تزهایی در باره زنان و فاشیزم

برگرفته از نشریه آلترناتیو، مهتاب صدیقی – فاشیزم چیست؟ جز درونی شدن تک تک اجزای سیستم در تک تک افراد جامعه، که دیگر چیزی به مثابه فرد از آن­ها باقی نمانده است. و در میان تمامی این اجزاء، مهم­ترین رکن فاشیزم، نظام مجازات­اش است که در بطن خود سه ستون قانونی، قضایی و اجرایی را مستتر کرده است. به جمهوری فاشیستی ایران نگاه کنید. از انسان­های تحت حاکمیت­اش چه ساخته؟ در این حکومت فاشیستی، هریک از افراد در درون خود یک سیستم مجازات پیشرفته دارند. این سیستم مجازات هم­گام و هم­آهنگ با سیستم مجازات عمومی جامعه حرکت می­کند و گاه در اعمال مجازات، نسبت به سیستم مجازات فراگیر و عمومی، پیش­قدم نیز می­شود

مردمان جامعه دست پرورده فاشیزم، همان­هایی هستند که آن­چنان مرگ را به مثابه یک ایدئولوژی در خویش درونی کرده­اند، که هر لحظه به تعبیر فروغ فرخزاد، ”در ذهن خود طناب دار تو را می­بافند“. میل شهوانی به مرگ، مرگی که هرچه خشونت­بارتر باشد راضی­کننده­تر است، گاه کار را به جایی می­رساند که برای تماشای مرگ و محظوظ شدن از جلوه­های سمعی و بصری آن، به کلوزیوم­های خیابانی می­شتابند و بر سر و کول هم می­زنند تا در ردیف­های نزدیک­تر به ”مرگ­گاه“ بایستند. نظام مجازات، مکانیزم ارضای امیال شهوانی یک جامعه فاشیستی است.

پرولتاریوس، چنان که ایگلتون می­کاود، کلمه­ای­ست باستانی و اشاره به آن دسته از کسانی دارد که از فرط فقر، قادر نبودند با دارایی­های خود به حکومت خدمت کنند، لذا چاره­ای نداشتند جز این­که با تولید ”نیروی کار“، این خدمت را به انجام برسانند. وظیفه اجتماعی مقرّر آنان تولید بچّه بود. آنان، تنها زهدان جامعه بودند و نه چیزی بیشتر. از این رو، این صرفاً ژستی شیک و مُد روز نخواهد بود اگر ادّعا کنیم، پرولتاریا، زن است و این ”وضعیت“ کماکان بر عینیّت پیرامون ما نیز، صدق می­کند. فاشیزم زن را به مثابه زهدان می­خواهد. بهای این زهدان، به کمیّت مردانی است که تولید می­کند. به محض این که زن بخواهد بیش از زهدان باشد، از دایره مرئیت خارج می­شود و ناپدید می­شود. فاشیزم    به مثابه یک ماشین غول پیکرِ ماشین­ساز، زن را به ماشین تولید مرد بدل    می­کند. به بیان موسیلینی، ”جنگ برای مرد است همان­طور که بارداری برای زن“.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)