اگر به وضعیت فرزندمان رسیدگی نکنند ناگفته ها را خواهیم گفت

پدر و مادر حسین رونق ملکی در گفتگو با راه دیگر:

حسین رونقی ملکی، فعال حقوق بشر دربند از ۱۸ مرداد ماه در اعتراض به شرایط جسمانی و عدم توجه مسئولین دست به اعتصاب غذا زده است. روز چهارشنبه ۶ شهریور ماه با وخامت حالش به بخش اوژانس بیمارستان شهید مدرس منتقل شد اما پس از چند ساعت مجددا به زندان بازگردانده شد.

احمد رونق ملکی پدر حسین با اشاره به پیگیری های بی نتیجه و بی تفاوتی مسئولین قضایی به “راه دیگر” می گوید: “تمام مراجعات و نامه نگاری ها به مسئولین کشور و مقامات قضایی بی نتیجه بوده است. حال جسمی حسین خوب نیست؛ بطوریکه با وخامت حالش روز چهارشنبه خونریزی معده کرده و او را به بیمارستان مدرس منتقل کردند. قصدشان از انتقال به بیمارستان هم درمان حسین نبود بلکه می خواستند به او سرم بزنند و مجبورش کنند که اعتصاب غذایشان را بشکند. حسین هم نگذاشت و دوباره او را به زندان برگردانند. نگرانی من برای مادر حسین هم هست که او هم اعتصاب غذا کرده و حال و روز خوبی ندارد.”

هفته گذشته نیز ۴۱ زندانی سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین در شهادت نامه ای خطاب به دادستان تهران در باره ی وضعیت خطرناک جسمی سیدحسین رونقی ملکی هشدار داده ونوشته اند که اهمال و کوتاهی مسئولین امر، به نحوی است که می‌ تواند این وضعیت وخیم را تبدیل به فاجعه کند.

در بخشی از این نامه آمده است که حسین رونقی ملکی، پس از دستگیری در سال ۸۸، تاکنون دچار نارسایی شدید کلیه، التهاب پروستات و مثانه، خونریزی دستگاه گوارشی و آنژین قلبی شده است. اینگونه بیماران باید تحت مراقبت ویژه قرار بگیرند و قبل از آنکه وضعیت جسمانی حسین رونقی ملکی به شرایطی برسد که دیگر قابل جبران نباشد، نسبت به انتقال سریع وی به بیمارستان اقدامات لازم را مبذول نمائید.

پدر این فعال حقوق بشر ادامه می دهد: “امروز هم دوباره برای چندمین بار متوالی نامه نوشتم و وضعیت وخیم جسمانی حسین را شرح دادم و همچنان منتظر پاسخ مسئولین هستم. متاسفانه دفتر پیگیری دادستانی حتی به تلفن های من جواب نمی دهند حالا دستور آقای خدابخش است یا نه اما برای دستگاه قضایی کشور خود متاسف هستم که نسبت به پیگیری های ما اینگونه بی تفاوت برخورد می کنند.”

آقای رونق ملکی در ادامه به محتوای نامه های خود اشاره کرده و خاطرنشان می کند: “مسئولین نمی توانند بگویند که نامه های من را نگرفته و نخوانده اند. من به دفتر آقای خامنه ای، رئیس قوه قضاییه، معاون اول او، سپاه، نماینده سپاه پاسداران، سازمان زندان های کل کشور و دادستان نامه نوشته ام. من رونوشت آن نامه ها را برای دستگاه های مربوطه هم ارسال کردم. در آن نامه ها نوشته ام که وضعیت حسین وخیم است و عفونت کلیه و خونریزی گوارشی دارد باید به فوریت تحت درمان قرار بگیرد. اما تمام هدف اینها این است که حسین بمیرد. آقای خدابخش و پیرعباسی با هم هماهنگ کرده اند که به وضعیت حسین رسیدگی نکنند و قبلا هم گفته بودند که حسین را خواهیم کشت حالا دارند تصمیم خود را عملی می کنند.”

احمد رونق ملکی در ادامه بر خصومت ها و خشونت هایی که بر فرزندش اعمال می شود تاکید می کند و می گوید: “اگر مسئولین وضعیت را از این هم که هست خطرناکتر کنند، آنچه که تاکنون نگفته ام را خواهم گفت.”

