نقدی بر جمله منتسب به سردار قاسم سلیمانی

مهدی تاجیک روزنامه نگار و فعال سیاسی در صفحه فیس بوک خود با انتشار مطلبی به نقد جمله منتسب به سردار قاسم سلیمانی که این روزها کراراً در صفحات اجتماعی انتشار یافته است می پردازد. وی معتقد است : “سپردن سیاست به نظامیان اشتباهی بزرگ است. زیرا زیستواره یک نظامی، زیستواره ای بدون انعطاف است. این عدم انعطاف می تواند منطقه را وارد فازی از جنگ مذهبی بنماید.” مهدی تاجیک در این خصوص می نویسد:

 در چند روز گذشته جمله ای به نقل از آقای قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس ایران در برخی از سایت ها و بلاگ ها و همچنین شبکه های اجتماعی به طور گسترده منتشر شده است.

مطلب مذکور بدین مضمون است :

“پیام سردار حاج قاسم سلیمانی به داعشی ها: اگر گروه داعش بخواهد به قبور امامان توهین کند و یا به ایران کوچک ترین تعرضی کند پس از کسب اجازه از ولی امر مسلمین کربلایی دگربه پا خواهیم کرد و همراه با سربازان امام …زمان (عج) نمازظهر را در بقیع خواهیم خواند.”

چند نکته در خصوص این مطلب به نظر اینجانب مهم جلوه می نماید.

اولا: بنده در اصل صحت این مطلب کمی تردید دارم. زیرا مشابه همچین رجزخانی ئی توسط سرتیپ “فاضل برواری” فرماندهی نیروهای ویژه عراق در مبارزه با تروریسم در دیماه سال گذشته خطاب به سعودیها، در سایت های مختلف منتشر گردیده بود.

 

در آن روزها فاضل برواری در صفحه فیس‌بوک خویش نوشته بود: اگر سعودی به مقدسات ما در کربلا حمله کند یا اینکه به فکر اشغال یک وجب از خاک عراق باشد ما نماز ظهر را در بقیع خواهیم خواند. وی همچنین در همان روزها در واکنش به قتل چهار سرباز توسط تروریست‌ها در الانبار تهدید کرده بود که “در مقابل جان این چهار سرباز، چهارهزار نفر از داعش را خواهیم کشت.”تشابه متن منتشر شده منتسب به سردار سلیمانی به جملات “برواری” و در کنار انتشار نیافتن این جمله منتسب به سردار ایرانی در سایت های معتبر، بر تشکیک اعتبار این مطلب دامن می زند.

دوما امروز بعد از گذشت ۶ ماه از رجزخانی سرتیپ برواری بیهوده بودن جملات وی بر هر ناظر سیاسی عیان گشته است. خیانت گسترده ارتش عراق درکنار بی درایتی و فساد نوری المالکی (که خشم علماء نجف و بسیاری از گروهای شیعی را نیز تا کنون در پی داشته است) در کنار حمایت های منطقه ای و فرامنطقه ای از گروه داعش باعث گشته است تا عراق مامنی امن برای گروه نه چندان بزرگ و جویای نامی چون داعش گردد.

پس بیان جملاتی مشابه این سردار عراقی جز آنکه تنها حس عاطفی و مذهبی را در کنار انگیزش های ناسیونالیستی به غلیان در میآورد کاربرد خاصی ندارد. زیرا تهدید ارضی یک کشور ثروتمند و قدرتمند نظامی چون عربستان (کسانی که از قدرت نظامی عربستان اطلاعات خاصی ندارند شاید به واژه “قدرتمند نظامی” واکنشی ناخوشایند نشان دهند) خارج از ناهنجار و غیر عرف بودن از لحاظ روابط بین الملل ، امری خلاف بر مصلحت می باشد. لذا بیان جمله مذبور می تواند حکایت از ناپختگی غیرمسئولانه ای داشته باشد.

سوما در متن این جمله منتسب نیز یک تناقض آشکار وجود دارد و آن اینکه اگر قرار است کربلا به وجود آید دیگر فرصتی برای ادای نماز در بقیع باقی نمی ماند. زیرا کربلا ماحصلش شکست نظامی در مقابل یک پیروزی عظیم معنوی و تاریخی بود.

چهارما به نظر این حقیر حاکمیت ایرانی به جای ارسال سلاح و مهمات و احتمالاً یگانهای ویژه نظامی به عراق (بنا به ادعای نیویورک تایمز) و کمک به ارتش بی لیاقت و ضعیف دولت غیرمشروع نوری المالکی باید نگاه خویش را به ریاض معطوف دارد. تنها یک مذاکراه برد-برد در ریاض و در کنار آن در قطر، می تواند به عمر گروه نامشروع داعش پایان بخشد. حساسیت این مذاکره به زعم این دانش پژوه بسیار مهم تر از مذاکرات ۵ بعلاوه یک است. تماس تلفنی روحانی با امیر قطر در روزهای پیشین حکایت از آن دارد که دولت متوجه اهمیت حیاتی این ارتباط گشته است لکن بیم تابوشکنی ایدئولوژیکی مانع بزرگی بر سر شکل گرفتن این مذاکرات است. لذا باید دولت در این شرایط دست به اقناع حاکمیت و بخش های ایدئولوژیکی مرتبط با آن مبنی بر ضرورت حیاتی این مذاکرات بزند.

پنجماً سپردن سیاست به نظامیان اشتباهی بزرگ است. زیرا زیستواره یک نظامی، زیستواره ای بدون انعطاف است. این عدم انعطاف می تواند منطقه را وارد فازی از جنگ مذهبی بنماید. نگاه کردن به پست های ایرانیان در شبکه های اجتماعی در خصوص مباحث مربوط به جنگ با داعشی ها می تواند زنگ خطری برای کنش گران سیاسی ایرانی باشد. جنگی که گسترش آن در منطقه نتیجه ای جز باخت – باخت نخواهد داشت.