آرمان‌های آدمی همیشه از او دور است و چون یک گام برداریم آنها به شتاب گام‌ها برداشته‌اند. این تن زندانی زمان و مکان و این اندیشه گریز پرواز!
در چنین روزی ۲۳ فروردین ۱۳۹۹، شاهرخ مسکوب نویسنده، مترجم و پژوهشگر چپگرا درگذشت.
از او آثار بی‌بدیل بسیاری همچون «روزها در راه» به جا مانده است.
او در مورد مرگ این چنین نوشته بود:
“دوباره احساس می‌کنم نیرو‌هایی از زمین و زمان بلند شده‌اند تا جهان را دگرگون کنند. درست است بدنی ندارم که با چشم‌های خودم همه چیز را ببینم اما این کسانی که مرگ من را به جهان یاداور می‌شوند، آن لحظه‌ای را بیادم می‌آورند که برگه‌ی کاغذی از زیر دستم تکان خورد و قلبم ایستاد.
می‌گویند مرگ بدن‌ها را از جهان می‌برد اما رویا‌ها همچون ویروس به تک تک نقاط جهان پخش می‌شوند و تا وقتی که به همه جا سرایت نکنند، این جهان را ترک نخواهند کرد.”
در سوگِ خویش‌کاران (تاملاتی در پروژه‌یِ فکریِ شاهرخِ مسکوب)
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.