لباس ورزشی تیم انگلیس برای جام جهانی ۱۶۰ پوند قیمت دارد، در حالی که این لباس در بنگلادش توسط کارگرانی تولید می‌شود که به ازای هر ساعت فروش نیروی کارخود تنها ۲۱ پنی دریافت می‌کنند. 

 


 

تحقیقات نشریه تلگراف حاکی از آن است که لباس‌های فوتبال انگلیس در جام جهانی در کارخانه‌ای در بنگلادش تولید می‌شود که کارگران آن ساعتی ۲۱ پنی حقوق می‌گیرند.

پیراهن و شورت رسمی تیم انگلیس، بخشی از گران‌ترین کیت انگلیسی تاکنون، در کارخانه‌ای در یک منطقه محدود و تحت کنترل دولت ساخته می‌شود که در آن کارمندان روزانه ۱.۶۸ پوند حقوق می‌گیرند و گفته می‌شود که باید «دست به دهان» زندگی کنند.

لباسی که مشابه لباس بازیکنان در طول مسابقات است، در آستانه مسابقات امسال روسیه با قیمت ۱۶۰ پوند در دسترس هواداران است.این افشاگری نگرانی‌هایی را در مورد اینکه آیا اتحادیه فوتبال انگلیس بررسی‌های کافی درباب محل تولید لباس‌ها انجام داده است و می‌تواند برای تیم انگلیس خجالت‌آور باشد ایجاد می‌کند.

 سایمون هارت، عضو محافظه‌کار کمیته دیجیتال، فرهنگ، رسانه و ورزش، از اتحادیه فوتبال انگلیس خواست تا تحقیقاتی را درباره محل ساخت کیت آغاز کند. او گفت: اتحادیه فوتبال انگلیس موظف است نحوه انجام این معامله را بررسی کند و خود،بازیکنان و هواداران را قانع سازد که این تولیدات به نفع مردم بنگلادش است که این محصول را برای آنها می‌سازند. 

نماینده دوم و همچنین یکی از اعضای کمیته، جو استیونز گفت: «فدراسیون فوتبال انگلیس وظیفه دارد بر همه جنبه‌های تعامل انگلیس با جام جهانی نظارت کند، از جمله کیت، که ما باید به عنوان یک کشور به آن افتخار کنیم. اگر معلوم شود این محصولات به بهای رنج افرادی ساخته شده است که در محل کار مورد استثمار قرار می گیرند، امری افتخار آمیز نخواهد بود»

کمپین لباس‌های پاک، که برای بهبود شرایط در صنعت پوشاک جهانی تلاش می‌کند، گفت: «با حداقل دستمزد تعیین شده ۵۳۰۰ تاکای بنگلادش، کارگران  صنعت پوشاک در بنگلادش از بدترین دستمزدها در صنعت پوشاک جهانی برخوردارند. دستمزد آنها حتی کفاف نیازهای اولیه را نمی‌دهد، چه رسد به اینکه آنها و خانواده‌هایشان زندگی مناسبی داشته باشند.» این گروه بیان داشت که دستمزد در بنگلادش معادل ۱.۶۲ پوند در ساعت است. او افزود: «تضاد فاحشی بین محرومیتی که این لباس‌ها از آن سرچشمه می‌گیرد و تماشای جام جهانی که در آن استفاده می‌شود، وجود دارد»

کیت‌ها مستقیماً طرفدارانی را که آن‌ها را می‌پوشند و زنانی را که ۸۰  درصد کارگران صنعت پوشاک بنگلادش را تشکیل می دهد مرتبط می‌کند.  یک راه آسان برای سودآوری نایک این است که طرفداران هزینه زیادی برای کیت ها بپردازند در حالی که به کارگران دستمزد ناچیزی پرداخت می‌شود. طرفداران باید از نایک بخواهند که این مدل کسب و کار استثمارگرانه را تغییر دهد.

 تلگراف در اوایل سال جاری (۲۰۱۸) فاش کرد که کیت‌های جدید انگلیس که توسط نایک به عنوان بخشی از مشارکت سودآور بلندمدت آن با انجمن فوتبال ساخته شده است، گران‌ترین لباس‌های تاریخ خواهد بود – به ترتیب تقریباً ۱۱۰ پوند و ۱۶۰ پوند هزینه دارند. کیت قبلی تقریباً ۱۰ پوند کمتر به فروش می‌رسید.

در سال ۲۰۱۶ اتحادیه فوتبال انگلیس قرارداد ۱۲ ساله خود را با نایک تمدید کرد که از اوت امسال (۲۰۱۸) به ارزش بیش از ۴۰۰ میلیون پوند آغاز شد. این کیت، شامل پیراهن و شورت، در کارخانه ای در منطقه پردازش صادراتی (EPZ) تحت کنترل دولت در ساوار، نزدیک پایتخت بنگلادش داکا ساخته شده است. جوراب ها ساخت بلغارستان هستند. در سال های اخیر، خرده‌فروشان به دلیل برون‌سپاری تولید لباس به شهرهای بنگلادش مورد انتقاد قرار گرفته اند. در سال ۲۰۱۳، کارخانه رانا پلازا فروریخت که منجر به کشته شدن ۱۱۳۴ کارگر و زخمی شدن بیش از ۲۰۰۰ نفر شد.  چندین برند جهانی از محصولات این کارخانه استفاده می‌کردند و این فاجعه واکنش‌هایی را در سراسر جهان به همراه داشت.

