زهرا چیذری، دبیر گروه جامعه روزنامه جام جم روز گذشته در گزارشی از نگرانی خود و دیگر دلواپسان جمهوری اسلامی نسبت به عدم کنترل فرهنگِ پوشش توسط رژیم نوشت:
«اتاق فکرهای غرب نبض مد و لباس داخل را در دست گرفتند و باعث شدند مسئله پوشش در جامعه ما، به حالتی از «عریانی، نیمه عریانی و سیالیت جنسی» تبدیل شود.»
اما در میان این آشفته بازاری که در داخل به پاست چرا سیالیت جنسی یا بهتر است بگوییم از بین رفتن دوگانه جنسیتی مردانه و زنانه از طریق پوشش، باید یکی از نگرانی‌های بزرگ رژیم باشد؟!
در جامعه مطلوب جمهوری اسلامی نحوه پوشش معیاری اساسی در تفکیکِ مرد و زن است. بر اساس این تفکیک، حقوق، وظایف، مسئولیت‌های اجتماعی و امتیازات تقسیم شده است. به همین دلیل سیستم همواره از مهم‌ترین ابزارهای سرکوب، کنترل اجتماعی و همچنین اِعمال قدرت در جامعه برای حفظ آن استفاده می‌کند.
با کوچکترین تغییری در این ساختار اجتماعی یکی از مهم ترین اهرم‌های فشار به روی زنان از بین خواهد رفت. اهرمی که زنان به واسطه آن توسط مردان جامعه و حتی خانواده تحت کنترل و سرکوب قرار می گیرند.
گشت‌های ارشاد، نیروهای آتش به اختیار، آمران به معروف و ناهیان از منکر همگی با همدستی در سرکوب و کنترل زنان، قشر مردسالار که زن ستیزی، درون آن‌ها نهادینه شده است را نیز با خود همراه می‌کنند و بهم خورده چهارچوب‌های تحمیلی تعیین کننده برای آن دسته که از افول قدرت خود در جامعه ضرر می‌کنند، زنگ خطر خواهد بود.
به‌نظر شما واکنش نسل جوان این روزها که خیلی دیگر به این دوگانه‌سازی های جنسیتی پایبندی ندارند چه ترس و واهمه‌ای به جان دلواپسان می‌اندازند؟
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.