مبارزات اثیری

رسانۀ اجتماعی قرار است که ارتباط اجتماعی را تسهیل کند و مبارزان سیاسی سودای این دارند که برای توسعه و تسریع مبارزه از این وسیله استفاده نمایند و در این میدان بسیار هم فعال هستند. ولی نتیجه ای که در عمل از این کوشش ها حاصل می گردد ابداً تناسبی با امید هایی که به آنها بسته شده است، ندارد. نه فقط به دلیل سانسوری که، به رغم تبلیغات فراوان، بر این رسانه ها حاکم است، و نه تنها از این جهت که صحنۀ آنها میدان ترکتازی انواع مزدوران سایبری است که با حجم پست هایشان همه چیز را قلب می کنند و باز هم نه به این خاطر که در اینجا هم که قرار است کار فردی و بی سلسله مراتب باشد، باز پول و بسیج گروهی حرف آخر را می زند.

مشکل اصلی از نوع استفاده ای برمی خیزد که اکثر ایرانیان و بخصوص آنهایی که معتقدند فعالیت سیاسی می کنند، از این رسانه ها می کنند. کار سیاسی همه شده سر کشیدن به این رسانه ها و کسب اخبار. یعنی استفاده ای که از آنها می کنند در حد روزنامه ورق زدن است. از نوع نگاه انداختن به مجلاتی که تا نوبتتان برسد، در مطب پزشک دست می گیرید. یعنی کار این ها به جای ترغیب و بسیج به کار سیاسی که البته باید در جهان واقع و نه مجاز صورت بپذیرد، شده ایجاد سرگرمی.

مشکل دوم که از همین یکی برمی خیزد، مسخ کردن کار سیاسی است. یعنی افرادی که در این دنیای مجازی مستغرق شده اند، از عمل سیاسی هم تصوری بیش از ابراز وجود در این میدان و چند کلیک و اگر همت مدد کرد، یکی دو کامنتی که این طرف و آن طرف می گذارند، ندارند. استفاده از اصطلاحات مضحکی نظیر طوفان توئیتری بیانگر این بینش است. طوفانی که حتی اگر در فنجان چای واقع می گشت اثرات بیشتری در پی می داشت تا در این فضای اثیری. گویی همه در خواب کار هایی می کنند که در بیداری به یادشان می ماند و توقع دارند که عالم بیداری را نیز به این طریق تغییر بدهند!

نیرویی که باید صرف نجات ایران بشود، به این ترتیب در مکانی صرف می شود که هیچ موجودیت مادی ندارد. دست و پا زدن در فضایی مه آلود، پرواز بدون مقصد در میان ابرها. کوفتگی ولی واقعی است و توانی برای تحرک در فضای واقعی سیاست باقی نمی گذارد. باید خوابید و تجدید قوا کرد برای فردا و به امید پیدا کردن مضمونی که عدۀ زیادی را جلب نماید با وسعت دادو ستد ها توهم حرکت را ایجاد کند.

باید به این افراد و بخصوص جوانانی که وقتشان را صرف این کار می کنند و از دنیای واقعی غافلند، گفت که اگر در پی سرگرمی هستند که هیچ، ولی اگر سودای ایجاد تغییرات سیاسی را در سر دارند، باید جهان واقع را مرجع قرار بدهند، مجاز فرع واقعیت است، نه اصل. بدانند که این کاری که الان می کنند، بازی ویدیویی است، نه مبارزۀ سیاسی. بهتر است به ایران بیاندیشند و از بازیگوشی دست بردارند.

۱۴ فوریۀ ۲۰۲۲، ۲۵ بهمن ۱۴۰۰

rkamrane@yahoo.com