نخستین میزبانی ایران در لیگ جهانی والیبال با حاشیه‌ای همیشگی روبه‌رو شد؛ جلوگیری از حضور زنان ایرانی در ورزشگاه آزادی، آن هم در حالی که زنان سران و مقامات برزیلی در همان روز و همان مکان به دیدن پخش بازی تیم ملی کشورشان نشستند و ایرانی‌ها، پشت درهای ورزشگاه آزادی حسرت خوردند!
به گزارش تابناک، در حالی که از سال ۱۳۹۱ حضور زنان در ورزشگاه‌ها برای دیدن بازی‌های والیبال ممنوع اعلام شده بود، سخنان برخی مقامات دولتی در روزهای منتهی به برگزاری نخستین دیدار ایران در لیگ جهانی ۲۰۱۴ بارقه‌هایی از امید را در میان زنان ایرانی برای دیدن مسابقه تیم ملی کشورشان در لیگ جهانی پدید آورده بود؛ اما نتیجه کار این شد، خانم‌هایی که دیروز برای دیدن بازی والیبال به ورزشگاه آزادی رفته بودند، پشت درهای این ورزشگاه ماندند!
یکی دو روز پیش محمود افشاردوست، دبیر فدراسیون والیبال در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌ها، آب پاکی را روی دست همه ریخت و گفت: «بهتر است، خانم‌ها در خانه بنشینند و برای تیمشان دعا کنند».
شهیندخت مولاوردی، معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری پیشتر گفته بود: ما رایزنی‌های خودمان را در مورد بازی روز ۲۵ خرداد شروع کرده و امیدواریم، این مشکل حل شود و خانم‌های علاقه‌مند به این ورزش بتوانند روز یکشنبه در استادیوم حضور پیدا کنند.
برخورد سیاسی با موضوع
برای حضور نداشتن زنان در ورزشگاه‌ها هر مسئولی دلیلی را ذکر می‌کند که هیچ کدام قانع‌کننده و منطقی نیست. دلایل ذکر شده آنقدر کلی هستند که نمی‌توان با استناد به آنها برای از میان برداشتن موانع قدمی برداشت.
در همین زمینه فائزه هاشمی ابتدای هفته جاری در گفتگو با پویش گفته است: «برخورد با این قضیه برخورد سیاسی است تا برخورد مذهبی یا منع شرعی. یک کاری را از ابتدا اشتباه انجام دادند و الان در آن مانده‌اند و نمی‌خواهند کم بیاورند، به همین علت بدون هیچ دلیل و منطقی روی این قضیه پافشاری می‌کنند. اگر دلیل شرعی برای آن اعلام می‌کنند نمی‌تواند درست باشد زیرا هیچ یک از کشورهای اسلامی منعی برای این قضیه ندارند و نمی‌شود ما فقط اسلام را بفهمیم و هیچ کشور دیگری قضیه را متوجه نشود. دومین موضوع این است که اگر تیمی از کشور ما در مسابقاتی حضور داشته باشد، به طور مثال حضور تیم فوتبال ایران در برزیل، معمولا سفارت ایران در آن کشور، ایرانیان حاضر را برای تشویق تیم ساماندهی می‌کند و زنان را نیز به ورزشگاه می‌برند. بنابراین اگر منع شرعی دارد چگونه است که در یک کشور دیگر این منع وجود ندارد و فقط در ایران چنین مانعی وجود دارد و این برنامه‌ای است که از طرف سفارت همیشه و در همه دوران‌ها انجام می‌شود».
فائزه هاشمی می افزاید: «اگر مشکل فرهنگی-اجتماعی است، با توجه به حرف‌های بد گفته شده در ورزشگاه‌ها، بی‌اخلاقی‌ها و درگیری‌هایی که صورت می‌گیرد حضور زنان باعث می‌شود محیط تلطیف شود و مردانی که در ورزشگاه‌ها هستند خیلی از مسائل را رعایت خواهند کرد و اینجا حضور زنان در ورزشگاه‌ها اثر مثبت نیز دارد؛ کاری که نیروی انتظامی و بخش‌های مختلف حکومت نتوانسته‌اند انجام دهند و استادیوم‌ها را آرام کنند، حضور خانم‌ها این کار را انجام خواهد داد. یک دلیل دیگری که من شنیده‌ام این است که سرویس‌های بهداشتی آماده نیست، مگر خود آقایان از این سرویس‌های بهداشتی استفاده نمی‌کنند؛ ضمن اینکه می‌توانند سرویس‌های بهداشتی را آماده کنند. ۳۰ سال از انقلاب گذشته است ما هنوز نتوانسته‌ایم سرویس بهداشتی ورزشگاه‌ها را آماده کنیم تا زنان بتوانند وارد ورزشگاه‌ها شوند؟! بنابراین من فکر می‌کنم بیشتر بهانه‌جویی است و دلیل خاصی وجود ندارد. »
از سوی دیگر اصغر ناصر بخت، معاون سیاسی و امنیتی فرمانداری تهران نیز چهارشنبه هفته گذشته در گفت‌وگو با رسانه‌ها اظهار داشت: «در این موضوع، بحث موافقت یا مخالفت ارگان خاصی مطرح نیست. دیروز در کمیسیون ورزش شورای تأمین استان جلسه‌ای تشکیل شد و نهادهای گوناگون، ارزیابی خودشان را از مسائل مربوط به برگزاری این مسابقات مطرح کردند».
