کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام، ۱۷ بهمن ۱۴۰۰، جمعی از زندانیان سیاسی زندان گوهردشت (رجایی شهر) به مناسبت برگزاری دادگاه مردمی آبان در لندن اقدام به انتشار پیامی از زندان با عنوان « شکستن سکوت اولین گام دادخواهی» کردند. زندانیان سیاسی گوهردشت اعلام کردند عزیزانی که خونشان در آبان۹۸ برزمین ریخت بی صاحب و بی خانواده نبودند، چون این‌چنین کشتاری ادامه‌ی کشتار دهه‌ی ۶۰ و سال ۶۷ بود و بی‌سابقه نبود.
این زندانیان برگزاری چنین دادگاههایی را در نوع خود کم نظیر خوانده و آنرا با دادگاههایی برای مستند سازی جنایات جنگ ویتنام مقایسه کردند.
زندانیان سیاسی گوهردشت در نامه خود تاکید کردند که این دادگاهها باید در نقاط دیگر هم راه اندازی شود و اگرچه امروز هیچ مرجعی برای دادخواهی وجود ندارد ولی مرتکبین جنایت جایی برای گریز ندارند.
زندانیان سیاسی زندان گوهردشت در نامه خود ضمن تقدیر از شجاعت شاهدان نوشتند: «ما هم به سهم خود از برگزار کنندگان این دادگاهها و هم از خانواده‌ها و شاهدانی که با شجاعت و جسارت بی‌نظیر خود در آن شرکت کردند صمیمانه قدردانی و حمایت می‌کنیم. خون‌های ریخته‌شده البته افشاگر جنایات و ضامن آزادی محتوم مردممان است.»
نسخه ای از پیام زندانیان سیاسی گوهردشت به دادگاه مردمی آبان به دست کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام رسیده است که جهت اطلاع خوانندگان می آوریم:
شکستن سکوت اولین گام دادخواهی
هر چند با تأخیر ولی مطلع شدیم که دور دوم دادگاه‌های مردمی در لندن برگزار می‌شود، از زمانی که برتراند راسل و ژان پل سارتر اولین نمونه‌ی چنین دادگاههایی را برگزار کردند در نوع خود کم نظیرند، آنها جنایات جنگ ویتنام را برای افکار عمومی و برای تاریخ مستندسازی کردند و به ثبت تاریخی سپردند، درست همان کاری که این دادگاه‌های مردمی در تقدیر دارند، آنها در سراسر جهان جایی برای برگزاری چنان دادگاهی نیافتند مگر کرایه کردن قایقی و برگزاری دادگاه در آب‌های آزاد.
امروز چنین فرصتی برای مستندسازی کشتار ۹۸ در انگلستان و لندن فراهم گردیده که چه بسا می‌توانست در جاهای دیگر هم برگزار شود و این یعنی اگر چه در ایران امروز هیچ مرجع تظلم‌خواهی و دادخواهی وجود ندارد ولی برای مرتکبین و عاملان این جنایت جغرافیای جهانی هرچه تنگتر و تنگتر می‌گردد و جایی برای گریز ندارند.
جوانان و عزیزانی که برای ضایع شدن حقوق‌شان ( گرانی بنزین و …) به خیابان آمده بودند زیر بته عمل نیامده، بی‌صاحب و خانواده و عزیزان نبوده‌اند که عاملان جنایت بی‌محابا خون آنها را بر سنگ فرش خیابان‌ها و خاک نیزارها بریزند؛ بعکس این خون‌ها، خون‌های گرم و جوشان عزیزانمان بودند و صاحب آن هم نه فقط خانواده‌های آنها که همه‌ی مردم ایران‌اند. چون این‌چنین کشتاری ادامه‌ی کشتار دهه‌ی ۶۰ و سال ۶۷ بود و بی‌سابقه نبود، عاملان و آمران آن همان کارگزاران جنایات پیشین هستند که در مسند قدرت هم قرار گرفته و مصونیت هم دارند.
این دادگاهها اما، در جنایت هیچ مصونیتی را به رسمیت نمی‌شناسند و جانیان باید پاسخگوی اعمال وحشیانه‌ی خود باشند. شجاعت شاهدان و خانواده‌ها در به محکمه کشاندن این جنایتکاران است و این گامی موثر در جنبش دادخواهی و به پای میز محاکمه کشاندن همه‌ی جنایتکاران است.
ما هم به سهم خود از برگزار کنندگان این دادگاهها و هم از خانواده‌ها و شاهدانی که با شجاعت و جسارت بی‌نظیر خود در آن شرکت کردند صمیمانه قدردانی و حمایت می‌کنیم. خون‌های ریخته‌شده الیته افشاگر جنایات و ضامن آزادی محتوم مردممان است.
۱- مطلب احمدیان
۲-سعید ماسوری
۳-محمد علی منصوری
۴-سعید اقبالی
۵-حسن صادقی
۶-احد برزگر
بهمن ۱۴۰۰
زندان گوهردشت
شایان ذکر است دور دوم دادگاه بین المللی مردمی آبان از روز جمعه ۱۵ بهمن ۱۴۰۰ در لندن آغاز به کار کرده و امروز یکشنبه ۱۷ بهمن ۱۴۰۰ سومین و آخرین روز دور دوم این دادگاه می‌باشد.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.