روایتی از کودکان رنج

انواع خشونت علیه کودکان افغانستان در سال گذشته

افسانه دیو و پری سالهاست که قصه کودکیهای ملل شرق را تشکیل می دهد اما در این میان کودکان افغانستان، بطرز خاص تری این داستانها را برای خود معنا می کنند. اخباری که درباره وضعیت کودکان در افغانستان منتشر می شود بیشتر حکایت از خشونت علیه کودکان دارد، خشونتهایی که به شکلهای مختلف بر کودکان تحمیل می شوند و این گونه است که دیوهای افسانه ای داستان های ملل شرق برای کودکان افغانستان تخیلی نیست و شکل واقعیت را به خود می گیرد در این نوشتار به آمار و انواع خشونت علیه کودکان از یک سال گذشته تا کنون نگاهی می اندازیم.
آخرین گزارش خشونت علیه کودکان در سال ۲۰۱۴
قاچاق کودکان کار و راهکار دولت- در آخرین خبری که با موضوع قاچاق کودکان در رسانه ها به نشر رسیده مربوط به بازگرداندن ۱۳ کودک از عربستان به کشور است به گزارش بی بی سی، کودکان یاد شده با هدف پیدا کردن کار به این کشورها قاچاق شده بودند قاچاقچیان به اینها وعده داده بودند که در عربستان برای انها کار مناسبی پیدا خواهد شد اما انها در این کشور مجبور بودند به گدایی و دستفروشی بپردازند.
در همین حال وزارت کار و امور اجتماعی اعلام کرده که تصمیم دارد زمینه آموزش و پرورش را برای سه هزار کودکی که مشغول کارهای سنگین هستند، فراهم کند. این برنامه شامل ایجاد پرورشگاه‌ها و کودکستان‌ها برای کودکان آسیب پذیر است.
آمار سه سال پیش وزارت کار و امور اجتماعی نشان می‌دهد که یک میلیون و سه صد هزار کودک در افغانستان مشغول کارهای سنگین هستند. بر این اساس افغانستان از کشورهایی به شمار می‌رود که زنان و کودکان آن آسیب پذیر اند و در جریان جنگ های داخلی صدمات سنگینی را تحمل کرده اند.
بچه بازی نقض حقوق کودک
سال گذشته کمیسیون مستقل حقوق بشر از توزیع و فروش صدها فیلم بچه بازی در ولایات کشور خبر دادند. مقامات این کمیسیون اعلام کردند که افزایش پدیده “بچه‌بازی” یا سو استفاده جنسی و بدرفتاری با کودکان و نوجوانان، در این کشور موجب شده تا برای یافتن راهکارهای مبارزه با این پدیده، تحقیق ملی را راه اندازی کند. به گزارش بی بی سی، از نظر اجتماعی در افغانستان، ‘بچه‌بازی’ نوعی استفاده از پسران خردسال و نوجوان برای ‘عیاشی و خوشگذرانی’ و گاهی هم برای برقراری روابط جنسی است.
این ‘عیاشی و خوشگذرانی’ شامل پوشاندن لباس دخترانه به این پسران، بستن زنگ به پاهایشان، رقصاندنشان در ‘محافل بچه‌بازی’ و محافل عروسی، نگهداری آنها در خانه برای خوش نگهداشتن و گاهی ماساژ دادن فرد، و گشت و گذار همیشگی با او است. ‘بچه‌بازان’ معمولا زورمندان و فرماندهان محلی، زمین‌داران، ثروتمندان و دیگر افراد با نفوذ هستند.
اعتیاد و قاچاق مواد مخدر
گزارش خبرگزاری دویچه وله حاکی است که در کشور ۳۰۰ هزار کودک به مواد مخدر معتاد هستند. در حالی که شمار آن ها افزایش می یابد، مراکز معالجه بسیار معدود اند و چاره اساسی در این زمینه سنجیده نشده است.
مقامات ملل متحد می گویند که بیش از ۹۰ مرکز معالجه در سرتاسر کشور ۱۶ هزار تن را تداوی می کنند. در حالی که در سال ۲۰۰۹، ۴۰ مرکز معالجه در افغانستان وجود داشته و یک سوم از این مراکز به زنان و کودکان می پردازند.
سواستفاده از کودکان در قاچاق مواد مخدر، باعث شده است که میزان کودکان معتاد به مواد مخدر افزایش یابد آمار دقیقی از کودکان معتاد به مواد مخدر وجود ندارد. با این حال گزارش تلویزیون خورشید آمار متفاوتی از کودکان معتاد را اعلام می کند. غلام جیلانی دقیق، رییس مبارزه با مواد مخدر در حوزه غرب، می‌گوید: “اگر ۳۰درصد نفوس کشور را کودکان تشکیل دهند، ۷درصد آن که حدود هفت‌صد‌هزار تن را شامل می‌شود، معتاد به مواد مخدر است.”پتوریالی طاهری، عضو شورای ولایتی هرات نیز می‌گوید که اکثرا کودکان زیر هجده سال توسط قاچاقبران مورد استفاده قرار می‌گیرند.
