باشد که فردا بیش از نامی دیگر باشد برای امروز.
در سال ٢٠١١ هزاران بیکار و بیخانمان خیابان ها و میدان های چندین شهر اسپانیا را اشغال کردند.
خشمشان گسترش پیدا کرد. معلوم شد ناخوشنودی سالم واگیردار تر از بیماری است و صدای ” بر آشفته گان ” مرزهایی که روی نقشه ها کشیده شده بود را در هم شکست. کلماتشان در گوشه و کنار جهان طنین انداخت.
«ما را در خیابان‌های لعنتی ول کردند، حالا ما اینجاییم.
تلویزیون را خاموش کنید و خیابان را روشن کنید.
آنها این را بحران می‌خوانند ولی این یک کلاه گذاری است.
پول کم نیست، حقه باز زیاد است.
قانون بازار. من به آنها رای نداده‌ام.
آنها برای ما تصمیم می‌گیرند، بدون ما.
بردهٔ روز مزد برای اجاره.
من دنبال حقوقم می‌گردم. کسی آنرا ندیده است؟
اگر آنها نگذارند ما رویا‌پردازی کنیم، ما نیز نمی‌گذاریم آنها بخوابند.»
ادواردو گالیانو
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.