کودتاى ٨٨؛ سردارى دیگر و برگى دیگر

شاید کمتر کسی باشد که “فتنه” را نشناسد. آنچه در سال ۸۸ اتفاق افتاد تنها یک انتخابات نبود و از همان آغاز بسیاری مانند مصطفی تاجزاده که هنوز در زندان به سر می برند آن را کودتا نامیدند. انتشار صدای سردار مشفق همان روزها یکی از اسناد کودتای سپاه علیه رای مردم بود و این روزها با انتشار یک فایل کوتاه تصویری از جلسه ای که فرمانده سپاه پاسداران در حال توجیه فرماندهان ارشد سپاه است نیز برگی دیگر از اسناد کودتای انتخاباتی سال ۸۸ است.

انتشار این سخنرانی داستان متفاوتی را به همراه خود دارد، چرا که فرمانده سپاه پاسداران به روشنی پیروزی نیروهای تحول خواه که موجب دلنگرانی آنها بوده است را “خط قرمز” می نامد و می گوید ما بر این باور بودیم که مجدداً گفتمانی علیه ارزش های انقلاب شکل می گیرد.

مهدی کروبی در روز نام نویسی اش در وزارت کشور به فرمانده سپاه هشدار می دهد تا از دخالت سپاه و بسیج در انتخابات جلوگیری کند و در واقع آنچه در سال ۸۴ رخ داد، تکرار نشود. اما فرمانده سپاه علت این صحبت ها را تلاش “آنها” برای ایجاد فضایی دانسته که “هر کاری خواستند انجام دهند” و در ادامه به روند نظر سنجی ها اشاره می کند که در تحلیل های درونی اشان به این نتیجه رسیده بودند انتخابات دو مرحله ای خواهد شد و نتیجه ی مرحله ی دوم برایشان روشن نیست. این عدم شفافیت نتیجه آرا نیز از شیب بالای آرای نیروهای تحول خواه بدست آمده بود که نشان می داد به طور قطع دست بالا را در انتخابات ( حتی بر فرض دو مرحله ای شدن ) برخوردار هستند.

آنچه سردار جعفری؛ فرمانده سپاه پاسداران به آن اشاره دارد شک و حتی اعتراض بسیاری مسئولان و حتی علما به سیاست هایی است که نتیجه انتخابات را خارج از صندوق های رای تعیین کرده است. اینجاست که سردار جعفری به نماز جمعه ی رهبر جمهوری اسلامی اشاره می کند که در آن به صراحت برای معترضین خط و نشان می کشد و می گوید : “مسئولیت خون‌ها و خشونت‌ها و هرج و مرج‌ها بر عهده کسانی است که از تظاهرات‌ها پشتیبانی می‌کنند.”

از اینجا بود که دیگر جریان تحول خواه در ادبیات سیاسی کشور به جریان “فتنه” در ادبیات اقتدارگرایان تبدیل شد و نقش مهمی را در تحلیل ها و سخنرانی های اعضای بلند پایه و میانی آنان به دست آورد به نحوی که رهبر جمهوری اسلامی در سال های ۸۸ تا ۹۲ نزدیک به ۱۴۰۰۰ بار از این واژه در سخنرانی های خود استفاده کرده است.

دوست و دشمن
رهبر جمهوری اسلامی یک ماه پس از انتخابات بود که در جمع مسئولان و منصوبان نظام می گوید :”نظام اسلامی با اخلالگران در امنیت مردم طبعاً برخورد می کند. این، وظیفه‌ی نظام است. نظام اسلامی اجازه نمی دهد که کسانی دستخوش فریب و توطئه‌ی دشمن بشوند، زندگی مردم را خراب کنند، آسایش مردم را به هم بزنند، جوانهای مردم را تهدید کنند.”

در واقع رهبر جمهوری اسلامی از آنجاییکه وظیفه ی نظام اسلامی را ایجاد سعادت دنیوی و اخروی شهروندان می داند، برای خود حق قائل می شود که میزان خیر و شر شود و هر آنچه بر خلاف نگاه و نظرش باشد را به فریب دشمن متصل و در آخر آن را سرکوب کند. اما نکته ی دیگر این سخنرانی رهبر جمهوری اسلامی واقعیت جنبش سبز را نشان می دهد که در واقع بخش بزرگی از آن را نیروهای انقلابی و وابسته به نظام تشکیل داده بودند که تلاش داشتند برای اصلاح روند های خطرناکی که در جامعه و حاکمیت شکل گرفته است به میدان آمده بودند. نخست وزیر ۸ سال دوره ی جنگ، رئیس سابق مجلس ، روسای جمهور ۲ دوره ی سابق و بخش بزرگی از وزرا و نمایندگان ادوار مجلس مستقیم و غیر مستقیم آن روزها در کنار هم ایستاده بودند. اینجا بود که رهبر جمهوری اسلامی مجددا فلسفه ی “ریزش ها و رویش ها” را مطرح می کند و ادبیاتی متفاوت به آنانی که در مقابله با جریان به گفته ى وى “فتنه” ایستاده اند می گوید : ”فرزندان این کشور عزیزند؛ همه عزیزند. نظام این اجازه را نخواهد داد؛ اما این را هم باید همه توجه داشته باشند که مبادا دشمن را با دوست اشتباه بکنیم. دوست را به خاطر یک خطا به جای دشمن بگیریم و از آن طرف یک عده‌ای هم دشمن خونی و معاند را دوست فرض کنند، به حرف او گوش کنند، توجه بدهند.ٰ ٖ”

میزان رای ملت بود!
یکی از مهمترین شاخصه های سخنرانی های رهبر جمهوری اسلامی ارائه متر و معیار در زمینه های گوناگون است. در واقع همانطور که اشاره کردم از آنجاییکه او خود را صاحب حق در همه ی امور می داند و با تعریف خود نسبت به ولایت فقیه در واقع آن را به صورت مطلقه و در تمام شئون زندگی انسانی گسترش می دهد و چنین است که چند ماه پس از انتخابات او در شهر قم سخنرانی می کند و می گوید : “در شرائط فتنه، کار دشوارتر است؛ تشخیص دشوارتر است. البته خدای متعال حجت را همیشه تمام میکند؛ هیچ وقت نمیگذارد مردم از خدای متعال طلبگار باشند و بگویند تو حجت را برای ما تمام نکردی، راهنما نفرستادی، ما از این جهت گمراه شدیم.”

