بازه‌ی زمانی میان ۲۲ بهمن و ۱۷ اسفند ۱۳۵۷ (۱۱ فوریه تا ۸ مارس ۱۹۷۹)، مقطع زمانیِ میان دو رویداد کلیدی را در تاریخ انقلاب ایران نشانه‌گذاری می‌کند: راه‌پیمایی بزرگ ۱۷ اسفند ۵۷ و دو روز متعاقب آن، در تقابل با انقلاب ۲۲ بهمن قرار دارد. کمتر از یک ماه پس از درهم‌شکستن نهاییِ نظام پادشاهی، ده‌هاهزار زن در اعتراض به فرمان حجاب اجباری آیت‌الله خمینی در تهران راه‌پیمایی کردند – اعتراضاتی که چنان‌که می‌دانیم، توفیقی نیافتند. انقلاب ۵۷، که به برقراری نظام جمهوری اسلامی ایران انجامید، نه‌تنها در بنیاد نهادنِ نظمی مبتنی بر برابری و آزادی ناکام ماند، بلکه متعاقبش سرکوب نیز شدت گرفت.
در بهمن و اسفند ۱۴۰۱ (فوریه ۲۰۲۳)، در‌حالی‌که نه‌فقط ۴۴ سال از انقلاب ۵۷ و بیش از پنج ماه از آغاز خیزش ژینا در ایران با شعار بلندآوازه‌ی «ژن، ژیان، ئازادی» می‌گذرد، بلکه تا روز جهانی مبارزه‌ی فمینیستی نیز تنها اندکی باقی است، از هر زمانی آشکارتر است که تمام گفتمان رژیم اسلامی‌ای که پس از انقلاب ۵۷ روی کار آمده، از خلال مبارزات فمینیستی سال‌های گذشته، همچنان که از خلال مبارزات تمام گروه‌های سرکوب‌شده‌ی مردم، دیگر به گذشته تعلق دارد.
دوم و سوم مارس ۲۰۲۳
یک رشته سخنرانی و نمایش فیلم برگزار می‌شود که دعوتی است به بحث و گفت‌و‌گو درباره‌ی موقعیت کنونی این قیام و بسترهای چندلایه‌اش.
زمان: ساعت ۱۷ تا ۲۰
مکان:
Studierendenhaus، دانشگاه فرانکفورت
(سخنرانی‌ها به زبان انگلیسی یا آلمانی خواهند بود).
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.