یک علامه ای، قطعن ۸ آبان ۸۶ را به یاد می آورد. روزی که پر بودیم از امید، شور، اتحاد و همبستگی، روزی که خشم هایمان را بر سر دانشگاه کوبیدیم، و ما بیشمار بودیم. باور کن بیشمار بودیم، عده ای که بازداشت شدند چند روز بعد، بازداشت شده بودند چند روز قبل، عده ای که مجروم از تحصیل بودند و بیشتر محروم شدند و انگار هیچ چیز جز زنجیرهایمان برایمان مهم نبود. چقدر زود پیر شدیم عزیزان.

امروز در ذهن هایمان حک شده و ارج می نهیم خاطرات یگانه مان را.

به امید آزادی نسیم و تمام همسنگرهایمان

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)

این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com