چه نظراتی برای جامعه ترکیه و به ویژه برای زنان آن ارائه و اعمال خواهند نمود .

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)