چهاردهه سوء استفاده از مردم ایران به عنوان سپر انسانی

استفاده از مردم به عنوان سپر انسانی برای بقای حکومت همواره به عنوان یک اهرم در دست عوامل حکومتی وجود داشته است. در اولین روزهای به قدرت رسیدن به اصطلاح جمهوری اسلامی و از همان اولین روزهای مصادره قیام مردم به دستور خمینی در کسوت رهبر خودخوانده انقلاب!، سپاه پاسداران اعلام موجودیت کرد، و با آن اعلام وجود و طبق نص صریح قانون اساسی در واقع حکومت ایران به نوعی با مردم تعیین تکلیف کرد.

تعیین تکلیف بر این مبنا که، ما نه برای حمایت از مردم و نه برای ساختن یک کشور قدرتمند و پیشرفته بلکه تنها برای کسانی که با ما در ایدئولوژی ولایت فقیه قرار می‌گیرند ( اهداف ما را بر آورده می‌سازند) جدای از ملیت آنها و تنها برای برقراری یک امپراطوری و حتی اگر نشد برای صورت مسخ یافته آن یعنی مافیای تحت نام اسلام خواهیم کوشید.

خمینی از انقلاب اسلامی به عنوان اسم مستعار خودش استفاده کرد و برای محکم کردن پایه‌های حکومتش در قانون اساسی یک نگهبان دائمی را برای آن در نظر گرفت که بر اساس آن در متن قانون آمده است: «سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که در نخستین روزهای پیروزی این انقلاب تشکیل شد، برای ادامه نقش خود در نگهبانی از انقلاب اسلامی (بخوانید سلطنت خمینی) و دستاوردهای آن پابرجا می‌ماند.

حدود وظایف و قلمرو مسئولیت این سپاه در رابطه با وظایف و قلمرو مسئولیت نیروهای مسلح دیگر با تأکید بر همکاری و هماهنگی برادرانه میان ایشان به وسیله قانون تعیین می‌شود».

درباره؛ نقش سپاه در قاچاق مواد مخدر بیشتر بخوانید

چگونه سپاه جاده خشخاش را جایگزین جاده ابریشم کرد

استفاده از مردم به عنوان سپر انسانی نیاز بقای حکومت

حکومت خمینی و در ادامه آن خامنه‌ای همواره روش‌های مختلفی برای استفاده از سپر انسانی داشته است. از قربانی کردن نوجوانان دبیرستانی و حتی کوچکتر در جنگ به عنوان سپر انسانی حفاظت از مهره‌های سپاه و برای باز کردن معبر و پاکسازی مین گرفته. تا باب شدن فرزندکشی و خویشاوندکشی در میان مقام‌های ارشد حکومتی به بهانه حفظ انقلاب! و در واقع برای حفظ حکومت،  که از جنتی تا محسن رضایی و حتی تا دهه هشتاد روح الله امینی‌ها و در دهه نود روح الله زم‌ها را شامل می‌شود…