 

بسیاری از شرکت ها قوانین ایمنی جدید را امضا کردند.  با این حال، نایک جزو امضاکنندگان نیست و مشخص نیست که آیا قرار است به شرکت های دیگرامضاء کننده بپیوندد یا خیر.

زمانی که خبرنگار تلگراف به افرادی که در کارخانه ساخت کیت انگلیسی کار می‌کردند نزدیک شد، برخی از کارکنان گفتند که حاضر نیستند در داخل منطقه محدودشده صحبت کنند، جایی که می‌ترسند در صورت مشاهده «در حال صحبت با غریبه‌ها» شغل خود را از دست بدهند.

 

محل تولید کیت‌های تیم ملی انگلیس در منطقه محافظت‌شده و امنیتی در بنگلادش

 

پرسنل امنیتی از خبرنگار ما خواسته بودند که آنجا را ترک کند، اما او بعداً توانست با کارمندان کارخانه که برخی  از آنها تا ۶۰ ساعت در هفته کار می‌کنند مصاحبه کند. این کارگران از خریداران می‌خواستند برای محصولاتشان هزینه بیشتری بپردازند تا کارگران «زندگی بهتری داشته باشند».

 یک زن – که تلگراف تصمیم گرفته نامش را فاش نکند – گفت که به عنوان دستیار در کارخانه ساخت کیت‌ها کار می‌کند. او گفت که هشت ساعت در روز و شش روز در هفته کار می‌کند و حقوق پایه ماهیانه ۵۶۰۰ تاکا معادل ۴۹.۸۴ پوند به او پرداخت می‌شود.  دستمزد ساعتی ۲۴ پنی او با اضافه شدن کمک هزینه حمل و نقل ماهانه و پاداش حضور به ۲۸ پنی افزایش می‌یابد.

دستیار خیاطی که با چهار نفر دیگر به طور مشترک در اتاقی زندگی می‌کند، گفت که «دست به دهان» زندگی می‌کند. او حقوق معادل۱.۶۸ پوند در روز یا ۲۱ پنی در ساعت دریافت می کند، که همراه با کمک هزینه حمل و نقل و پاداش حضور و غیاب به این معنی است که او ۵۱.۹۴ پوند درماه به خانه می‌برد.

مرد دوم که به عنوان چرخکار و دوزنده کار می کند، ۶۲.۵۵ پوند در ماه، یعنی ۳۰ پنی در ساعت درآمد دارد که با کمک هزینه در ماه به ۷۳.۲۳ پوند می‌رسد.  او دو سال است که در کارخانه مشغول به کار است. او افزود: «من همسرم را به روستای خود فرستادم، زیرا نمی‌توانم هزینه‌های اینجا را بپردازم. با این مبلغ، زنده ماندن سخت است. زندگی روز به روز سخت‌تر می‌شود» 

کارمندان می‌توانند هر روز دو ساعت اضافه کار کنند، با این حال به تلگراف گفته‌اند که حقوق آنها برای زندگی راحت آنها کافی نیست و گاهی مجبورند از دوستان «پول قرض بگیرند».

مرد سومی که به مدت سه سال در کارخانه به عنوان خیاط کار کرده است و حقوق ماهیانه  ۵۵.۱۸ پوندی‌ای دریافت می‌کند که با کمک هزینه به ۶۶.۳۶ پوند می‌رسد. او می‌گوید: «بعضی وقت‌ها مجبور می‌شویم از همکاران یا دوستانمان پول قرض کنیم، زیرا با حقوقی که برای یک ماه می‌گیریم قادر نیستیم هزینه‌هایمان را مدیریت کنیم. او می‌افزاید که کارمندان با تجربه‌تر می‌توانند «بسیار خوب» زندگی کنند، اما دیگران «در حال مبارزه هستند». او در ادامه اظهار می‌دارد که آنها نتوانسته‌اند زندگی خوبی را برای فرزندان خود فراهم کنند. فرزندان آنها به دلیل بی پولی والدین نتوانستند به تحصیل خود ادامه دهند.»

از طرف دیگر، سخنگوی نایک گفت که آن‌ها تجارت خود را «اخلاقی و پایدار» انجام می‌دهند و کد رفتاری آن‌ها «همراستا با استانداردهای سازمان بین‌المللی کار است». آنها گفتند که کد آنها «تامین‌کنندگان را ملزم می‌کند که حداقل دستمزد محلی یا دستمزد رایج را به کارکنان خود بپردازند» و اطمینان حاصل کنند که «هفته کار معمولی از ۴۸ ساعت تجاوز نکند و مجموع ساعات منظم و اضافه کاری در هفته از ۶۰ ساعت تجاوز نکند».

اتحادیه فوتبال انگلیس گفت که علاوه بر تولید کیت‌های انگلیسی، «نایک با تیم‌های لیگ برتر، اروپایی و بین‌المللی کار می‌کند» و آنها «تضمین داده‌اند که همه محصولات سفارش انگلیس مطابق با قانون و آیین‌نامه‌های رفتاری مربوطه تولید می‌شوند» 

 

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)