این سخنرانی که بعد از ۹ دی ۸۸ انجام شده است، در واقع خیال رهبر جمهوری اسلامی از لشکرکشی خیابانی یارانش را راحت کرده و به پشتوانه ی یک دستگاه عظیم تبلیغاتی صحبت می کند. او از اینجاست که دیگر مانند ماه های گذشته از دوست و دشمن سخن نمی گوید و برای دستگاه های مختلف در مقابله با ” فتنه ” میزان تعیین و شعارهای تظاهرات ۹ دی را به عنوان خواست واقعی مردم تعریف کند.

در واقع شعار ” موسوی – کروبی ، اعدام باید گردد ” و یا ” خواست محاکمه سران فتنه ” در آن تظاهرات برای اولین بار به صورت علنی رونمایی شد که صحبت های رهبر جمهوری اسلامی نشان می دهد تا چه میزان خودجوش بودن آن تظاهرات واقعیت داشته است :”مسئولین کشور بحمداللَّه چشمشان هم باز است، می‌‌‌‌بینند؛ می‌‌‌‌بینند مردم در چه جهتی دارند حرکت میکنند. حجت بر همه تمام شده است. حرکت عظیم روز چهارشنبه ی نهم دی ماه حجت را بر همه تمام کرد. مسئولین قوه‌‌‌‌‌ی مجریه، مسئولین قوه‌‌‌ی مقننه، مسئولین قوه‌‌‌‌ی قضائیه، دستگاه‌‌‌های گوناگون، همه میدانند که مردم در صحنه‌‌‌اند و چه میخواهند. دستگاه‌‌‌‌‌‌ها باید وظائفشان را انجام بدهند؛ هم وظائفشان در مقابل آدم مفسد و اغتشاشگر و ضدانقلاب و ضدامنیت و اینها، هم وظائفشان در زمینه‌‌‌ی اداره‌‌‌‌‌‌ی کشور.”

واقعیت فتنه
رهبر جمهوری اسلامی در سخنرانی های گوناگون خود که موضوع فتنه را مطرح می کند بیشتر آن را به “دشمن” و آن دیگران متصل می کند، اما در یکی از سخنرانی های خود بعد دیگری از آنچه او فتنه می نامند را باز می کند :”فتنه‌ی سال گذشته جلوه‌ای از توطئه‌ی دشمنان بود؛ فتنه بود. فتنه یعنی کسانی شعارهای حق را با محتوای صددرصد باطل مطرح کنند، بیاورند برای فریب دادن مردم … گناه بزرگی که برخی از دست‌اندرکاران فتنه‌ها در کشور انجام میدهند، امیدوار کردن دشمن است؛ دشمن را امیدوار میکنند که میتواند منفذی در بین مردم، در بین عوامل گوناگون، در بین مسئولان نظام باز کند … چالش عظیمی بود: دشمن از آن طرف حمایت کند، کمک سیاسی بکند، اسم بیاورد – دشمن از فتنه‌گران اسم بیاورد – ملت ایران از این طرف با استحکامِ کامل در صحنه باشد”.

اما اصل کلام رهبر جمهوری اسلامی را می توان در همین نزدیکی پیدا کرد، مرداد سال ۹۲ در دیدار با دانشجویان می گوید :”یکی از برادرها به قضایای سال ۸۸ و این حرفها اشاره کردند. من خواهش میکنم اگر چنانچه مسائل سال ۸۸ را مطرح میکنید، مسئله‌ی اصلی و عمده را در این قضایا مورد نظر و در مدّ نگاهتان قرار دهید؛ آن مسئله‌ی اصلی این است که یک جماعتی در مقابل جریان قانونی کشور، به شکل غیر قانونی و به شکل غیر نجیبانه ایستادگی کردند و به کشور لطمه و ضربه وارد کردند؛ این را چرا فراموش میکنید؟ البته ممکن است در گوشه و کنار یک حادثه‌ی بزرگ زد و خوردهائی انجام بگیرد که انسان نتواند ظالم را از مظلوم تشخیص دهد؛ یا یک نفر در موردی ظالم، در موردی مظلوم باشد؛ این کاملاً امکان‌پذیر است؛ اما در این قضایا، مسئله‌ی اصلی گم نشود. خب، در انتخابات سال ۸۸، آن کسانی که فکر میکردند در انتخابات تقلب شده، چرا برای مواجهه‌ی با تقلب، اردوکشی خیابانی کردند؟ چرا این را جواب نمیدهند؟ صد بار ما سؤال کردیم؛ نه در مجامع عمومی، نخیر، به شکلی که قابل جواب دادن بوده؛ اما جواب ندارند. خب، چرا عذرخواهی نمیکنند؟ “

در همین زمینه:
باید سعی کنیم احمدی‌نژاد، آرام فرود بیاید
اگر بسیجیان نبودند فتنه ٨٨ پایان نمی‌یافت
انتخابات آزاد، فتنه است
پروژه‌ى ناکامِ «ریزش‌ها و رویش‌ها»
پس از آن هشدارها…

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)