نقض حقوق همجنسگرایان

جمهوری اسلامی ایران از ابتدای حیات خود هم در قانون و هم در عمل بر علیه همجنسگرایان ایرانی تبعیض روا داشته است… هر چند افراد تراجنسیتی ایرانی در صورت آغاز روند تغییر جنسیت از حمایت قانونی برخوردار هستند، به علاوه ،همجنسگرایان ایرانی یا، دوجنسگرایان و یا افراد تراجنسیتی که با انواع مختلفی از بدرفتاری و تبعیض مثل تجاوز جنسی در طی بازداشت، دستگیر شدن در مهمانی ها، اخراج از موسسات آموزشی و محرومیت از فرصتهای شغلی مواجه هستند. این برخوردها جنبه قانونی ندارد و حتی نشان میدهد که این رفتارها چگونه موازین حقوق بین الملل را نقض میکنند. قسمتهایی از قانون مجازات اسلامی که نسبت به همجنسگرایان تبعیض آمیزمیباشد.
تبعیض در تحصیل:اگرچه هیچ قانون مشخصی وجود ندارد که اقلیتهای جنسیتی را از دسترسی به تحصیل ممنوع نماید، گفته ها و اظهارت چندی از شاهدین که اشاره ای شده به علت گرایش جنسی ویا جنسیتیشان در هنگام تحصیل در مدرسه یا دانشگاه مورد تبعیض قرار گرفتند یا اخراج شدند. در برخی موارد، طرز لباس پوشیدن فرد شهادت دهنده مورد سؤال قرار گرفته و به عنوان مبنایی برای اخراج وی یا تبعیض علیه او به کار رفته است. در موارد دیگر، روابط شخص با دانش آموزان یا دانشجویان همجنس دیگر، مورد شک و تردید قرار گرفته و سبب سوال و جواب یا اقدامات تنبیهی شده است. عدم محافظت در برابر آزار و اذیتهای اعضاء خانواده نسبت به اقلیتهای جنسیتی: بدرفتاریهای جسمانی و روانی که به علت گرایشهای جنسی و یا هویت جنسیتی از طرف اعضاء خانواده نسبت به اقلیتهای جنسیتی ایرانی روا داشته میشود، یکی از نخستین مشکلاتی است که اقلیتهای جنسیتی ایران با آن مواجه میشوند. این مسئله به ویژه در مورد افراد خردسالی که مجبورند در یک خانه با خانوادههایشان زندگی کنند مشکل ساز است. قانون جمهوری اسلامی، والدین، مخصوصا پدران را در صورت آزار و اذیت کودکان خردسال و یا فرزندان غیر خردسال خود، شامل مصونیت میداند. مفهوم قصاص که در قانون مجازات اسلامی گنجانده شده است، تصریح میکند که پدر یا اجداد پدری شخص مقتول دارای حق قصاص برای مرگ پسر یا دختر خود هستند. بنابراین اگر پدری پسر یا دختر خود را بکشد، او قصاص نخواهد شد، زیرا این در حیطه اختیار اوست که از حق خود برای قصاص مرگ فرزندش برخوردار شود یا خیر.ماده ۳۰۱ قانون مجازات اسلامی ایران مشکلات بهداشتی اقلیتهای جنسیتی: دولت جمهوری اسلامی و سیستم خدمات پزشکی آن، به اقلیتهای جنسیتی از دریچه اعتقادات مذهبی نگاه میکند، دیدگاهی که در آن همجنسگرایی صراحتاً ممنوع است زیرا با ارزشهای اسلامی مغایرت دارد و یک بیماری روانی محسوب میشود. درحالی که در عرض چند دهه گذشته در ارتباط با درک پزشکی و روانشناختی مسایل همجنسگرایی، دو جنس گرایی، و تراجنسیتی، پیشرفتهای چشمگیری در سراسر جهان حاصل شده است، اما این پیشرفت با طرز فکر اسلامی رایج در باره این مفاهیم تناقض دارد. در سال ۱۳۶۹ سازمان بهداشت جهانی رسماً اعلام کرد همجنسگرایی دیگر نباید یک اختلال محسوب شود. اما در اسفند ۱۳۹۱ در یک ملاقات حاشیهای میلن اعضای جنبش عدم تعهد در بیست و دومین نشست شورای حقوق بشر در ژنو، محمد جواد لاریجانی، دبیر کل شورای عالی حقوق بشر ایران به نمایندگان کشورهای دیگر گفت همجنسگرایی در کشور ما یک مرض و کاری نادرست و قابل پیگرد است. اما وی اشاره نکرد که مرض در وجود رهبر وقیحه جمهوری اسلامی و دولتش میباشد که حق زندگی را از انسان گرفته و بصورت وحشیانه مورد شکنجه قرار میدهد.

نویسنده: محمد سامری فرد

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)