قطعنامۀ کمیتۀ هماهنگی قاره‌ای «کمیتۀ هماهنگی بین‌المللی احزاب و سازمان‌های انقلابی» (ICOR) در قارۀ آفریقا
کنفرانس «ایکور-آفریقا» در تاریخ ۱ و ۲ سپتامبر ۲۰۲۳ در آلمان برگزار شد. در این جلسه، هیئت هماهنگ‌کنندۀ قاره‌ای نه تنها در مورد بریدن نفس منابع طبیعی آفریقا توسط تراست‌های مرتبط با قطب‌های مختلف امپریالیستی، بلکه در مورد موج کودتاها و خطرات جنگ در منطقۀ ساحل صحرا، به ویژه بورکینافاسو، مالی، گینۀ کوناکری، نیجر و اخیراً گابون به بحث و تبادل نظر پرداخت.
این کنفرانس همچنین به موضوع بغرنج تخریب محیط زیست، که به مشکل دیگری برای جوامع آفریقا تبدیل شده است، پرداخت. یک بار دیگر، این طبقۀ کارگر، کارگران معدن و دهقانان فقیر هستند که به شکلی انکارناپذیر از این تخریب محیط زیست رنج می‌برند.
پس از مباحثه در مورد همۀ این موضوعات، کمیتۀ هماهنگی قاره‌ای ایکور تصمیم گرفت تا مواضع خود را در مورد وضعیت سیاسی، اقتصادی و نظامی آفریقا اعلام کند:
۱- کمیتۀ هماهنگی قاره‌ای ایکور در قارۀ آفریقا، همراه با سازمان‌های دموکراتیک و ضدامپریالیستی در اروپا، آسیا و آمریکای لاتین، نقش خیانتکارانۀ امپریالیسم بین‌المللی، و به صورت خاص امپریالیسم فرانسه را که از طریق قراردادهای انقیاد همچنان به کنترل دولت‌های ساحل صحرا ادامه می‌دهد تا از منابع طبیعی آن‌ها مانند طلا و اورانیوم، نفت، منگنز، مس، گاز و غیره بهره‌برداری کند، به شدت محکوم می‌کند.
۲- این وضعیت استثمار بیش از حد به تعمیق بحران نو-استعمارگری در غرب آفریقا، به ویژه در کشورهای ساحل صحرا که بالاترین نرخ فقر را در جهان دارند، تداوم می‌بخشد. علیرغم همۀ ثروت‌های گرانبهای موجود در این کشورها، سیستم راهزنی که از دهۀ ۱۹۶۰ توسط فرانسه ایجاد شد، نه تنها توسعۀ دولت‌های ساحل صحرا را متوقف می‌کند، بلکه منبعی برای سود اضافۀ امپریالیسم فرانسه و سرمایۀ مالی بین‌المللی به شمار می‌رود.
۳- در تقابل با این پس‌زمینۀ بحران نو-استعماری بود که موج کودتاها رخ داد و – در برخی مناطق در آفریقا و جاهای دیگر – باعث برانگیخته شدن “احساس شادی و سرخوشی در خیابان‌های باماکو، اوگادوگو و نیامی” شد. کاملاً برعکس! برای دمکرات‌های انقلابی و کمونیست‌های گروه‌بندی‌شده در داخل «ایکور-آفریقا»، این موج کودتاهای نظامی را نمی‌توان عاملی برای رهایی خلق‌های ساحل صحرا در نظر گرفت. به این دلیل ساده که کودتاها در آفریقا همیشه محدودیت‌ها و ضعف‌های خود را نشان داده‌اند. این امر قابل توجه است که تا به امروز، عاملان این کودتاهای نظامی هیچ تصمیمی نگرفته‌اند که بتواند بنیان اقتصادی و مهمتر از همه، منافع سرمایۀ مالی بین‌المللی، به ویژه فرانسه را به چالش بکشد.
