امید رضایی
پس از بازداشت چند جوان در ایران به اتهام این که روی پشت‌بام‌ها رقصیده بودند، فضای شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های فارسی، پر شد از گفته‌هایی در تقدیس شادی.
تلاش رسانه‌ای و مدنی برای دفاع از حق شادی این جوانان، با دفاع از ایده شاد بودن در وضع موجود در آمیخت و طوری وانمود شد که گویی شادی به طور بنیادین نسبت به غم اصالت بیشتری دارد.
اما آیا در هر وضعیت اجتماعی، سیاسی و اقتصادی می‌توان تنها با ارجاع به معنویت و عرفان و درون آدمی، اصل را بر شادی گذاشت؟
این باور عمومی در پادکست زیر به چالش کشیده شده؛ با این قصد که مرز میان کلیشه و واقعیت‌های عینی بررسی شود.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.