حسین رونق ملکی در شرایطی در اعتصاب غذا به سر می برد که مادر وی، زلیخا موسوی نیز در حمایت از فرزندش دست به اعتصاب غذا زده است.

زلیخا موسوی، مادر حسین که توان سخن گفتن ندارد با نگرانی از وضعیت فرزندش می گوید: “آن روز که حسین را به اورژانس بردند من هم رفتم اما حسین قبول نکرد سرم به او وصل کنند و بدون اینکه به مشکلات جسمی اش رسیدگی کنند او را برگردانند. نمی دانید چقدر لاغر و ضعیف شده بود. بیست و چهار روز است که اعتصاب غذا کرده و گفته تا به وضعیت پزشکی اش رسیدگی نکنند دست از اعتصاب غذا بر نمی دارد. اول تیرماه حسین را به بیمارستان بردند و آزمایش گرفتند و پدر حسین هم داروهایش را خرید و داد به ماموران که به او بدهند اما اصلا رسیدگی نمی کنند و هیچ امکاناتی برای درمان حسین در زندان وجود ندارد. پزشک قانونی اصلا نوشته حسین باید هر چه زودتر تحت درمان قرار بگیرد.”

خانم موسوی که دوازدهین روز اعتصاب غذای خود را می گذراند، توضیح می دهد که مسئولین صدایش را نمی شنوند و مجبور شده همراه با فرزندش دست به اعتصاب غذا بزند تا مسئولین به فرزندش اجازه درمان دهند. او می گوید: “مگر یک مادر می تواند رنجوری و مرگ تدریجی فرزندش را ببیند و کاری نکند. حسین الان چهارسال است که در زندان بسر می برد و هفت بار تحت عمل جراحی قرار گرفته است در قانون هم آمده کسی که مریض است نباید در زندان نگهداری شود. دکترها هشدار دادند که حسین در زندان بدلیل نبود امکانات مریض تر خواهد شد. ما هم تنها درخواستمان این است که یک مرخصی درمانی به او بدهند تا درمانش را ادامه دهد و وضعیتش از این بدتر نشود. یکماه است که پدر حسین پیگیری می کند اما حتی حاضر نیستند جواب بدهند و او را بازیچه دست خودشان کرده اند. مگر این زندانیان چه کرده اند که جان خودشان داخل زندان اینطور در خطر باشد و خانواده هایشان هم در بیرون از زندان عذاب بکشند.”

حسین رونقی ملکی در جریان انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ در ۲۲ آذرماه همان سال بازداشت شد و به اتهامات تبلیغ علیه نظام، توهین به رهبری و توهین به رییس جمهور به ۱۵ سال حبس محکوم شد. کلیه های او در دوران بازجویی دچار آسیب شدید شد و تاکنون هفت بار تحت عمل جراحی و مراقبت های ویژه پزشکی قرار گرفته است.

 پدر حسین رونق ملکی در پایان بیان می کند: “من از دادستانی می خواهم به فوریت به مسئله حسین رسیدگی کنند و دستور بررسی پرونده را بدهند. از تمام نهادهای حقوق بشر داخلی و خارجی می خواهم جان حسین را نجات دهند. وقتی در مورد حقوق بشر قانونی تصویب می شود کشورها موظف به اجرای آن هستند، نه اینکه فقط تصویب قانون باشد. ببینید وضعیت حقوق بشر در ایران چگونه است که آقای خدابخش که مسئولیت قضایی دارد به زندان رفته و وضعیت حسین را دیده و حسین هم به او گفته که کلیه هایش دارد از بین می رود و سلامت و جانش در خطر است. اما آقای خدابخش در جوابش گفته است که عیبی ندارد وقتی مردی، رسانه ها چند روز این قضیه را مطرح می کنند و بعد از چند روز فراموش می شوی. من از شما سوال می کنم آیا در کشوری که یک مقام قضایی اینگونه حرف بزند می شود زندگی کرد. متاسف هستم که در جمهوری اسلامی جان افراد ارزش ندارد. اصلا در قانون آمده است که اگر یک زندانی پرونده پزشکی ندارد و توان تحمل کیفر را ندارد مسئولین نباید او را در زندان نگه دارند.”

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)