هر زمان از مشکلات کشور و گرانی و افتضاح سیاست خارجه و … سخن بگوییم به ما گفته می شود در عوض ما امنیت داریم. اما امنیت جمهوری اسلامی یک امنیت پوشالی است. برای جمهوری اسلامی امنیت فقط حفظ نظام و شکل ظاهر امنیت است.
امنیت واقعی یعنی منزل خود را ترک کرده و آن را خالی نبینید. امنیت این است که با آرامش از داخل پیاده رو عبور کنید. امنیت این است که بتوانید گوشی گران قیمت بخرید و صحبت کنید و نترسید که آن را بدزدند. امنیت این است که زنان و مردان هر ساعت شب در هر نقطه ای تردد کنند. امنیت این است که ارازل و اوباش از مردم و مجازات بترسند و نه مردم از آنها. هیج یک از این موارد در ایران وجود ندارد ولی جمهوری اسلامی با چند روش کشور را امن نشان می دهد.
اول اینکه با سانسور شدید خبری واقعیت را مخفی می کند در حالی که هر روز در همین تهران چندین پرونده قتل، زورگیری، سرقت، تجاوز و سایر جرایم خشن است معمولا شما فقط خبر یک یا دو جرم را می شنوید و هیچگاه آماری از کل این جرایم منعکس نمی شود و آمارها فقط می گویند مثلا چند درصد نسبت به مدت مشابه سال قبل کمتر شده است. روش دوم این است که فرآیند رسیدگی قضایی و انتظامی آنقدر پیچیده و دشوار باشد که شما از شکایت کردن پشیمان شوید.
دوستی داشتم که تلفن همراهش را دزدیند و در هنگام دزدی صدمه دید به مدت سه سال چندین بار بین دادسرا و کلانتری چرخاندنش تا آخر مجبور شد رضایت دهد چون به علت رفت و آمدهای مکرر و بی خودی نزدیک بود از کار اخراج شود. اینقدر شما را آزار می دهند تا پشیمان شوید و در صورت مشاهده جرم به جای شکایت مجبور شوید از آن بگذرید و اینگونه مردم از اینهمه دوندگی خسته شده و شکایت نمی کند تا آمار شکایات کم شود.
روش سوم آزادی مجرمین با وثیقه است که حال شما شکایت کردید و با کفش آهنین مجرم را به دادگاه رساندید دست آخر حکم به آزادی با وثیقه است و وقتی ببینید مجرم مجازات نمی شود، شما مجدد شکایت نمی کنید چون می بینید شکایت فایده ندارد، اینطوری باز هم آمار شکایات کم می شود. تاکتیک بعدی عدم رسیدگی به شکایات عمومی است تا مردم دلسرد شود. شما می دانید در کشور های اروپایی ریختن ذباله، پارک در محل عابر، اتوبوس ، خط کشی عابر، فحاشی و… جرم است و جریمه نقدی بسیار بالا دارد. در ایران این موارد اصلا رسیدگی نمی شود و اینقدر شما را میارند و میبرند تا پشیمان شوید.
به این ترتیب ایران به یک کشور نا امن تبدیل شده، البته نا امن برای عموم مردم وگرنه مقامات عالی رتبه سیاسی از امنیت کشور بهره می برند. امنیت مفهومی ناشناخته برای جمهوری اسلامی است.
هر زمان شما توانستید در خیابان با تلفن گرانقمت بدون ترس صحبت کنید.
هر زمان منزل خود را با آرامش قفل کردید و رفتید.
هر زمان ارازلی که شما را تهدید کرد با تماس شما با ۱۱۰ خودش را خیس کرد.
بگویید کشور ایران امنیت دار.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.