نظر وزارت ورزش در این زمینه این بود، با توجه به اینکه این مسابقات جنبه جهانی دارند، باید حضور بانوان را در ورزشگاه داشته باشیم؛ بنابراین، مقرر شد استعلامی از شورای امنیت کشور به عمل آید. در عین حال، تدابیر و تمهیدات لازم برای حضور بانوان در ورزشگاه اندیشیده شده و تا عصر امروز با اعلام نظر قطعی شورای امنیت کشور، مجوز حضور بانوان در ورزشگاه برای تماشای مسابقات لیگ جهانی والیبال صادر می‌شود.
پافشاری زنان ادامه دارد
گفتنی است با وجود همه محدودیت ها تا کنون گزارش‌هایی مبنی بر حضور غیر مجاز دختران با لباس پسرانه در ورزشگاه‌ها منتشر شده‌است. و در سال‌های اخیر فعالان حقوق زنان خواستار آزاد شدن حضور زنان برای تماشای مسابقات ورزشی مردان شده‌اند. از آن جمله می‌توان به تلاش برای ورود به بازی فوتبال ایران آلمان در سال ۱۳۸۳ و همچنین کمپین «دفاع از حق ورود زنان به ورزشگاه‌ها» با شعار «حق زن، نیمی از آزادی» (کمپین روسری سفیدها) اشاره کرد.
نخستین حضور زنان در ورزشگاه‌های ایران به بازی ایران و بحرین در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ بازمی‌گردد. در این بازی که ایران به جام جهانی صعود کرد، علاوه بر زنان، سیدمحمد خاتمی رئیس جمهور وقت ایران نیز از تماشاگران ویژه بود. فیلم آفساید، که درباره دخترانی است که برای ورود به ورزشگاه آزادی تلاش می‌کنند نیز در طول همین بازی فیلمبرداری شده‌است. بار دیگر با همبستگی زنان کره‌ای، چهار دختر ایرانی توانستند در سال ۱۳۷۸ وارد ورزشگاه آزادی شوند.
در آغاز سال ۱۳۸۵ محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهور ایران با ارسال نامه‌ای به رییس سازمان تربیت بدنی خواستار فراهم کردن امکانات حضور زنان در ورزشگاه‌ها شد. این نامه با اظهارنظرهای متفاوتی در میان مسئولین کشور، نمایندگان مجلس شورای اسلامی و خبرگزاری‌های خارجی همراه شد. و با مخالفت صریح گروهی از روحانیون در شهر قم نتوانست آن را به اجرا بگذارد و از تصمیم خود صرف نظر کرد. احمد خاتمی خطیب محافظه‌کار نماز جمعه تهران مهم‌ترین عامل مخالفت روحانیون با حضور زنان در ورزشگاه‌ها را اهمیت رعایت حجاب و عفاف دانست و گفت نمی‌توان تضمینی بر رعایت آن در صورت حضور زنان در ورزشگاه‌ها برای تماشای مسابقات ورزشی داد.
در شهریور ۱۳۸۷ خبرهایی مبنی بر این که زنان می‌توانند بازی‌های زیر نظر ای اف سی را تماشا کنند منتشر شد، اما به هفت دختری که برای دیدن بازی سایپا و بنیادکار به ورزشگاه آزادی رفته بودند اجازه ورود داده نشد.
حال با گذشت یکسال از پیروزی حسن روحانی در انتخابات و برخلاف وعده هایی که وی در حوزه زنان داده بود، همچنان زنان نمی‌توانند وارد ورزشگاه‌ها شوند؛ هرچند معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری، امیدوار است مجوز حضور زنان را برای بازی فردای تیم ملی والیبال بگیرد. باید نشست و دید تغییر وضعیت حضور زنان در ورزشگاه‌ها با تغییر دولت ایجاد می‌شود یا خیر!
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.