علی‌اکبر صالحی در مسند ریاست بنیاد ایران‌شناسی، پاتوق بازنشستگی یا…؟!
کانون ایران‌شناسی دانشگاه تهران در نامه‌ای سرگشاده به علی‌اکبر صالحی از او خواست تا از ریاست بنیاد ایران‌شناسی کناره‌گیری کند.
علی‌اکبر صالحی که سابقه وزارت خارجه و ریاست سازمان انرژی اتمی را دارد، به‌تازگی به این سمت منصوب شده است.
سخنگوی دولت پزشکیان این انتصاب را «گامی ارزشمند در مسیر شناخت فرهنگ، تاریخ و تمدن» دانسته است.
نامه انتقادی کانون ایران‌شناسی دانشگاه تهران در ۱۶ اسفند ۱۴۰۳ منتشر شد.
در این نامه آمده است: «مورخان، باستان‌شناسان، ادبا، زبان‌شناسان، فلاسفه، فرهنگ‌پژوهان و همه دلسوزان کشور که عمرشان مصروف تاریخ و فرهنگ شده، هنوز پذیرش این جایگاه توسط شما را باور نکرده‌اند.» امضاکنندگان این نامه از علی‌اکبر صالحی پرسیده‌اند: «شما در کدام یک از این تخصص‌ها و گروه‌های علمی می‌گنجید که چنین جایگاهی را پذیرفته‌اید؟»
کانون ایران‌شناسی دانشگاه تهران نوشته است که دولت مسعود پزشکیان نسبت به میراث و هویت ملی «بی‌تفاوت و بی‌میل» است. اما انتظار نمی‌رفت علی‌اکبر صالحی در چنین مسیری قرار گیرد.
این کانون معتقد است که ریاست بنیاد ایران‌شناسی باید به فردی متخصص و آشنا با تاریخ، فرهنگ و تمدن کشور سپرده شود.
تخصص علی‌اکبر صالحی در حوزه فیزیک هسته‌ای است و هیچ ارتباطی با فعالیت‌های پژوهشی این بنیاد ندارد.
علی‌اکبر صالحی نمونه‌ای از خروار انتصاب پخمگان
این کانون با اشاره به «موج شگفتی و اعتراضات» نسبت به انتصاب علی‌اکبر صالحی، از او خواسته است که «پیش از آن که چشم در چشم اهالی فرهنگ ایران» شود، استعفا دهد.
این نامه تأکید کرده که بنیاد ایران‌شناسی «جای» علی‌اکبر صالحی نیست.
این بنیاد «باید مأمن ایران‌شناسان باشد، نه پاتوقی برای استراحت دوران بازنشستگی یا اتاق انتظاری برای مناصب بعدی.»
بسیاری از پژوهشگران و دانشگاهیان نیز مخالفت خود را با این انتصاب اعلام کرده‌اند و آن را نشانه‌ای از بی‌توجهی حکومت ایران به حوزه‌های فرهنگی و پژوهشی دانسته‌اند.
پیش از این نامه، برخی کاربران فضای مجازی و فعالان فرهنگی نیز از این انتصاب ابراز شگفتی کرده بودند.
برخی گفته بودند که در حکومت ایران «هیچ‌کس در جای درست خودش قرار ندارد» و این انتصاب نیز از این قاعده مستثنی نیست.
بسیاری از تحلیلگران معتقدند که این نوع انتصابات به کاهش کیفیت فعالیت‌های علمی و فرهنگی منجر خواهد شد و زمینه را برای تضعیف پژوهش‌های مستقل فراهم می‌کند.
آنها می‌گویند که علی‌اکبر صالحی فردی شایسته در این حوزه تخصصی نیست و ریاست بنیاد ایران‌شناسی نیازمند فردی با سابقه پژوهشی در علوم انسانی است.
پخمگان به جای نخبگان
علی‌اکبر صالحی متولد ۱۳۲۸ در کربلا، در سال‌های ۱۳۸۸ تا ۱۳۸۹ در دولت دهم و از ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۰ در دولت‌های یازدهم و دوازدهم، رئیس سازمان انرژی اتمی بود. او همچنین از سال ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۲ وزیر خارجه بود.
علی‌اکبر صالحی فارغ‌التحصیل دانشگاه آمریکایی بیروت و ام‌آی‌تی در رشته‌های فیزیک هسته‌ای و مهندسی هسته‌ای است و اکنون در دانشگاه صنعتی شریف تدریس می‌کند.
بنیاد ایران‌شناسی در سال ۱۳۷۶ زیر نظر نهاد ریاست جمهوری تأسیس شد. نخستین رئیس این بنیاد حسن حبیبی بود که تا زمان درگذشتش در سال ۱۳۹۱ این سمت را داشت.
پس از او، محمد خامنه‌ای با حکم محمود احمدی‌نژاد ریاست این بنیاد را برعهده گرفت.
سپس محمدحسین رجبی دوانی با حکم ابراهیم رئیسی جایگزین شد. اکنون علی‌اکبر صالحیبا حکم مسعود پزشکیان به این سمت منصوب شده است.
برخی معتقدند که این تغییرات مدیریتی باعث شده است که بنیاد ایران‌شناسی از اهداف اصلی خود فاصله بگیرد.
بسیاری از کارشناسان تاکید دارند که ریاست این نهاد مهم باید به فردی دارای تخصص در حوزه ایران‌شناسی سپرده شود تا مسیر پژوهش‌های علمی در این زمینه حفظ شود.
شایان ذکر است انتصاب‌هایی از این دست در حاکمیت ملایان نه تازگی دارد و نه موضوعی ناآشناست.
تقسیم غنائم «سفره انقلاب» بین خودی‌های نظام، در جایی که دانشکندان، متخصصان و دانش‌پژوهان ایرانی به دلیل دیکتاتوری ملایان، ترک و جلای وطن کرده و راهی غربت می‌شوند.
[نخبگان می‌روند تا پخمگان حکومت کنند]
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.