افایتیاف و اضطرار حکومت خامنهای
بنا بر اخبار منتشره، دولت رئیسی در دستور کار قرار داده است که موضوع لوایح باقیمانده افایتیاف، در مجمع تشخیص مصلحت نظام بررسی شود. به دنبال مخالفت صریح جناح خامنهای با بررسی و تصویب ۲ لایحه جنجالبرانگیز باقیمانده (پالرمو و سیافتی) در زمان دولت حسن روحانی، چرا حالا دولت رئیسی به دنبال بررسی و احتمالا تصویب این دو لایحه میباشد؟
اضطرار و مجبوری خامنهای؛ کوتاهترین عنوانی است که میشود در پاسخ به این سوال مطرح نمود.
سالیان سال بود که «دلواپسان» خامنهای چوب لای چرخ برجام و تصویب لوایح افایتیاف میگذاشتند، حالا که خود باید چرخ این دو گاری خامنهای را بچرخانند، دست به دامان شدهاند تا بقایای لوایح افایتیاف را به تصویب برسد.
هر چند سیدمحمد صدر، عضو مجلس تشخیص مصلحت نظام، از ارائه رسمی و طرح موضوع افایتیاف در مجمع تشخیص مصلحت نظام اظهار بیاطلاعی کرده و عنوان ساخته که تاکنون طرح رسما به مجمع ارسال نشده، اما شواهد، از جمله اظهارات احسان خاندوزی، وزیر اقتصاد رئیسی مبنی بر آن است که دولت رئیسی، حتی پیش از تصویب در حال اجرای آن میباشد، نشان میدهد که ابراهیم رئیسی پس از مشورت و درخواست از خامنهای در پی آن است تا ۲ لایحه باقیمانده افایتیاف به مجمع تشخیص رفته و تصویب شود.
بدون تصویب کلیه لوایح افایتیاف، مخصوصا دو لایحه باقیمانده، دسترسی و تبادلات بانکی حکومت ملایان با شبکه مالی جهانی مقدور نبوده و در آینده نیز نخواهد بود، حتی اگر در احیاء برجام به توافقی احتمالی با غرب برسند یا در زمینه هزینهکرد پولهای آزادشده از کره جنوبی. [لیست سیاه افایتیاف و مشکلاتی که برای حکومت ایران به وجود آورده است]
اما حالا به نظر میرسد که «دلواپسان» دیروز که زمامداران امروز در حکومت ملایان به شمار میروند و زمام امور را به دست گرفتهاند، چارهیی جز این ندارند تا پای قوانین و معادلات بازی زمین بزرگتری بیایند که بسیار فراتر از بازی در زمین کوچک خامنهای است.
افایتیاف و باز هم تلاش برای دستاورسازی برای دولت «جوان و حزباللهی»!
خامنهای پیش از این در ورای تمامی معادلات و اختلافات درون حاکمیت، در پی اعمال هژمونی و کنترل صددرصدی اوضاع به نفع خود بود.
این ویژگی تقریبا منحصربهفرد سیستمهای دیکتاتوری است که تمامی تلاش رأس هرم حاکمیت، بر آن است تا کنترل دقیق و به معنای واقعی کلمه در تمامی ارکان و طبقهبندیهای زیرمجموعهاش داشته باشد.
پیش از این خامنهای و اردوی او که هیچ گاه نمیتوانستند و نمیخواستند دستاوردها و پیروزیهای محتمل را به حساب و جیب جناح رقیب بریزند (که در تحلیل نهایی آنان نیز سر در آخور ملایان دارند) و انحصارطلبی تام و تمام و خاصالخاص آنان میطلبید و میطلبد که هر دستاورد ملموسی، نشان و مارک رأس هرم را داشته باشد.
حال خامنهای و شرکای دلواپسش چون رئیسی و… مجبورند بر روی یک میز و صندلی سرخ و داغ بنشینند و بر سر مرزسرخهای پیشین معامله نمایند و با اخباری که به گوش میرسد رنگ باختن مرزهای سرخ پیشین خود بر سر تصویب لوایح باقیمانده افایتیاف را بر روی این میز به نظاره بنشینند.
اما این تمامی بحران خامنهای نیست، بررسی و تصویب احتمالی ۲ لایحه باقیمانده (پالرمو و سیافتی) افایتیاف، در چارت حاکمیتی ملایان، در مجمع تشخیص مصلحت نظام صورت میگیرد.
در آنجا نیز خامنهای و رئیسی با چالش بزرگی روبرو هستند. در رأس این مجمع کسی بر کرسی نشسته است که دل خوشی نه از خامنهای دارد و نه از رئیسی، صادق لاریجانی.
مشاجرات و قهر و لجهای پیشین صادق آملی لاریجانی با خامنهای و تهدیدهایش مبنی بر ترک ایران و متحصنشدن در نجف و خودداریاش از امضای اعتبارنامه رئیسی، پس از انتصاب رئیسی به ریاست جمهوری توسط خامنهای و جریان حذف برادرش علی لاریجانی از کاندیداتوری انتخابات ریاست جمهوری خامنهای هنوز به به روشنی در اذهان است.
به کلام دیگر در حالی که ناچاری و اضطرار خامنهای، وی و شرکاء را مجبور کرده که با زانوان خونین به پای تصویب لوایح باقیمانده افایتیاف بیایند در مجمع تشخیص با مانعی به نام صادق لاریجانی و در جنگ جناحی با باند روحانی و شرکاء مواجه خواهند بود که آنان نیز کارشکنیهای دیروز خامنهای ـ رئیسی ـ شرکاء را بر سر آنان خواهند کوفت.
با این تفاسیر باید منتظر ماند و دید خامنهای درد اضطرار و ناچاری و زخم زبان و سرکوفت مهرههای جراحیشده حاکمیتش را چگونه مدیریت خواهد کرد.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.