امن‌ترین مکان زندگی، امن‌ترین مکان برای مرگ زنان
سازمان ملل متحد، هم‌زمان با روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، اعلام کرد که خانه برای زنان، خطرناک‌ترین مکان است.
این نهاد گزارش داد که قتل زنان بیشتر در خانه و توسط نزدیکانشان رخ می‌دهد.
طبق آماری که سازمان ملل منتشر کرده، در سال گذشته میلادی، ۵۱ هزار و ۱۰۰ زن و دختر قربانی خشونت نزدیکان خود شده و به قتل رسیده‌اند.
این یعنی هر روز به طور میانگین ۱۴۰ زن و دختر به قتل رسیده‌اند. در سال ۲۰۲۲ این رقم ۴۸ هزار و ۸۰۰ نفر بود.
این گزارش به درصد بالای قتل زنان توسط شریک زندگی در اروپا و آمریکا اشاره کرده است.
نتیجه‌گیری این گزارش این است که «خانه برای زنان و دختران خطرناک‌ترین مکان است.»
در قاره آفریقا بیشترین آمار قتل خانوادگی ثبت شده است.
در این منطقه به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر، ۳ زن توسط اعضای خانواده یا شریک زندگی به قتل می‌رسند.
آمریکا و اقیانوسیه در رتبه‌های بعدی قرار دارند و به ترتیب به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر، ۱.۶ و ۱.۵ قربانی زن دارند.
در آسیا و اروپا، وضعیت بهتر است. در این دو قاره، میزان قربانیان زن به ترتیب ۸ دهم و ۶ دهم درصد در هر ۱۰۰ هزار نفر است.
در گزارش سازمان ملل به قتل مردان و پسران نیز اشاره شده است.
آمار قتل مردان نسبت به زنان بیشتر است. اما نکته مهم این است که اکثر قتل مردان در خارج از خانه رخ می‌دهد.
لایحه تأمین امنیت زنان ۸ سال است در مجلس خاک می‌خورد
بر اساس این گزارش، خانه و خانواده همچنان برای مردان فضایی امن محسوب می‌شود. اما برای زنان، خانه می‌تواند به محلی ناامن تبدیل شود.
در ایران نیز شرایط مشابهی دیده می‌شود.
طبق گزارشی از روزنامه اعتماد، در ۶ ماه اول سال ۱۴۰۳، ۷۸ زن توسط اقوام یا نزدیکان خود به قتل رسیده‌اند. این قتل‌ها معمولا با عنوان «ناموسی» صورت گرفته است.
این آمار تنها شامل مواردی است که رسانه‌ها گزارش داده‌اند. آمار واقعی ممکن است به مراتب بیشتر باشد.
در هفته‌های گذشته، دو وکیل دادگستری در حکومت ایران همسران خود را در خانه به قتل رساندند. یکی از این قربانیان روزنامه‌نگار بود.
این وقایع باعث شد که بار دیگر موضوع «لایحه تأمین امنیت زنان» مطرح شود. این لایحه در سال ۱۳۹۵ به مجلس ارائه شده بود.
شهیندخت مولاوردی، معاون وقت امور زنان، هدف این لایحه را تأمین امنیت زنان اعلام کرد.
این لایحه تدابیری قانونی در سه بخش بازدارندگی، حفاظتی و حمایتی ارائه کرده بود.
اما مجلس در ۸ سال گذشته این لایحه را بدون تغییر رها کرده است. در این مدت، زنان همچنان توسط نزدیکان خود به قتل می‌رسند.
سازمان ملل از اتحادیه اروپا و مسئول سیاست خارجی آن خواسته است که برای محافظت از زنان در برابر خشونت، تعهدات بیشتری بپذیرند.
قتل زنان توسط نزدیکان، به‌ویژه پدران، همسران و برادران، نشان از عمق ریشه‌های فرهنگی خشونت دارد.
این نوع قتل‌ها نفرت‌انگیز و غیرقابل توجیه است. مقابله با این معضل به تغییرات فرهنگی، قانونی و آموزشی نیاز دارد.
تاثیر فرهنگ ارتجاعی ملایان بر قتل زنان و دختران
قتل زنان به‌ویژه به دست اعضای خانواده یا شریک زندگی، یکی از نگران‌کننده‌ترین اشکال خشونت است که همچنان در جهان و ایران به چشم می‌خورد.
در ایران، این آمار به‌ویژه با نام «قتل‌های ناموسی» شناخته می‌شود و بر اساس گزارش‌ها، سالانه بین ۳۷۵ تا ۴۵۰ زن قربانی این نوع خشونت می‌شوند.
[قتل های ناموسی یک خرده فرهنگ محلی یا یک سونامی حکومتی؟]
در سال ۲۰۲۳، سازمان «استاپ فمساید ایران» از ۱۵۶ مورد زن‌کشی در ایران خبر داده که اغلب قربانیان توسط همسر، پدر یا برادر خود کشته شده‌اند.
تحقیقات نشان می‌دهند که بیشتر این قتل‌ها در محیط‌های خانوادگی رخ داده و اغلب ناشی از خشونت‌های طولانی‌مدت یا اختلافات خانوادگی است.
در بسیاری موارد، قوانین نابرابر و عدم بازدارندگی کافی به تشدید این فجایع کمک می‌کنند.
عوامل دیگری چون فقر، بحران‌های اجتماعی، و تبعیض‌های جنسیتی نیز نقش پررنگی در وقوع این خشونت‌ها دارند.
به طور مثال، در سال ۱۴۰۳، شهرهایی چون تهران، تبریز و مشهد شاهد بالاترین میزان زن‌کشی بودند که نشانگر روند افزایشی این فجایع در ایران است.
برای مقابله با این معضل، ایجاد قوانین سختگیرانه‌تر، حمایت از قربانیان خشونت خانگی، و ارتقاء آگاهی عمومی ضروری است.
اما از ملایان حاکم بر ایران که زن‌ستیزی از ویژگی‌های برجسته آنان است داشتن چنین انتظاری، به مانند گره زدن بر باد می‌ماند!
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.