۴- ارتش‌های نو-استعماری، طبق ماهیت خود، ابزار طبقۀ حاکم هستند که با قطب‌های مختلف امپریالیستی و شرکت‌های چندملیتی مرتبط‌اند که در حال حاضر منابع طبیعی را کنترل می‌کنند. علاوه بر این، این ارتش‌های نو-استعماری برای سرکوب جنبش اتحادیه‌ای کارگری و مبارزات مردمی ایجاد شده‌اند. بدون شک، آن‌ها نمی‌توانند مردم ساحل صحرا و طبقۀ کارگر آن را از شر امپریالیسم رهایی بخشند. به طور خلاصه، ارتش های نو-استعماری در آفریقا، آن‌گونه که رویزیونیست‌ها می‌خواهند ما باور کنیم، بی‌طرف نیستند. آن‌ها رده‌های بالای خرده‌بورژوازی و بورژوازی تجاری و کمپرادورهای متحد با سرمایۀ مالی بین‌المللی را نمایندگی می‌کنند. گواه این امر این است که تحت استدلال مغالطه‌آمیز برقراری مجدد «نظم مبتنی بر قانون اساسی» و «دموکراسی» در نیجر، امپریالیسم فرانسه در تلاش است تا یک رویارویی نظامی بینِ، از یک سو، نیروهای ناتو تحت حمایت ارتش‌های کمکی «جامعۀ اقتصادی کشورهای غرب آفریقا» (ECOWAS) و از سوی دیگر، ارتش روسیه در مالی ایجاد کند.
۵- به همین دلیل است که سازمان‌های تشکیل‌دهندۀ «ایکور» از مردمان مبارز در آفریقا و به ویژۀ طبقۀ کارگر و جوانان درخواست می‌کنند تا از هر گونه توهم در مورد این کودتاها به طور کامل فاصله بگیرند تا قادر به رهبری مقاومتی شدید در برابر همۀ اشکال نو-استعمارگری باشند. این مقاومت نه تنها باید علیه راهزن‌های امپریالیستی قدیمی: فرانسه، بریتانیا، آلمان و ایالات متحده، بلکه باید علیه قطب‌های امپریالیستی جدید مانند روسیه، چین، هند و ترکیه هدایت شود که که در حال حاضر بر روی لفاظی‌های ضداستعماری و فلاکت خلق‌ها موج‌سواری می‌کنند تا هژمونی سیاسی و اقتصادی خود را بر این قاره تحمیل کنند. همۀ این‌ها مؤید رقابتی تلخ بین قدرت‌های امپریالیستی است. انکارناپذیر است که خلق‌های مبارز آفریقا دیگر نیازی به اربابان جدید ندارند؛ آن‌ها قاطعانه می‌خواهند برای رهایی خود بجنگند، تا نویسنده و بازیگر رهایی خود باقی بمانند!
۶- در این شرایط، دیگر تردیدی وجود ندارد که مردمان تحت ستم ساحل صحرا به ظهور سازمان‌های دموکراتیک، ضدامپریالیستی و کمونیستی نیاز دارند که منافع طبقاتی آن‌ها را نمایندگی کند و بتواند آن‌ها را در این مبارزه برای رهایی ملی و اجتماعی رهبری کند.
۷- «کمیتۀ هماهنگی قاره‌ای ایکور-آفریقا»، همراه با سازمان‌های دموکراتیک و ضدامپریالیستی در اروپا، آسیا و آمریکای لاتین:
– قراردادهای مختلف استعماری را که توسعۀ کشورهای آفریقایی را محدود کرده و مانع آن می‌شود محکوم می‌کند.
– خواهان بسته شدن فوری تمامی پایگاه‌های نظامی ارتش‌های قطب‌های مختلف امپریالیستی در قارۀ آفریقا است!
– از مردمان مبارز در ساحل صحرا و آفریقا می‌خواهد که به مبارزۀ تسلیم‌ناپذیر رهایی‌بخش علیه قطب‌های مختلف امپریالیستی ادامه دهند.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.