آقای طاهری از فرد و یا نهاد خاصی نام نبرد و گفت که این قاچاقبران، باندهای مافیایی هستند که به برخی از مقام‌های دولتی وابسته می‌باشند و کودکان را در مرزهای ایران و ترکمنستان، مورد استفاده قرار می‌دهند.
ازدواج اجباری
یونیسف نیز در گزارشی از وضعیت ازدواج های اجباری دختران در سنین کودکی ابراز نگرانی کرد. براساس آمار یونیسف، پدیده ازدواج کودکان در افغانستان بویژه در مناطق روستایی شایع است. ۵۷ درصد از دختران افغانستان قبل از رسیدن به سن ۱۶ سالگی عروس می شوند و آمار مرگ آنان به علت حاملگی زودرس بسیار بالاست.
انتحار وعملیات جنگی
کودکان در افغانستان از جنگها بطور مستقیم اسیب های زیاد متحمل شده اند چند روز پیش سه کودک در مسیر مکتب بر اثر انفجار بمب کنار جاده ای کشته و زخمی شدند و ماجرای سپوژمی، کودکی که توسط برادرش برای عملیات انتحاری اماده شده بود اما نیروهای امنیتی او را قبل از انجام انتحار دستگیر کرده بودند یکی از داغ ترین خبرهای روز، در ماههای پایانی سال گذشته بود قبل از ان هم، خبرهایی از عفو کودکانی که در عملیات طالبان علیه دولت شرکت کرده بودند از موضوعات خبرساز رسانه ها بود.
اختطاف
اسدالله حبیب، یکی از مسئولان موسسه حمایت از اطفال با تأیید افزایش ربودن کودکان میگوید: “موسسه حمایت از اطفـال در مراکز ۲۸ ولایت و ۵۰ ولسوالی کشور فعال است و با کمک موسسات دولتی، سازمانهای حقوق بشر و جوامع مدنی حوادث را بررسی و گزارشهای آن را به ارگانهای مربوطه میسپارند، ولی افزایش ارقام اختطاف نشان می دهد که اقدامات انجام شده کشفی و قضایی در راستای جلوگیری و پیگیری پدیدهی جرمی اختطاف موفق نبوده است.” به گزارش پیام آفتاب، براساس قانون، مرتکبان این جرایم به محکومیتهای مختلفی از جمله حبس بلند مدت، حبس دایم و حتی اعدام محکوم شده‌اند، اما اینکه چرا علی رغم وجود این قوانین، اختطاف کودکان سیر رو به رشد را پیموده است سوالی قابل تامل است.
مسجدهای کابل هفته ای نیست که در بلندگوهایشان از گم شدن کودکی در کابل خبر ندهند. اما با این وجود آمار دقیقی از طرف مسئولین اعلام نمی شود.
نیم نگاهی به خشونت علیه کودکان مهاجر
محرومیت از تحصیل- ممانعت از کودکان افغانی بدون مدرک شناسایی، سالهاست که در کشور ایران اعمال می شود اما در این میان خبری که در ماه دلو گذشته، روزنامه شرق ایران منتشر کرد جالب توجه است. مدیر یکی از مدارس دولتی که نوبت دوم آن، در اجاره انجمن حامی برای آموزش کودکان بازمانده از تحصیل مهاجر افغان است؛ مانع از ورود ۲۵۰ دانش‌آموزی شد که از مناطق مختلف غرب تهران، خود را با وسایل مختلف به مرکز آموزش حامی که در نوبت دوم یکی از مدارس منطقه پنج تشکیل می‌شود،‌ رسانده بودند. مدیر مدرسه، دلیل این تصمیم خود را “شیطنت بچه‌ها، شکستن شیشه و خراب‌کردن قفل در” اعلام کرده است.
کودکان کار- رادیو فردا در گزارشی به وضعیت کودکان کار در کوره پزی پرداخته است هر چند در این گزارش درباره وضعیت کار کودکان مهاجر افغانی در کوره ها سخنی به میان نیامده و اشاره شده است که حدود ۳ میلیون کودک کار در ایران زندگی می کنند اما گزارش رسانه های ایرانی در هر سال حکایت از حضور کودکان مهاجر افغانی در خیابان ها برای دستفروشی و یا کار در کوره های آجرپزی دارد اما همچنان رقم دقیق درباره تعداد کودکان کار مهاجر افغانی در ایران اعلام نشده است. پ
روز جهانی کودک، فرصتی برای تامل بیشتر در وضع کودکان افغانستان است که بیش از دیگران مورد خشونت واقع می شوند اما زبانی برای بیان رنجهایشان ندارند. با وجودیکه نهادهای مختلفی برای رسیدگی به وضع کودکان افغانستان تشکیل شده اما همچنان رقم دقیق و برنامه ریزی مناسبی برای کاهش خشونت علیه کودکان انجام نشده است.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)